You are currently browsing the tag archive for the ‘Ιερά Μητρόπολις Ρόδου’ tag.
Ὁ Ὅσιος καὶ θεοφόρος Πατὴρ ἡμῶν Μελέτιος, γεννήθηκε περὶ τὰ τέλη τοῦ 18ου αἰώνα στὸ χωριὸ Λάρδος τῆς Ρόδου καὶ ὀνομάστηκε κατὰ τὸ ἅγιο Βάπτισμα Ἐμμανουήλ.
Οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς του Νικόλαος καὶ Σταματία1 τὸν ἀνέθρεψαν κατὰ τὴν ἀποστολικὴ ρήση «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου» καὶ ἐμφύτευσαν στὴν ψυχή του τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὶς παραδόσεις τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους.
Ἡ τιμία καὶ πανυπέρτιμος Εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς «Παραμυθίας» βρίσκεται στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Κάποτε, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς νύκτας, ἀποβιβάστηκαν πειρατὲς στὴν παραλία τῆς Μονῆς καὶ κρύφτηκαν ἔξω ἀπ᾿ αὐτήν, στοὺς θάμνους, ἀναμένοντας νὰ ἀνοίξει τὸ πρωῒ ἡ πύλη γιὰ νὰ ἐπιδράμουν καὶ νὰ τὴ λεηλατήσουν.
Ἡ σεβασμία Εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς «Φιλερήμου» ἢ «τῶν Χαρίτων» εἶναι ἔργο τοῦ 10ου αἰώνα.
Κατὰ τὴν παράδοση ἔφθασε στὴ Ρόδο ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ τοποθετήθηκε στὸ Καθολικὸ τῆς Μονῆς τοῦ λόφου Φιλερήμου, τὴν ἀκρόπολη τῆς ἀρχαίας πόλεως Ἰαλυσοῦ, ἀπὸ τὸν ὁποῖο πῆρε καὶ τὴν προσωνυμία. Κατὰ τὴ γνώμη μερικῶν ἐρευνητῶν τὴν Εἰκόνα ἔφεραν στὴν Ρόδο οἱ Ἰωαννίτες Ἱππότες.
Ἡ θαυματουργὸς καὶ χαριτόβρυτος Εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας τῆς ἐπονομαζομένης «Καθολικῆς» φυλάσσεται στὸν φερώνυμο ἱερὸ Ναὸ τῆς Θεομήτορος, ποὺ βρίσκεται στὴν κωμόπολη Κρεμαστὴ τῆς Ρόδου.
Ἔλαβε τὴν ἐπωνυμία «Καθολική» κατὰ τοὺς χρόνους τῆς κυριαρχίας στὸ νησὶ τῶν Ἰωαννιτῶν Ἱπποτῶν, γιατὶ ἀπολάμβανε καθολικῆς τιμῆς τόσο ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους κατοίκους, ὅσο καὶ ἀπὸ τοὺς Λατίνους δορυκτήτορες.
Ὁ ἔνδοξος Ἱερομάρτυς Εὐθύμιος ἐξελέγη Μητροπολίτης Ρόδου, ὅταν οἱ ὀθωμανοὶ κατέλαβαν τὸ νησί, τὸ ἔτος 1523 καὶ ἐποίμανε θεάρεστα τὸ Ὀρθόδοξο ποίμνιο στοὺς χαλεποὺς ἐκείνους χρόνους.
Τὸ 1529 συνελήφθη ὡς πρωταίτιος συνωμοσίας ἐναντίον τῶν τούρκων καὶ ἀνασκολοπίστηκε μαζὶ μὲ ἄλλους Κληρικοὺς καὶ κοινοτικοὺς παράγοντες τῆς Ῥόδου.
Ὁ Μητροπολίτης Εὐθύμιος τιμήθηκε ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς ὡς Μάρτυς ἀμέσως μετὰ τὸ μαρτυρικὸ τέλος του.
Ἡ ἱερὰ καὶ θαυματόβρυτος Εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου «τῆς Φανερωμένης» βρέθηκε (φανερώθηκε) κατὰ τὸ δεύτερο ἥμισυ τοῦ 19ου αἰώνα στὴν παραλία τῆς Ἰξιᾶς, στὸν τόπο ὅπου σήμερα βρίσκεται ἡ φερώνυμος ἱερὰ Μονή, καὶ ποὺ τὰ χρόνια ἐκεῖνα ἀποτελοῦσε χῶρο ἀπομονώσεως ἀσθενῶν ποὺ ἔπασχαν ἀπὸ λέπρα.
Ἕνας ἀπὸ τοὺς λεπροὺς ποὺ ζοῦσαν ἐκεῖ ἀνακάλυψε τὴν Εἰκόνα τῆς Θεομήτορος μέσα στὴν ἄμμο τοῦ αἰγιαλοῦ. Ἡ εὕρεσή της χαροποίησε τοὺς ἀπεγνωσμένους ἐκείνους ἀνθρώπους καὶ ἀπὸ εὐγνωμοσύνη πρὸς τὴ Μητέρα τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία μὲ ἕνα τέτοιο θαυμαστὸ τρόπο ἔδειξε τὴ μητρικὴ πρόνοιά της πρὸς αὐτούς, οἰκοδόμησαν κοντὰ στὸ μέρος τῆς εὑρέσεως μικρὸ Ναὸ ἐπ᾿ ὀνόματί της.
Σημείωση Μέλιας: Το Μοναστήρι της Παναγίας της Τσαμπίκας, γιορτάζει το Γενέσιο της Θεοτόκου την 8η Σεπτεμβρίου και την Γ΄ Κυριακή των Νηστειών (Σταυροπροσκύνησης).
Ἡ χαριτόβρυτος καὶ θαυματουργὸς Εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, τῆς ἐπονομαζομένης «Τσαμπίκας», ἔφτασε μὲ παράδοξο τρόπο ἀπὸ τὴν Κύπρο στὴ Ρόδο καὶ βρέθηκε ἀπὸ ἕνα βοσκὸ στὴν κορυφὴ ἑνὸς βουνοῦ, ἐκεῖ ὅπου σήμερα βρίσκεται ἡ παλαιὰ Μονὴ καὶ ποὺ ὀνομάζεται «Κυρά», κοντὰ στὴν κωμόπολη τοῦ Ἀρχαγγέλου.
Ὁ πολύτλας Ἱερομάρτυς Κύριλλος ὁ Λούκαρις γεννήθηκε στὸν Χάνδακα τῆς Κρήτης στὶς 13 Νοεμβρίου 1572 «ἐκ γονέων περιφανῶν ἐλευθέρων, ἔν τε τῇ Πολιτείᾳ καὶ τῇ Ἐκκλησίᾳ περιβλέπτων» καὶ κατὰ τὸ ἅγιο Βάπτισμα πῆρε τὸ ὄνομα Κωνσταντῖνος. Ὁ πατέρας του Στέφανος ἦταν Ἱερέας καὶ διδάσκαλός του ὑπῆρξε ὁ Ἱερομόναχος Μελέτιος ὁ Βλαστός.
Μετὰ τὴν ἐγκύκλια ἐκπαίδευση ὁ Κύριλλος μετέβη στὴ Βενετία (1584) γιὰ εὐρύτερη μόρφωση. Ἐκεῖ συνάντησε τὸν Ἐπίσκοπο Κυθήρων Μάξιμο τὸν Μαργούνιο, ὁ ὁποῖος τὸν ἀνέλαβε κάτω ἀπὸ τὴν προστασία του καὶ χρημάτισε καθηγητής του.
Μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου νέου Ὁσιομάρτυρος ΜΑΛΑΧΙΟΥ τοῦ Λινδίου, ἀθλήσαντος ἐν Ἱεροσολύμοις.
Στίχοι.
Ἐν Σιὼν ἠξίωσαι τοῦ θείου πάθους,
Κοινωνῆσαι ἔνδοξε ὡς Θεοῦ φίλος.
Εἰκοστῇ ἐνάτῃ Μαλαχίας ὑψώθη ἰκρίῳ πικρῷ.
Ὁ Ἅγιος Ὁσιομάρτυς Μαλαχίας γεννήθηκε στὴ Λίνδο τῆς Ῥόδου, γύρω στὰ 1500. Ὁ πατέρας του ἦταν Ἱερέας καὶ ὀνομαζόταν Γεώργιος καὶ ἡ μητέρα του Χριστῖνα. Σὲ νεαρὴ ἡλικία, φλεγόμενος ἀπὸ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστό, ἔγινε μοναχός.
Ὁ συντάκτης τοῦ μαρτυρίου του ἀναφέρει ὅτι, ὅταν ἦταν 22 ἐτῶν ἀναχώρησε ἀπὸ τὴν πατρίδα του καὶ πῆγε κατ᾿ ἀρχὰς στὶς Κολοσσὲς τῆς Φρυγίας.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια