You are currently browsing the tag archive for the ‘ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ’ tag.
Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης
– Γέροντα, οἱ παπποῦδες μᾶς ἔλεγαν ὅτι θά ἔρθει καιρός πού θά ἔχουμε ἀπ’ ὅλα τά ἀγαθά, ἀλλά δέν θά μποροῦμε νά φᾶμε.
Σήμερα οἱ ἄνθρωποι γιά τίς περισσότερες τροφές ἔχουν ἐρωτηματικά.
– Τί νά κάνουμε; Μόλυναν ὅλο τό περιβάλλον. Μή σᾶς πιάνει ὅμως φοβία. Νά κάνετε τόν σταυρό σας καί νά μή φοβᾶσθε.
Ἔχω ὑπ’ ὄψιν μου ἀνθρώπους πού κάνουν τήν ζωή τους μαρτύριο, γιατί φοβοῦνται τά πάντα καί εἶναι Χριστιανοί, βαπτισμένοι, μυρωμένοι, κοινωνοῦν, διαβάζουν τό Εὐαγγέλιο, τά ἔχουν μάθει ἀπ’ ἔξω τά ρητά.
Στάρετς Σάββας ὁ Παρηγορητὴς
«Δέν πρέπει σέ ὁποιεσδήποτε περιπτώσεις καί περιστάσεις νά χάνετε τό θάρρος σας ἤ νά ἀπελπίζεσθε.
Ἡ ἀπελπισία φονεύει τήν ἐνέργεια πού χρειάζεται γιά νά λάβουμε στήν καρδιά μας τό Ἅγιο Πνεῦμα.
Ὁ ἀπελπισμένος χάνει τήν προσευχή καί νεκρώνεται γιά τόν πνευματικό ἀγώνα.
Νά ξέρετε ὅτι τή στιγμή τῆς ἀποθαρρύνσεως καί τῆς ἀπελπισίας δέ σᾶς ἀφήνει ὁ Κύριος, ἀλλά ἐσεῖς ἀφήνετε τόν Κύριο.
Μωϋσῆς ὁ Ἁγιορείτης
Γιατί ζοῦμε;
Ο κύριος καί μόνος σκοπός τῆς ζωῆς μας, ἀδελφοί μου, εἶναι ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἡ ἀφοσίωση, ἡ ἀφιέρωση, τό πλῆρες ἄφημα στή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀποτελεῖ τήν πνευματικότητα τοῦ πιστοῦ.
Γιά νά οἰκειωθεῖ ὅμως κανείς τό Ἅγιο Πνεῦμα, νά τό αἰσθανθεῖ, νά τό νιώσει καλά ἐντός του χρειάζεται ὁπωσδήποτε καί ἀπαραίτητα ἡ ὅδευση τῆς μακάριας καί ἀσκητικῆς ὁδοῦ τῆς καθάρσεως.
Ἄν δέν καθαρθεῖ καλά ἡ καρδιά μας ἀδυνατεῖ νά σκηνώσει ἐντός μας τό Ἅγιο Πνεῦμα.
(Ἀληθινά Περιστατικά)
Ὁ μακαριστός γέροντας Παΐσιος (+1994) ἔκανε λόγο γιά ἕνα μοναχό μέ καρδιά μικροῦ παιδιοῦ.
Αὐτός ὁ μοναχός νομίζοντας πώς ἡ «Ἀνάληψη» ἦταν κάποια ἁγία γυναίκα ὅπως π.χ. ἡ Ἁγία Παρασκευή ἔλεγε στήν προσευχή του: Ἁγία Ἀνάληψη! Νά εἴχαμε σήμερα ἕνα ψαράκι!
Καί ἡ «Ἁγία Ἀνάληψη» τοῦ ἔκανε τή χάρη καί τοῦ ἔφερε μπροστά του ἕνα ψαράκι!
Ὁ μακαριστός καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Διονυσίου Γαβριήλ, διηγεῖται τό ἑπόμενο ἀληθινό γεγονός: «Τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1913, ὁ ἐπιτελάρχης τοῦ Ἐθνικοῦ μας στρατοῦ Βίκτωρ Δούσμανης μᾶς ἔστειλε συνοδείᾳ δύο στρατιωτῶν ἕναν ἀνηψιό του ψυχοπαθῆ καί δαιμονισμένο, μέ μία ἐπιστολή πρός τήν Μονή μας, στήν ὁποία ἔλεγε:
«Ἐδῶ, πατέρες, εἰς τήν πατρίδα μου, τήν Κέρκυρα, ἔχουμεν τό καλύτερον ψυχιατρεῖο τῆς Ἑλλάδος. Ἐκεῖ ἔμεινε ὁ ἀνηψιός μου αὐτός ὁ Γιάννης, ἀλλά δέν εἴδαμε καμμία βελτίωσι.
Μᾶς εἶπαν δέ οἱ γιατροί ὅτι ἐξήντλησαν ὅλα τά μέσα τῆς ἐπιστήμης.
Κάποιος εὐλαβής Ἱερεύς, σύγχρονος τοῦ Μ. Βασιλείου, λόγω κάποιων περιστάσεων μπῆκε σέ χρέη καί τά χρέη αὐτά σύν τῷ χρόνῳ αὐξήθηκαν καί οἱ πιστωτές τόν ἐνοχλοῦν γιά τό χρέος του.
Αὐτό τόν ἀνάγκασε νά στραφεῖ καί νά ζητήσει βοήθεια σέ κάποιον κοντινό καί γνωστό του ἔμπορο, ὁ ὁποῖος, εἰσακούοντας τό αἴτημά του, τοῦ ἔδωσε 500 χρυσά νομίσματα μέ τά ὁποῖα ὅ ἱερεύς ξεπλήρωσε τό χρέος του.
Πρός ἱκανοποίηση τοῦ ἔμπορου ὁ ἱερεύς τοῦ ὑποσχέθηκε νά μνημονεύει τόν ὄνομά του καί τό ὄνομα τῶν συγγενῶν του ὑπέρ ὑγείας καί ὑπέρ ἀναπαύσεως στήν Προσκομιδή γιά ὅλη του τή ζωή.
Μιά νύχτα ὁ Ἠλίας εἶδε στόν ὕπνο του τόν Ἅγιο Γεώργιο, ὁ ὁποῖος τοῦ παρήγγειλε νά κτίση κοντά στό σπίτι του Ἐκκλησία στό ὄνομά του.
Τοῦ ὑπέδειξε μάλιστα καί τό σημεῖο, πού θά κρεμοῦσε τήν εἰκόνα του καθώς καί τίς ἄλλες εἰκόνες, ἐνῶ τοῦ ὑποσχέθηκε ὅτι θά τόν βοηθοῦσε καί θά ἐνεργοῦσε θαύματα.
Κάποια ἡμέρα, πού ὁ Ἠλίας ἔσκαβε στό κτῆμα του σφηνώθηκε ὁ κασμάς καί δέν ἔβγαινε. Ἔσκαψε γύρω του μέ κοπίδι καί σφυρί καί τότε βρῆκε τοῖχο Ἐκκλησίας. Ἔσκαψε μέ προσοχή.
Ἀμέσως φάνηκαν οἱ τρεῖς πλευρές τοῦ Ναοῦ καί στόν τοῖχο μία τοιχογραφία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, πού διετηρεῖτο καλά.
Σεβάσμιος ἱερωμένος βρέθηκε, πρίν λίγες ἡμέρες, σέ Νοσοκομεῖο τῆς πόλης μας γιά νά ὑποβληθεῖ σέ σειρά ἐξετάσεων.
Ἡ συμπεριφορά τοῦ προσωπικοῦ ὑποδειγματική. Ἡ εὐγένεια πηγαία. Ἐντυπωσίασαν τόν καλό λευίτη. Τόν συγκίνησαν.
Περισσότερο, ὅμως, τόν ἐξέπληξε ὁ νοσοκόμος πού τοῦ πῆρε αἷμα. Σοβαρός, προσεκτικός ὑπέρ τό δέον, συμπεριφερόταν σχεδόν μέ εὐλάβεια.
Ἀναζητοῦσε φλέβα στό χέρι τοῦ ἀσθενοῦς μέ τόση ἐπιμέλεια, πού ὁ ἱερέας τόν παρατήρησε:
27 Νοεμβρίου 2013 Η Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, προχώρησε στήν ἁγιοκατάταξη τοῦ Γέροντος Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτη.
H Ὀρθοδοξία πανηγυρίζει τήν ἔνταξη ἑνός ἀκόμα μεγάλου και σύγχρονου Ἁγίου στό ἁγιολόγιό της. Ὁ γέροντας Πορφύριος ἦταν ἤδη ἅγιος στίς καρδιές ὅλων τῶν Ὀρθόδοξων Χριστιανῶν.
Ἄλλωστε ἔσι λειτουργεῖ ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μας. Ἡ Ἁγιοκατάταξη τοῦ Ἁγίου γίνεται πρῶτα στίς καρδιές τῶν πιστῶν καί μετά ἔρχεται ἡ Ἱεραρχία ἁπλᾶ νά τό ἐπισημοποιήσει. Ἅγιοι ὑπῆρχαν, ὑπάρχουν καί θά ὑπάρχουν…
Λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος: «Εἶδα ἄνθρωπον πού φανερά ἁμάρτησε, ἀλλά μυστικά μετενόησε. Καί αὐτόν πού ἐγώ τόν κατέκρινα ὡς ἀνήθικον, ὁ Θεός τόν θεωροῦσε ἁγνόν, διότι μέ τήν μετάνοιάν του Τόν εἶχε ἐξευμενίσει πλήρως».
Εἰς τήν παροῦσαν ζωήν, ὁ ἕνας, μικρός ἤ μεγάλος,θά κρίνεται πάντοτε ἀπό τούς ἄλλους.Εἰς τήν μέλλουσαν ὅμως ζωήν, οἱ πολλοί, δηλαδή οἱ πάντες, θά κριθοῦμε ἀπό τόν Ἕναν! Τόν Θεόν.
Ἡ ἀπόφασις διά τούς πολλούς θά εἶναι τότε ἡ ἐτυμηγορία τοῦ Ἑνός. Ἐδῶ, εἰς αὐτήν τήν ζωήν, οἱ κρίσεις τῶν ἀνθρώπων διά τούς ἄλλους στηρίζονται σέ ὅ,τι βλέπουν μόνον ὡς θεατές.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια