You are currently browsing the tag archive for the ‘Ιερός Ναός Παντελεήμονος Αμπερίας Χανίων’ tag.
Ένα κοριτσάκι γύρισε σπίτι του από μιαν επίσκεψη στο γειτονικό σπίτι, που μόλις είχε πεθάνει με τραγικό τρόπο η οχτάχρονη κορούλα του.
-Τι πήγες να κάνεις; ρώτησε ο πατέρας της.
-Πήγα για να παρηγορήσω τη μητέρα της, απάντησε η μικρή.
-Και πώς μπόρεσες να το κάνεις, τόσο μικρή που είσαι; τη ρώτησε ο πατέρας της.
-Έπεσα στην αγκαλιά της και έκλαψα μαζί της, απάντησε η μικρή.
πρωτ. π. Γεωργίου Μεταλληνού
(Ματθ η’ 5-13)
Το σημερινό Ευαγγέλιο μας δίνει το αδρό πορτραίτο ενός στρατιωτικού που ελκύσθηκε από τη γοητεία του Χριστού μας. Όταν βλέπει δε κάποιος στη ψυχή του τόσα προσόντα, νοιώθει δικαιολογημένα κάποια έκπληξη.
Η ζωή και η ιστορία μας έχει συνηθίσει να βλέπουμε κάπως διαφορετικά ένα στρατιωτικό. Σαν άνθρωπο σκληρό και βίαιο. Όχι σπάνια δε από τις καταχρήσεις ωρισμένων δημιουργείται και μιά αποστροφή προς την τάξη των στρατιωτικών, και γενικά προς κάθε ένστολο, διότι (πιστεύεται ότι) συνδέονται με την βία και την επιβολή.
π.Μελέτιος Απ. Βαδραχάνης
Ἦταν ἄνθρωποι ἐργαζόμενοι καὶ μάλιστα χειρωνακτικά. Ἁλιεὺς ὁ ἕνας σκηνοποιὸς ὁ ἄλλος. Ἐργαζόταν σκληρὰ καὶ ἀδιάκοπα.
Ὅλη τὴ νύχτα ὁ Πέτρος, ὅλη τὴ ζωὴ τοῦ ὁ Παῦλος. Κι ἐνῷ ὁ Πέτρος ἔπαυσε νὰ ἐργάζεται ὡς ἁλιεὺς ὅταν ἔγινε ἀπόστολος, ὁ Παῦλος συνέχιζε νὰ κάνει σκηνὲς καὶ νὰ τρέφει τὸν ἑαυτό του καὶ τοὺς συνεργάτες του καὶ ὡς ἀπόστολος.
Δὲν δέχθηκε νὰ πάρει τὴν ἐλάχιστη ἀμοιβὴ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία οὔτε κάποια ἄλλη ἐνίσχυση γιὰ τὶς ἀνάγκες τοῦ βιοπορισμοῦ του καὶ ἐργαζόταν γιὰ νὰ παραμένει ἀβαρὴς καὶ μὴ ἐνοχλῶν κανένα γιὰ τὸν ἐπισιτισμό του.
(για την ανάπαυση των ψυχών)
Σα δάκρυά σου τα σύμπονα προσμένω , όχι το θρήνο και τον κοπετό σου , τις άναρθρες κραυγές σου πάνω από το άψυχο σώμα μου και το σταυρό στο κοιμητήρι.
Τι να τα κάνω τα ατέλειωτα τα μοιρολόγια, τις λιγοθυμιές, το μαυροφόρεμά σου;
Και ενώ περιμένω συνέχεια να σε υποδεχτώ στης Μάνας Εκκλησιάς τις δεήσεις, να ικετεύεις και συ για μένα και να παρακαλάς τον λυτρωτή για την συγχώρεση και την ανάπαυσή μου, εσύ σταμάτησες να έρχεσαι γιατί λες ότι πενθείς!
Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής
…Το ευαγγελικό ανάγνωσμα δεν μιλάει για έναν μόνο παράλυτο, αλλά φανερά μεν μιλάει για τη στιγμή του ενός παραλύτου, διακριτικά δε υπαινίσσεται τη στιγμή όλων των παραλύτων αυτού του κόσμου, και φυσικά και τη δική μας.
Υπάρχει ένα κυνηγητό του ανθρώπου με τον Θεό. Ο αληθινός Θεός δεν είναι αυτός που ξοδεύεται, αυτός ο οποίος εξευτελίζεται με πρόχειρες φανερώσεις κατά το θέλημα του ανθρώπου, αλλά είναι αυτός που κρύβεται στις ταπεινές γωνιές και στις μυστικές στροφές της πορείας αυτής της ζωής.
(+Γεώργιος Παπαζάχος, καθηγητής Καρδιολογίας στο Παν/μιο Αθηνών και προσωπικός ιατρός του Οσίου Πορφυρίου)
Βρέθηκα τελευταία σε μια κεντρική εκκλησία των Αθηνών και έζησα βαθύ πόνο. Την ώρα πού κοινωνούσαν οι Αρχιερείς και οι Ιερείς, γύρω μου είχαν στηθεί «πηγαδάκια» -και όχι από ανθρώπους χωρίς παιδεία..
Δέκα βήματα από το Άγιο Ποτήριο, και οι «τρελές αγελάδες» με το «ουράνιο των Βαλκανίων» εκάλυπταν την παρουσία του Κυρίου. Η θλιβερή αυτή σκηνή έφερε στη μνήμη μου μια συζήτηση με τον γέροντα Πορφύριο πριν από πολλά χρόνια…
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
Μέσα στην Εκκλησία ο πόνος δεν καταργείται αλλά αξιοποιείται, μεταμορφώνεται.Με την υπομονή μας, με την καρτερία μας, με την προσευχή μας, με τη συνεχή μνήμη του Θεού, αυτό το πικρό ποτήριο του πόνου γίνεται γλυκό ποτήρι της αθανασίας.
Γι’ αυτό ο πόνος δεν είναι πλέον για εμάς φόβος και τρόμος αλλά στάδιο αγώνα, άθλημα.
Όπως ο αθλητής τρέχει στο στάδιο και όταν πάρει το βραβείο ξεχνά τον κόπο και τις προπονήσεις, έτσι και ο αθλητής του Χριστού προσβλέποντας «στην μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι» και στα αιώνια αγαθά της Βασιλείας του Θεού ξεχνά την πικρότητα του πόνου και του θανάτου.
του Ἁγίου Λουκᾶ, Ἐπισκόπου Κριμαίας
Όχι μόνο μια φορά αλλά πολλές φορές φανερώθηκαν στους αγίους άγγελοι. Έξι μήνες πριν τον Ευαγγελισμό της Παναγίας Παρθένου Μαρίας στάλθηκε ο αρχάγγελος Γαβριήλ στον ιερέα Ζαχαρία, ο οποίος υπηρετούσε στο ναό, για να του αναγγείλει, ότι απ’αυτόν θα γεννηθεί ο μεγαλύτερος μεταξύ των ανθρώπων, ο Πρόδρομος του Κυρίου ο Ιωάννης.
Και σήμερα ο ίδιος φέρνει το χαρμόσυνο άγγελμα στην Υπεραγία και άχραντο Παρθένο Μαρία, η οποία ζούσε στο ταπεινό φτωχόσπιτο του ξυλουργού Ιωσήφ.
του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη
Η προσπάθεια του ανθρώπου να πλησιάσει τον Θεό συναντά μια σειρά από δυσκολίες και εμπόδια, που αν δεν υπερνικηθούν με αποφασιστικότητα, το βίωμα της πίστης δεν καρποφορείται στην καρδιά. Χωρίς την τολμηρή πίστη, κάθε προσπάθεια προσέγγισης του Θεού είναι έτοιμη να ναυαγήσει.
Γιατί η οδός, που αρχίζει από την ανθρώπινη ψυχή και φθάνει ως τον Θεό, είναι γεμάτη από δυσκολίες και εμπόδια.
Αυτό φαίνεται έκδηλα στην κατάσταση του παραλυτικού της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, Κυριακή Β΄ των Νηστειών, που ήταν περισσότερο από δραματική.
τοῦ κ. Κυριάκου Τρακάκη, θεολόγου, π. Λυκειάρχου
Ἡ πρώτη Κυριακὴ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς εἶναι γνωστὴ μὲ τὸ ὄνομα Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας.
Αὐτὸ σημαίνει, ὅτι μὲ ἀφορμὴ τὴν ἀναστήλωση τῶν ἱερῶν εἰκόνων ἑορτάζουμε τὴν Ὀρθοδοξία, δηλ. τὴν ὀρθὴ πίστη, τὴν ὀρθὴ διδασκαλία καὶ δοξολογία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.
Μὲ τὴν εὐκαιρία αὐτὴ μνημονεύουμε καὶ τιμοῦμε τοὺς Μάρτυρες τῆς πίστεως, ποὺ ἀγωνίστηκαν γιὰ νὰ διατηρηθεῖ ἀκέραιη καὶ ἀνόθευτη ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια