You are currently browsing the tag archive for the ‘Κλεπά Ναυπακτίας’ tag.
(Αχμέτ Νεπρεβίστα ή Πρεβίστας ή Ντεπριβιστάνης: ο τελευταίος ντερβέναγας των Κραβάρων)
Τον Οκτώβριο του 1828, ο Δημ. Υψηλάντης, με τρεις χιλιαρχίες, εκστρατεύει στη Ρούμελη.
Ταυτόχρονα ο Κίτσος Τζαβέλλας -με μια χιλιαρχία, με την πεντηκονταρχία του Νίκου Τζαβέλλα και με τα στρατιωτικά σώματα του Μαστραπά, του Μακρή και του Γάλλου Georges Frederic baron Dentze, που όλα μαζί έφταναν τους 4.000 στρατιώτες -εκστρατεύει προς τα Κράβαρα και την Οξυά.
Οι Τούρκοι έντρομοι μπρος στην ορμή του Τζαβέλα, κατέφυγαν στη Ναύπακτο, στο Καρπενήσι, στην Υπάτη (Πατρατζίκι) και στην Λομποτινά (Άνω Χώρα). Ο Τζαβέλας καλεί τους Τούρκους να του παραδώσουν τα Κράβαρα.
Ο Τζαβέλλας μετά τις πρώτες επιτυχίες, για να μπορέσει να εκμεταλλευθεί τις ευρύτερες δυνατότητες που διανοίγονταν πέρα από την αρχική αποστολή του, ζήτησε από τον Κυβερνήτη να στείλει επειγόντως ενισχύσεις. Ο Καποδίστριας έστειλε αμέσως την Γ΄ χιλιαρχία υπό τον Ι. Στράτο.
Στις αρχές Οκτωβρίου η τύχη των πολιορκουμένων στη Λομποτινά απασχολούσε και τους δύο αντίπαλους στρατούς. Ο Τζαβέλλας, μετά τη μάχη της Γραμμένης Οξυάς είχε στείλει τον Χρ. Φωτομάρα με ισχυρή δύναμη για να ενισχύσει τα ελληνικά τμήματα, που βρίσκονταν στην περιοχή της Λομποτινάς.
Σ’ όλα τα χρόνια της σκλαβιάς δεν έπαψε να θερμοκαίη στις καρδιές των ραγιάδων η ελπίδα ότι θ’ ανάψη πάλι και θα φωτίση της λευτεριάς η δάδα.
Σημαντική η προσφορά του κλήρου σ’ όλο το διάστημα της σκλαβιάς, που βοήθησε να μείνη ακοίμητη η ελπίδα στην ποθητή ανάσταση του έθνους.
Μα και σαν άναψε το ντουφεκίδι πολλοί κληρικοί μας κρατώντας στο ‘να χέρι τον Σταυρό και στ’ άλλο το ντουφέκι μάχονταν για Χριστό και Πατρίδα.
Την αγωνιστική φλόγα τους την μετέφεραν στα πεδία των μαχών, όπου με το φωτεινό παράδειγμά τους τόνωναν και φρονημάτιζαν το αγωνιζόμενο Γένος.
του Αρχιμ. π. Ειρηναίου Κουτσογιάννη
Στο νοτιοδυτικό άκρο του χωριού Χόμορη της ορεινής Ναυπακτίας, επάνω σ’ έναν όμορφο και γραφικό λοφίσκο, βρίσκεται το μοναστήρι της Καβαδιώτισσας.
Είναι άγνωστο πότε κτίσθηκε. Η κτιτορική επιγραφή που είναι εντοιχισμένη στο Καθολικό έχει φθαρή.
Το πιθανότερο είναι το μοναστήρι να κτίσθηκε στις αρχές του 18ου αιώνα, αν κρίνουμε και από την χρονολογία 1725 που αναγράφεται στις προσκυνηματικές εικόνες του Χριστού και της Παναγίας στο τέμπλο.
Το μοναστήρι είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου και εορτάζει στις 15 Αυγούστου.
Κατά την παράδοση η εικόνα της Παναγίας προήλθε από το χωριό Καβαδά των Θεσσαλικών Αγράφων. Κατά μία άλλη εκδοχή η προσωνυμία Καβαδιώτισσα προέκυψε από το τοπωνύμιο “στού Καβαδά”.
Εικόνα από:6dim-ioann.ioa.sch.gr
(Σημείωση:Το μοναστήρι πολιορκήθηκε από τους τούρκους το 1826. Τα μεσάνυχτα της 26ης Μαίου, ο ηγούμενος Κοσμάς Θεοχάρης μαζί με τους μοναχούς της Μονής επιχειρούν έξοδο . Οι τούρκοι ανατινάζουν την Μονή.)
.
Ιδρύθηκε το έτος 1077 από τον ‘Oσιο Αρσένιο τον Βαρνακοβίτη και είναι αφιερωμένο στην Υπεραγία Θεοτόκο (Κοίμηση). Το αγάπησαν και το προστάτεψαν οι Κομνηνοί, οι Παλαιολόγοι και ο Καποδίστριας.
Στην Μονή λειτούργησε κρυφό σχολειό από το 1520 έως το τέλος περίπου του 19ου αιώνα.Το 1821 ήταν ορμητήριο Καπεταναίων της περιοχής.
Τον Οκτώβριο του 1828 ο Δημ. Υψηλάντης ξεκίνησε με 3 χιλιαρχίες για τη Στερεά Ελλάδα. Απελευθερώνει πόλεις και χωριά της Βοιωτίας, της Παρνασσίδας και της Λοκρίδας.
Ο Κίτσος Τζαβέλας απελευθερώνει τα Κράβαρα (Ναυπακτία), ενώ μια χιλιαρχία με το Στράτο και το Βαγγέλη Κοντογιάννη προχώρησαν για την Υπάτη.
Κατόπιν ο Κίτσος Τζαβέλας με μια χιλιαρχία, με την πεντηκονταρχία του Νίκου Τζαβέλα και με τα στρατιωτικά σώματα του Μαστραπά, του Μάκρη και του Γάλλου στρατηγού Δέντζελου, (που όλα μαζί έφταναν τους 4.000 στρατιώτες), τραβούν για το Καρπενήσι κι άρχισαν να το περισφίγγουν από παντού.
Ο Γιαν. Ράγκος εισχωρεί στ’ Άγραφα. Στο μεταξύ μάχες δίνονται στη Λάσπη Καρπενησίου, στην Αγ. Τριάδα και στο Μεγάλο Χωριό.
Αρχές Νοεμβρίου 1828 ο Κιουταχής αποφάσισε ν’ αντικαταστήσει τον αρχηγό της φρουράς του Καρπενησίου Ασλάν-μπέη Μοχορδάρη και να βάλει στη θέση του τον Καρανφίλ-μπέη (ή Καρνοφίλμπεη).
της Ευγενίας Καραγιάννη
( Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα «Ναυπακτιακή», φ. 26.)
Στά 1829 επτά Μοναστήρια λειτουργούσαν στην επαρχία μας ( 5 στα Κράβαρα και 2 στο Βενέτικο). Γι αυτό μιλήσαμε σε προηγούμενες επιφυλλίδες μας. Είναι όμως βέβαιο ότι κατά τούς χρόνους της Τουρκοκρατίας και πρό αυτής λειτουργούσαν και άλλα Μοναστήρια τα οποία στούς μακρούς χρόνους της δουλείας καταστράφηκαν.
Οι έγγραφες πηγές γι αυτά είναι σπάνιες έως ανύπαρκτες και τα μόνα στοιχεία που έφθασαν ως εμάς είναι κάποια ερείπια με το συνηθισμένο τοπωνύμιο Παλιομονάστηρο.
Το έλατο ονομαζόταν από τους αρχαίους Έλληνες Πίτυς όπως και το πεύκο, και ήταν το ιερό δέντρο του θεού Πάνα. Αυτός είχε κάποτε ερωτευθεί την νύμφη Πίτυ που άρεσε και στον Βοριά. Η Πίτυς προτίμησε τον Πάνα που έκανε λιγότερο θόρυβο, κι ο Βοριάς για να την εκδικηθεί την φύσηξε και την γκρέμισε κάτω από ένα βράχο.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια