You are currently browsing the tag archive for the ‘Ιερός Ναός Ζωοδόχου Πηγής Βαρειάς Μυτιλήνης.’ tag.
τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Εὐστρατίου Δήσσου
Ο Γιάννης Άπήκος, από το Μανταμάδο της Λέσβου, ξενιτεμένος στη Γερμανία, ζούσε ήσυχα και χριστιανικά με τη γυναίκα του Καλλιόπη.
Το Νοέμβριο του 1987 ή Καλλιόπη αρρώστησε σοβαρά με βαρύ εγκεφαλικό. Μεταφέρθηκε αμέσως σε γερμανικό νοσοκομείο, όπου παρέμεινε σε κωματώδη κατάσταση για πέντε βδομάδες.
Πρωτοπρεσβυτέρου Ιωάννου Ζόζουλακ
Κάποτε βρέθηκα στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου στο Άγιο Όρος. Μετά από τη Θεία λειτουργία και το πρωινό ήρθε κοντά μου ένας νεαρός Έλληνας, τελείως άγνωστος σε μένα, και μου είπε:
Πηγαίνω τώρα σε ένα γέροντα θέλεις να έρθεις μαζί μου;
Μάλιστα, του απάντησα.
Κατά το μέτρον των είκοσι τεσσάρων ωρών του νυχθημέρου από τον Άγιο Ιωάννη του Χρυσοστόμου
Κύριε μη στερήσεις με των επουρανίων σου και αιωνίων σου αγαθών.
Κύριε λύτρωσαι με των αιωνίων κολάσεων
Μια φορά και έναν καιρό, μέσα στο μεγάλο δάσος, ζούσε ένα πελώριο δέντρο που το έλεγαν χαμομήλι. Φάνταζε ανάμεσα στα άλλα δέντρα, για το χοντρό του κορμό και τα μεγάλα του κλαδιά!
Περήφανα κάθε πρωί, άνοιγε τα πράσινα φύλλα του, τα τέντωνε καμαρωτά, και από την πολλή του περηφάνια δεν έκανε παρέα με κανένα από τα υπόλοιπα δέντρα.
Στα 1963, το πρωινό εκείνο της επιθέσεως των Τουρκοκυπρίων στη μαρτυρική Κύπρο, όταν μπήκε ο νεωκόρος στο ιερό προσκύνημα του Μανταμάδου για ν’ ανάψει το καντήλι του Ταξιάρχη, είδε κατάπληκτος πώς η ολόσωμη εικόνα του έλειπε!
Αύτη ή απροσδόκητη εξαφάνιση προκάλεσε σύγχυση στον ευσεβή λαό και κράτησε μια βδομάδα. Ξαφνικά, η εικόνα βρέθηκε πάλι στη θέση της, όπως είχε εξαφανιστεί.
Ζούσε στους πρώτους αιώνας ένας μοναχός, ό οποίος όσες φορές τον ερωτούσε ό Ηγούμενος του «Πώς πηγαίνει; στην υγεία σου, αδελφέ;». Αυτός πάντοτε παραπονιόταν ότι ήταν κατάκοπος από την πολλή εργασία.
Ακούγοντας καθημερινώς ό Ηγούμενος το ίδιο παράπονο ερώτησε κάποια ημέρα τον Μοναχό: «Τι είδους εργασία κάμνεις και κοπιάζεις τόσον πολύ, αδελφέ;»
Κωνσταντίνου Μάνου (1869 –1913) « Λόγια της καρδιάς »
Η σκλάβα η Πόλη
Η σκλάβα η Πόλη κάθεται στο Βόσπορο και κλαίει
Κι ο φιδωτός ο Βόσπορος την συμπονεί και λέει :
«Πες μου κυρά μου ζηλευτή, πεντάμορφη κυρά μου,
Γιατί ποτίζεις δάκρυα τα γαλανά νερά μου;
Σαν τι είναι που μου ζήτησες κι εγώ να μη στο φέρω
Μήπως σ ελύπησα ο φτωχός και δίχως να το ξέρω;
Όταν ο Κύριος ευδόκησε να φυτευτή στη Ρωσία το πολύκαρπο δέντρο του μοναχικού βίου από τον όσιο πατέρα μας Αντώνιο, του έδωσε έναν άξιο υποτακτικό και συνασκητή. Αυτός ήταν ο όσιος Νίκων.
Ο διδάσκαλος Αντώνιος, επιδόθηκε με ζήλο στη μίμησή του, ανεβαίνοντας γοργά τις βαθμίδες της κλίμακας των αρετών. Επιπλέον έδειξε εξαιρετικές ικανότητες μοναχικού ηγέτη και συνετού χειραγωγού των λογικών προβάτων του Χριστού στην ασκητική ζωή.
«Εικόνες έμψυχοι» για τους χριστιανούς είναι οι άγιοι της Εκκλησίας μας. Εικόνες έμψυχοι τόσο από άποψη παιδαγωγική, όσο και διδακτική.
Στις ιερές μορφές τους βλέπουμε τα ζωντανά παραδείγματα, τα πρότυπα που έζησαν τον θείο λόγο, αλλά και πραγμάτωσαν κατά τον καλύτερο τρόπο τα ιδανικά του Ευαγγελίου.
ΓΕΜΑΤΗ χάρη Θεού, είναι κάθε καρδιά απλή και καθαρή. Κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος, είναι κάθε άνθρωπος ξένος προς την πονηρία, την κακία και την υποκρισία.
Σ’ αυτή τη χορεία των εκλεκτών του Κυρίου, ανήκε και ο όσιος πατέρας μας, Σπυρίδων ο προσφοράρης, ο όντως απλούς, άκακος και απονήρευτος σαν μικρό παιδί.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια