You are currently browsing the tag archive for the ‘Ι.Ν. Αγ.Θεοδώρου του Τήρωνος’ tag.
Θαύματα και Παρουσίες του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως
Ήταν κάποτε μια κοπέλα που ταλαιπωρούνταν μέρα νύχτα από ένα δαιμόνιο. Οι δικοί της την είχαν πάει σε πληθώρα γιατρών χωρίς να μπορέσουν να την βοηθήσουν ουσιαστικά.
Ακόμα και ιερείς είχαν σηκώσει ψηλά τα χέρια. Το δε δαιμόνιο, συχνά πυκνά, μιλώντας μέσω της κοπέλας διαβεβαίωνε τους πάντες ότι όλοι τους οι κόποι είναι μάταιοι και ότι μόνο ο «Νυχάς» θα μπορούσε να το διώξει από το σώμα του κοριτσιού.
Από το Γεροντικό
Ό άββάς Ποιμήν είπε: Αν ο άνθρωπος θυμηθεί το ρητό πού είναι γραμμένο (στο Ευαγγέλιο), «εκ των λόγων σον δικαίωθήση και εκ των λόγων σου καταδικασθήση» (Ματθ. 12:37), θα προτιμήσει μάλλον τη σιωπή.
Ό ίδιος (Αββάς) είπε: Ένας αδελφός ρώτησε τον Αββά Παμβώ, αν είναι καλό να επαινούμε τον πλησίον. Και του είπε: «Καλύτερα είναι να σωπαίνουμε».
Μικρός Εὐεργετινός
Ἐνῶ λοιπόν ὁ Ἅγιος Κλήμης μεγάλωνε μέ καλή ἀνατροφή ἀπό μητέρα φιλόστοργη, ἐκείνη προαισθάνθηκε ὅτι πλησίαζε τό τέλος της.
Ἀγκάλιασε τότε μέ τρυφερότητα καί πόθο τό παιδί της, ποῦ δέν εἶχε κλείσει ἀκόμα τά δέκα του χρόνια, τό φιλοῦσε γλυκά – γλυκά καί, καθώς βιαζόταν νά τό κάνει ὄχι τόσο διάδοχο στά δικά της πλούτη ὅσο κληρονόμο τῶν θησαυρῶν τοῦ οὐρανοῦ, τοῦ ἔδινε (συμβουλές καί) παραγγελίες σάν κι αὐτές:
Παιδί μου! Παιδί μου πολυαγαπημένο!
Διηγήθηκε ο γέρω-Σάββας ο Καψαλιώτης ότι παλαιότερα υπηρετούσε στην Δάφνη ένας αστυνομικός που είχε κατά νουν να γίνει μοναχός.
Όταν όμως έβλεπε μοναχούς, τους κατέκρινε λέγοντας: «Τι καλόγηροι είστε σεις; Όταν θα γίνω εγώ καλόγηρος, θα δείτε πως είναι η καλογερική».
Τούτο επαναλάμβανε συχνά κατακρίνοντας και εξουθενώνοντας τους πατέρες. Έγινε πράγματι καλόγηρος σ’ ένα Κελλί στην Κερασιά.
τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου
Γνωρίζω ὅτι πολλοί σκέφτονται τήν κόλαση μέ φόβο καί τρόμο. Ἐγώ ὅμως, θεωρῶ τή στέρηση τῆς ἐπικοινωνίας μέ τό Χριστό μου κι ὅλους τους ἁγίους πολύ πιό πικρή καί ἀπό τήν κόλαση.
Γιατί τελικά αὐτός εἶναι ὁ παράδεισος ἡ κοινωνία ὅλων των ἁγίων μέ τόν ἴδιο το Θεό, αὐτή ἡ δόξα πού δέν μπορεῖ νά ἐκφραστεῖ μέ λόγια.
Ὁ Θεῖος Παῦλος ὅμως, πού ἀξιώθηκε νά γευθεῖ τήν οὐράνια μακαριότητα τοῦ παραδείσου, μᾶς βεβαιώνει μέ ἀπόλυτη σιγουριά πώς ἡ χειρότερη συμφορά γιά ἕναν ἄνθρωπο εἶναι νά μήν πάει στόν παράδεισο καί νά χάσει τήν οὐράνια δόξα.
Γέροντας Πορφύριος
Όταν αγαπάς τον Χριστό, παρόλες τις αδυναμίες και τη συναίσθηση που έχεις γι’ αυτές έχεις τη βεβαιότητα ότι ξεπέρασες τον θάνατο, γιατί βρίσκεσαι στην κοινωνία της αγάπης του Χριστού.
Τον Χριστό να τον αισθανόμαστε σαν φίλο μας. Είναι φίλος μας. Το βεβαιώνει ο ίδιος, όταν λέει: «Εσείς είστε φίλοι μου …;» (Ιω. 15,14).
Σαν φίλο να τον ατενίζομε και να τον πλησιάζομε. Πέφτομε; Αμαρτάνομε; Με οικειότητα, με αγάπη κι εμπιστοσύνη να τρέχομε κοντά του· όχι με φόβο ότι θα μας τιμωρήσει αλλά με θάρρος, που θα
μας το δίδει η αίσθηση του φίλου.
Ἄρχ. Αἰμιλιανοῦ Σιμωνοπετρίτου
Τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, ἡ νοερά προσευχή εἶναι, λέγουν οἱ ἅγιοι Πατέρες, μυροδοχεῖον. Τό ἀνοίγεις, τό γέρνεις καί χύνεται μύρον, πληροῦται εὐοσμίας ὁ τόπος.
Βοᾶς τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» καί ἀναδίδεται ἡ εὐωδία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, λαμβάνεις «ἄρραβωνα Θείου Πνεύματος».
Διότι «τό Ἅγιον Πνεῦμα συμπάσχον ἠμίν ἐποφοιτά» καί «προτρέπεται εἰς ἔρωτα πνευματικῆς προσευχῆς».
Ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων που καταγόταν από ένα χωριό της Αμάσειας της Καππαδοκίας, που ονομαζόταν Χουμιαλά. Έζησε κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Μαξιμιανού, Γαλερίου και Μαξιμίνου.
Ονομάζεται Τήρων, διότι κατετάγη στο στράτευμα των Τηρώνων, δηλαδή των νεοσυλλέκτων, από την λατινική λέξη tiro διοικούμενος από τον Βρίγκα.
Ο Θεόδωρος μετά από μια επιτυχημένη εκστρατεία κατά του φοβερού δράκου της περιοχής αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα. Αμέσως κατάλαβαν ότι είναι Χριστιανός κλήθηκε στο κριτήριο σε
απολογία.
Ἱστορίες ἀπό τό Γεροντικό
Ἕνας νεαρός εἶπε στόν ἱερέα:
– Πάτερ, ἐγώ δέν θά ξαναέλθω στήν ἐκκλησία. Ὁ ἱερέας τόν ρώτησε ποιός εἶναι ὁ λόγος. Ὁ νεαρός του ἀπάντησε:
– Ἐδῶ βλέπω μία γυναίκα πού κουτσομπολεύει μίαν ἄλλη. Ὁ ἄλλος δέν διαβάζει καλά καί οἱ χορωδοί μαλώνουν καμιά φορᾶ.
Τήν ὥρα τῆς Λειτουργίας κάποιος ἄλλος ἀσχολεῖται μέ τό κινητό του, γιά νά μήν πῶ γιά τήν ἐγωιστική τους συμπεριφορά ὅταν φεύγουν ἀπό τόν ναό…
Φώτης Κόντογλου
Χθές παραμονή τῆς Πρωτοχρονιά, ἤμουνα ξαπλωμένος στό κουβούκλι μᾶς περασμένα μεσάνυχτα καί συλλογιζόμουνα.
Εἶχα δουλέψει νυχτέρι γιά νά τελειώσω μιά Παναγία Γλυκοφιλοῦσα, καί δίπλα μου καθόταν ἡ γυναίκα μου καί ἔπλεκε.
Ὅποτε δουλεύω, βρίσκουμαι σέ μεγάλη κατάνυξη, καί ψέλνω διάφορα τροπάρια. Σιγοψελνα, λοιπόν, ἐκεῖ πού ζωγράφιζα τήν Παναγία, κι ἡ Μαρία ἔψελνε καί ἐκείνη μαζί μου μέ τή γλυκιά φωνή της.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια