You are currently browsing the tag archive for the ‘κατεχόμενα’ tag.
Το εσωτερικό της εκκλησίας της Παναγίας Χρυσοπολίτισσας πριν από την εισβολή. (φωτ. Α. Παπαγεωργίου).
Α. Παπαγεωργίου
Ο ναός φαίνεται ότι κτίσθηκε κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας, όπως μαρτυρεί η επιμελημένη τοιχοδομία του βόρειου τοίχου.
Στο μέσο του βόρειου τοίχου υπάρχει θύρα με εξέχον περίθυρο- τυφλό τόξο, που στηρίζεται σε δυο εντοιχισμένες κολόνες που ξεκινούν από βάση διακοσμημένη με άνθη και φύλλωμα, ενώ τα κιονόκρανα διακοσμούνται με άνθη.
Στόχος η διατήρηση της ιστορικής και θρησκευτικής παράδοσης της Κύπρου.
Βρίσκεται μόλις πέντε χιλιόμετρα στα δυτικά της πόλης της Κερύνειας, κοντά στο πρώην εργοστάσιο Σεβέρη, εκεί που το τοπίο άλλαζε μορφή και γινόταν απρόσιτο στον επισκέπτη, άγριο και απότομο, με χαμηλή βλάστηση από σχινιές και μερσινιές, και απότομους βράχους στη θάλασσα, η οποία άλλοτε λυσσομανούσε αγριεμένη και άλλοτε γαλήνευε σαν λάδι.
Σε νεαρή ηλικία ο Ηράκλης Βασιλείου καθώς βοηθούσε με την βόσκηση των προβάτων της οικογένειας στην περιοχή της Παναγίας Ελεούσας,που βρίσκεται μεταξύ Γιαλούσας και Ριζοκαρπάσου, στην κατεχόμενη Καρπασία, έζησε ένα θαύμα.
Είδε τα μεγάλα πεύκα της περιοχής να λυγίζουν,και την Παναγία ντυμένη στα λευκά να περνά από μέσα και να προχωρεί και να εισέρχεται εντός του Ναού.
Πρόσφυγας πλέον,έβαλε στόχο να κτίση ένα ξωκλήσι για την Παναγία.Μόνος και με βοήθεια απο το παιδιά του έκτισε ένα μικρό ναό στην Μεγαλόχαρη, την Παναγία Έλεούσα.
Στα πρόσωπα των δύο αυτών γυναικών ας τιμήσουμε τις μητέρες όλων των Εξ Ελλάδος πεσόντων – αγνοουμένων και αδήλωτων αιχμαλώτων ας υποκλιθούμε στο μεγαλείο της δύναμης, της αγωνιστικότητάς και της καρτερίας τους .
Η Στέλλα Χίννη μητέρα του πεσόντα ΕΛΔΥΚάριου Νικολάου Τσουκαλά και η Μαρία Λούρμπα μητέρα του αγνοούμενου ΕΛΔΥΚάριου Δημητρίου Λούρμπα αλλά και του δολοφονημένου Προέδρου της Πανελλήνιας Επιτροπης Αδήλωτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων της Κυπριακής Τραγωδίας Ιωάννη Λούρμπα.
Μαρία Πυλιώτου
Το διήγημα αναφέρεται στην κατάσταση που ακολούθησε μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1974 και το διαχωρισμό των Ελληνοκύπριων από τους Τουρκοκύπριους.
.
Όταν έφευγαν φορτωμένοι όλα τους τα πράγματα, κανένας δεν μπορούσε να πείσει το Γλαύκο πως δε θα γύριζε σύντομα πίσω.
Κι όμως πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος. Ο πόλεμος τελείωσε, οι πυροβολισμοί, οι βομβαρδισμοί σταμάτησαν, κι αυτοί που έφευγαν μέσα στη φωτιά αποφάσισαν να γυρίσουν. Το σπίτι τους βρισκόταν στα «σύνορα».
Πρόσφατα σχόλια