Ούσης οψίας

Πασχαλινές Ιστορίες, αρ. 21

του πατρός Δημητρίου Μπόκου

«Ούσης οψίας τη ημέρα εκείνη τη μιά των σαββάτων…»
(Ιω. 20, 19)

Με την αναστάσιμη διθυραμβική απόλυση «Χριστός ανέστη εκ νεκρών…» ο Εσπερινός της Αγάπης έφτασε στο τέλος του. Ο χαρμόσυνος απόηχός του έσμιξε με τα σποραδικά κελαδήματα, που διακόπτοντας την απαλή σιγαλιά της πρώτης εκείνης λαμπροφόρου ημέρας, αποχαιρετούσαν τις τελευταίες αχτίνες του ήλιου που έγερνε.

Ἡ Κυρά τῶν Ἀγράφων (Προσκύνημα στὴν Παναγία τῆς Σπηλιᾶς)

του πατρός Δημητρίου Μπόκου

Προπαραμονὴ τῆς Παναγίας ἀπόγευμα ξεκινοῦσαν οἱ συντροφιές μας γιὰ τὸ μεγάλο προσκύνημα στὴν Παναγία τῆς Σπηλιᾶς.

Ἀπρόσιτη ἀετοφωλιὰ στὴν καρδιὰ τῶν Ἀγράφων, ἡ ἱστορικὴ μονὴ τῆς Σπηλιᾶς ἀποτελεῖ, αἰῶνες τώρα, πνευματικὸ φάρο μιᾶς εὐρύτερης περιοχῆς, ποὺ συνενώνει γύρω ἀπὸ ἕναν ὀρεινό, μοναδικὰ μεγαλειώδη ὄγκο τέσσερα γειτονικὰ γεωγραφικὰ συγκροτήματα: Τὴ βορεινὴ Εὐρυτανία, τὴν ὀρεινὴ Ἀργιθέα τῆς Καρδίτσας, τὸ Ἄνω καὶ Κάτω Ραδοβύζι τῆς Ἄρτας (δῆμος Τετραφυλλίας παλιότερα) καὶ τὸν θρυλικὸ Βάλτο τῆς Ἀκαρνανίας.

Τα πολύτιμα απομεινάρια

του πατρός Δημητρίου Μπόκου

Η κατακλείδα του γεγονότος του χορτασμού των πεντακισχιλίων με πέντε άρτους και δύο ψάρια (Κυριακή Η΄ Ματθαίου) ήταν το πλήθος των περισσευμάτων. «Ήραν το περισσεύον των κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις». Τί να θαυμάσει κανείς;

Το παράδοξο της τόσης αφθονίας, ώστε τα περισσεύματα να είναι περισσότερα από τους πέντε αρχικούς άρτους; Ή την ιδιαίτερη φροντίδα του Χριστού να μην πεταχτεί τίποτε;

Ο Θείος γνόφος

του πατρός Δημητρίου Μπόκου

Το συγκλονιστικό γεγονός της Μεταμορφώσεως του Χριστού συσχετίζεται περισσότερο με τα διαδραματισθέντα στο όρος Σινά, όπου κατά την παράδοση του θείου Νόμου στον Ισραηλιτικό λαό έλαβε χώρα μια ιδιαίτερα μεγαλόπρεπη θεοφάνεια.

Πρωταρχικό ρόλο στα μεγάλα εκείνα γεγονότα διαδραμάτισε ο προφήτης Μωυσής, που αξιώθηκε να μετάσχει στη μοναδική θεοπτία. Κανένας προφήτης μετά από αυτόν δεν έφτασε στο μεγαλείο του.

Ὁ ἅγιος Χρῆστος ο ἐκ Πρεβέζῃς (5 Αὐγούστου)

του πατρός Δημητρίου Μπόκου

Ἡ Πρέβεζα ἔχει τὸν δικό της τοπικὸ ἅγιο. Εἶναι ὁ νεομάρτυρας ἅγιος Χρῆστος.«Ἐκ Πρεβέζης μὲν καταγόμενος, ἐν δὲ τῇ νήσῳ Κῷ ἀθλήσας ἐν ἔτει 1668 καὶ διὰ μαχαιρῶν καὶ πυρὸς τελειωθείς».

Ὁ ἑορτασμὸς τῆς μνήμης τοῦ ἁγίου Χρήστου εἶναι σχετικὰ πρόσφατο γεγονός. Μέχρι τὸ 1971 ὁ ἅγιος παρέμενε ἄγνωστος. Τότε ἔγινε γνωστό, ὅτι σὲ κάποιο χειρόγραφο κώδικα τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὑπάρχει πληροφορία γιὰ τὸ μαρτύριο τοῦ ἁγίου Χρήστου.

Οι τελευταίοι θα γίνουν πρώτοι

του πατρός Δημητρίου Μπόκου

Ο Χριστός θεραπεύει δύο τυφλούς (Κυριακή Ζ΄ Ματθαίου),αλλά τους δίνει ρητή εντολή να κρατήσουν το θαύμα μυστικό. «Οράτε μηδείς γινωσκέτω». Τον νου σας, λέει, μη μάθει κανένας τίποτε.

Εκείνοι βέβαια δεν τον άκουσαν, αλλά διαφήμισαν το γεγονός παντού. Γιατί όμως ο Χριστός εφαρμόζει τέτοια τακτική; Δεν θα τον ενδιέφερε να μαθαίνονται τα θαύματά του και να τον ακολουθεί ο κόσμος περισσότερο; Πράγματι, δεν δείχνει να βιάζεται καθόλου.

Πάνω απ’ όλα η υγεία

του πατρός Δημητρίου Μπόκου

«Αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου».Ένας παραλυτικός έφτασε στα πόδια του Χριστού ποθώντας την πολυπόθητη θεραπεία του. Και ο Χριστός, σαν να μην καταλάβαινε τον διακαή του καημό, αντί να σπεύσει να τον θεραπεύσει, του λέει πρώτα: «Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου». Δυο διαφορετικά πλάνα προσέγγισης. Αλλιώς σκέφτεται ο Χριστός, αλλιώς οι άνθρωποι.

Τι ξέρει να κάνει ο Θεός

του πατρός Δημητρίου Μπόκου

Από τους καλλιτέχνες που έγιναν πολύ της μόδας στην εποχή μας, είναι και ο παλιός (1789-1854) Βρεττανός ζωγράφος Τζον Μάρτιν.

Χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι η ιδιαίτερη ενασχόληση στους πίνακές του με το θέμα του τέλους του κόσμου. Αναδείχθηκε «ο μάστορας του οράματος της Αποκάλυψης», μοναδικός σπεσιαλίστας του θέματος.

Τί είναι ο Χριστός

του πατρός Δημητρίου Μπόκου

Τί είναι ο Χριστός;

Πρώτος ο Χριστός έθεσε στους μαθητές του το ερώτημα αυτό, που έκτοτε δεν έπαυσε ποτέ να απασχολεί διαχρονικά την ανθρωπότητα. Αποκύημα της περί του Χριστού διερεύνησης της ανθρώπινης λογικής υπήρξαν οι μεγάλες χριστολογικές αιρέσεις (αρειανισμός, νεστοριανισμός, μονοφυσιτισμός). Και αποκορύφωμα της ορθόδοξης πίστης και διδασκαλίας πάνω σ’ αυτό αποτελεί η απόφανση της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου (451 μ. Χ.).

Η ταπείνωση των Αγίων

του πατρός Δημητρίου Μπόκου

Ο άγιος Παΐσιος (12 Ιουλίου) υπήρξε βαθιά ταπεινός άνθρωπος. Πλησίασε τον Θεό σε μέγιστο βαθμό. Μα όσο πιο καθαρά αντικρύζει ο άνθρωπος την τελειότητα του Θεού, τόσο πιο καλά βλέπει, σαν σε καθρέφτη,τον εαυτό του, τη δική του ατέλεια. Οδηγείται έτσι σε γνήσια ταπεινοφροσύνη. «Η γνώση του εαυτού μας, λέει ο άγιος Παΐσιος, γεννά την ταπείνωση.