You are currently browsing the tag archive for the ‘Ιερός Ναός Αγίας Άννης Κατερίνης’ tag.
Πρέπει εξ’ αρχής να αναφέρουμε ότι η Αγία Κόρη δεν αναγνωρίστηκε από την επίσημη εκκλησία Αγία , διότι δεν υπάρχουν πλήρη αποδεικτικά στοιχεία.
Ούτε Ιερά λείψανά της έχουμε, ούτε και το όνομά της δεν γνωρίζουμε. Αναγνωρίστηκε όμως στη συνείδηση των ευλαβών Χριστιανών, οι οποίοι και μαρτυρούν πληθώρα θαυμάτων.
«Συμβουλές σ’ ένα νέο» του Αγίου Νήφωνος Κωνσταντιανής
Κάποτε που ήταν στην εκκλησία της Θεοτόκου των Χαλκοπρατείων, τον πλησίασε ένα πολύ ενάρετο παιδί που έτρεχε πάντα ακούραστο στις ιερές ακολουθίες.
-Πάτερ, τον ρώτησε, τι να κάνω για να κερδίσω τη σωτηρία;
Αρχιδιακόνου Διονυσίου Γκόλια
Είναι αμέτρητος ο αριθμός των ανθρώπων εκείνων που για την αγάπη του Θεού έδωσαν το αίμα τους και έγιναν κατόπιν φρικτών βασανιστηρίων μάρτυρες της αγίας Εκκλησίας μας. Λέγει σχετικά ο Απόστολος Παύλος:
«Οι δια πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, ειργάσαντο δικαιοσύνην, επέτυχον επαγγελιών, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, εγεννήθησαν ισχυροί εν πολέμω, παρεμβολάς έκλιναν αλλοτρίων…
Ιδιαίτερη χαρά και τιμή για την πόλη της Κατερίνης αποτελεί το γεγονός ότι έχει πολιούχο την Αγία Αικατερίνη, τη ζωή της οποίας θα παρακολουθήσουμε αμέσως.
Η Αγία Αικατερίνη γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 294 μ. Χ. Είχε καταγωγή βασιλική. Ήταν απόγονος των Πτολεμαίων, των βασιλέων της Αιγύπτου. Ο πατέρας της που λεγόταν Κώνστας ή Κέστος ήταν τοπάρχης στην Κύπρο και κατόπιν στην Αλεξάνδρεια.
Η Αγία ήταν εξυπνότατη. Στα δεκαοκτώ της χρόνια γνώριζε πολύ καλά όλους τους Έλληνες και Ρωμαίους φιλοσόφους, κι όλες τις επιστήμες, κι όλες τις γλώσσες του καιρού της.
Άλλη μια εξαιρετική ευλογία για το Νομό Πιερίας είναι το πέρασμα του Αγίου ενδόξου ιερομάρτυρος Κοσμά του Αιτωλού ο οποίος, περιοδεύοντας ιεραποστολικά, ευλόγησε και τα δικά μας μέρη.
Ο Άγιος Κοσμάς γεννήθηκε το 1714 από ευσεβείς γονείς στο χωριό Μεγαδένδρο της ορεινής Τριχωνίδος της Αιτωλίας (γι’ αυτό και ονομάζεται Αιτωλός). Το κοσμικό του όνομα ήταν Κωνσταντίνος Ανυφαντής.
Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στη Σιγδίτσα (το σημερινό Προσήλιο) της Παρνασίδος, από τον ιεροδιδάσκαλο Γεράσιμο Λύτσικα και έπειτα στη Λομποτίνα της Ναυπακτίας από τον ιεροδιδάσκαλο Ανανία, τον ονομαζόμενο Δερβίσανο, τον οποίο και διαδέχθηκε στο σχολείο το 1735 ως δάσκαλος.
Ο Άγιος Αλέξανδρος, ο εν Πύδνη, έζησε τον 3ο μετά Χριστόν αιώνα, επί βασιλείας Μαξιμιανού. Κατά την παράδοση ήταν συγγενής του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του μυροβλήτη.
Ο Άγιος υπήρξε άρχοντας και αυθέντης της Μακεδονίας, ευρισκόμενος στην Πύδνα, το σημερινό Κίτρος, έδρα της πρώτης, κατά τα πρεσβεία, των Επισκοπών της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης. Κληροδότησε από τους προγόνους του την ευσέβεια και τη σύνεση.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς Επισκόπος Αχρίδος
Ένας φίλος σου, σου επαναλαμβάνει συνεχώς: «Δεν υπάρχει Θεός!». Κι αισθάνεσαι σαν να σε χτυπά μαστίγιο! Κι εσύ αγωνιάς για την ψυχή και τη ζωή του. Και καλά σκέφτεσαι.
Αν υπάρχει ο Ζων και Παντοδύναμος Θεός, και αν δεν είναι ισχυρότερος από το θάνατο, τότε ο θάνατος είναι ο μοναδικός πανίσχυρος θεός! Και τότε κάθε ζωντανή ύπαρξη δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένα κλωτσοσκούφι του θανάτου. Ένα ποντικάκι στο στόμα της γάτας!
Σε μια ξεροκαλύβα της Ιεράς Νέας Σκήτης του Αγίου Παύλου, πριν από πολλά χρόνια, ένας υποτακτικός, Μηνάς το όνομα του, αρρώστησε βαρειά για θάνατο.
Ξαφνικά εκεί που νόμιζαν οι πατέρες που τον φρόντιζαν πώς θα πεθάνει, βλέπουν και έκανε απότομες κινήσεις των χεριών και του κεφαλιού του.
Οι παρευρισκόμενοι εκεί παρακολουθούσαν με πολλή περιέργεια και ενδιαφέρον τις κινήσεις και σε ερώτησή τους, ο μελλοθάνατος, είπε:
«Κριτήριο, αδελφοί μου, Κριτήριο, φοβερό Κριτήριο στο οποίο αντιδικούν οι Δαίμονες με τους Αγγέλους.
Κάποιος φιλόπονος μοναχός, που αγωνιζόταν με όλες του τις δυνάμεις για την αρετή, κάποτε ατόνισε και έπεσε σε αμέλεια.
Γρήγορα όμως συνήλθε και έλεγε στον εαυτό του:
– Ταλαίπωρε άνθρωπε, μέχρι πότε θα καταφρονείς τη σωτηρία σου; Δεν φοβάσαι τον θάνατο και την κρίση;
Με τις σκέψεις αυτές γινόταν προθυμότερος στο έργο του Θεού.
Μία μέρα, ενώ προσευχόταν, μαζεύτηκαν γύρω του τα πονηρά πνεύματα και πάσχιζαν να τον αποσπάσουν από την προσευχή.
Κανένας άνθρωπος, που δεν πέρασε από θλίψεις και δοκιμασίες, δε θα γίνει δεκτός στη βασιλεία του Θεού, συνήθιζε να λέει ο Μέγας Αντώνιος.
Αν είχαμε αποκτήσει ταπεινοφροσύνη, έλεγε άλλος Πατήρ, δε θα είχαμε ανάγκη παιδαγωγικής μάστιγος εκ μέρους του Θεού.
Ολα τα κακά προέρχονται από την υπερηφάνεια.
Αν στο εκλεκτό σκεύος του Χριστού, στον Mέγα Παύλο, δόθηκε άγγελος σατάν να τον θλίβει για να μην υπερηφανευθεί, πόσον μάλλον σε μας τους υπερήφανους δεν θα παραχωρήσει ο Θεός να μας ρίξει πολλές φορές ο σατανάς σε σφάλματα, για να ταπεινωθούμε;
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια