Ο άγιος Πορφύριος μας ευλόγησε και εξαφανίσθηκε…

Είχα επισκεφτή τον Πνευματικό μου και του μίλησα για κάποιο σοβαρό πρόβλημα, που αντιμετώπιζε το Μοναστήρι μας, και το οποίον με είχε στενοχωρήσει ιδιαίτερα.

Μου είπε πως ο γέροντας Πορφύριος που είναι στο Μήλεσι, οπωσδήποτε θα με βοηθούσε και με παρότρυνε να τον επισκεφτώ.

Πώς κρατούμε συνάφεια με τον πνευματικό κόσμο;

440. Τα υλικά αντικείμενα, στα οποία προσκολλάται η καρδιά μας, μας νεκρώνουν την ψυχή, γιατί την απομακρύνουν από τον Ζωοδότη Κύριο.

Πλασθήκαμε για να ανήκουμε πάντοτε στον Θεό, την Πηγή της υλικής και πνευματικής ζωής. Γιατί, ποιος είναι ο δημιουργός όλων των όντων και όλων των κόσμων; Ο Κύριος και Θεός μας.

Τα πουλιά και οι λύκοι

Στάρετς Αμβρόσιος

Στα μέσα του περασμένου αιώνος ασκήτευε στο δάσος της ρωσικής περιοχής Όπτινα μια ευλογημένη μορφή. Λεγόταν π. Ελισσαίος.

Χαρακτηριζόταν για την πραότητα, την απλότητα, την αθωότητα και την βαθειά ταπείνωσι. Από την πολλή του ταπείνωσι δεν θέλησε να γίνη μοναχός και έτσι έμεινε για πενήντα δύο ολόκληρα χρόνια δόκιμος!

Το άγγελμα της ημέρας.

«Να! Στέκομαι τώρα μπρος στην πόρτα και χτυπώ! Αν κανείς ακούσει τη φωνή μου και ανοίξει την πόρτα, θα μπω στο σπίτι του και θα δειπνήσω μαζί του, κι αυτός μαζί μου» (Αποκ. 3:20)

Ο Άγγλος αθεϊστής του 17ου αιώνα Κόλλινς σ’ έναν περίπατό του συνάντησε έναν απλοϊκό χριστιανό.

– Που πηγαίνεις; τον ρώτησε.

«Στην εκκλησία, κύριε».

Ένα φως… σαν ήλιος κάτασπρος!

Ένας ήλιος μέσα στο κελλί 

Καθώς ο εκλεκτός μοναχός Λάζαρος διακονούσε στο ιατρείο της Ι. Μονής Διονυσίου, είχε την ευκαιρία να πληροφορηθή στις 11 Φεβρουαρίου 1958 ένα εξαίσιο γεγονός. Ο απλούστατος παραδελφός του π. Ιερόθεος του είπε:

– Πάτερ Λάζαρε, ένα θαυμαστό πράγμα μου συνέβη αυτές τις ημέρες!

Στις απλές και ταπεινές καρδιές κλίνουν οι ουρανοί…

π. Αθανάσιος Γρηγοριάτης

Δυό γυναίκες στον Άθωνα 

Την εποχή της ηγουμενείας του αρχιμ. Αθανασίου ζούσε στην Ι. Μονή Γρηγορίου ένας εξαιρετικός μοναχός, ο π. Γελάσιος, πολύ απλός και ταπεινός.

Ο π. Αθανάσιος ένιωθε υπερβολικά ευχαριστημένος από τη διαγωγή αυτού του υποτακτικού του. Όχι μόνο γιατί εκτελούσε ολοπρόθυμα τα μοναχικά του καθήκοντα, αλλά και γιατί είχε ευθύτητα καρδίας.

Ο απλοϊκός ιερέας

(Γεροντικόν)

Ένας επίσκοπος κάποτε, περιοδεύοντας τα χωριά της επαρχίας του, έφτασε σ’ ένα πολύ μακρινό χωριουδάκι. Ζήτησε να δη τον ιερέα.

Ύστερα από αρκετή ώρα παρουσιάστηκε μπροστά του ένας απλοϊκός χωρικός, μόλις είχε γυρίσει από το χωράφι και φορούσε τα ρούχα της δουλειάς.

Η προσευχή της ως θυμίαμα ενώπιόν Του…

…Και ήταν ευλογημένη αυτή η συγκυρία της συνάντησης μας, ώστε να ακούσουμε “ιδίοις ωσί” ένα συγκλονιστικό θαύμα των Χαιρετισμών της Παναγίας μας που βίωσε η ίδια η Μαρκέλλα με το σύζυγό της Γεώργιο πριν από δεκαοκτώ χρόνια!!

Ένα θαύμα που προφανώς την στερέωσε πνευματικά και την έκανε να αντιληφτεί την τεράστια δύναμη που έχουν οι Xαιρετισμοί της Παναγίας μας, έτσι ώστε σήμερα, μετά από 20 περίπου χρόνια, να συνεχίζει με περισσό ιεραποστολικό ζήλο να προτρέπει όλες κι όλους να διαβάζουν καθημερινά τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας και να τους διανέμει τα δωρεάν τευχίδια με τους 24 Οίκους των Χαιρετισμών!

Η Παναγία Μητέρα φρόντιζε για το φαγητό πολύτεκνης οικογένειας

Αναφέρει ο π. Παΐσιος:

«Όταν μόναζα στην Ι. Μονή Γενεθλίων της Θεοτόκου στην Κόνιτσα, κάθε Σάββατο ώρα Εσπερινού επισκεπτόταν το μοναστήρι ένας αγροφύλακας κοντινού χωριού ο μπαρμπα- Ανδρέας, που είχε δώδεκα παιδιά, και με παρακαλούσε να του επιτρέψω να ανάψει τα καντήλια του Καθολικού· του το επέτρεπα, αν και γέμιζε τον τόπο λάδια.

Όταν υπάρχη αυταπάρνηση, δίνει ο Θεός την Χάρη Του!

Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης

– Γέροντα, με πειράζει η συνείδηση, όταν οικονομάω τον εαυτό μου. Σκέφτομαι: «Πώς οι Αγιοι βίαζαν τον εαυτό τους;».

– Όταν ο άνθρωπος ξεπερνά τα όρια της αντοχής του, αγωνιζόμενος ταπεινά, με φιλότιμο, τότε έρχεται σ’ αυτόν θεία δύναμη, υπερφυσική.