Ντρίιιιν!

Ντρίιιιν… Τό κουδούνι χτυπᾶ καί, εἴτε εἶναι ἡ παλιά χειροκίνητη κουδούνα εἴτε τό ἠλεκτρικό ρυθμιζόμενο κουδούνι πού χτυπᾶ μόνο του, σηματοδοτεῖ τήν ἔναρξη τῶν μαθημάτων!

Οἱ μαθητές καί οἱ ἐκπαιδευτικοί παίρνουν τίς θέσεις τους καί ὁ καθένας προσπαθεῖ νά δώσει τόν καλύτερό του ἑαυτό.

Τό καμάρι (Ἀπό τό βιβλίο «Μήν ἀπελπίζεσαι, ἔχει ὁ Θεός»)

Ἡ ἔγκυος γυναίκα πλησίαζε στόν τοκετό. Ὅμως, δές, οἱ γιατροί, μετά ἀπό ἐπανειλημμένες ἐξετάσεις, πῆραν νά ἀνησυχοῦν.

Συσκέφτηκαν, τά εἶπαν, καί ὁ πρῶτος τους πλησίασε μέ σοβαρότητα καί καλωσύνη τήν ἔγκυο, καί ἄρχισε, σιγά-σιγά καί μαστορικά, νά τῆς λέει:

Τό πανίσχυρο ὅπλο μας

Ὁ Σεπτέμβριος μήνας ὀνομάζεται ἀπό τόν λαό καί Σταυρίτης, ἐπειδή στό μέσον τοῦ μήνα αὐτοῦ ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει τήν Ὕψωση τοῦ τιμίου Σταυροῦ.

Μέ τήν εὐκαιρία τῆς γιορτῆς αὐτῆς, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς διδάσκει ὅτι ὁ Σταυρός εἶναι τό σύμβολο τῆς σωτηρίας μας καί τό πανίσχυρο ὅπλο μας.

Πιστεύεις ὅτι Ἐκεῖνος μπορεῖ;

Πόσο ἀβέβαιο μπορεῖ νά φαντάζει τό μέλλον σου μέσα στήν παγκόσμια ταραχή, στούς πολέμους, στίς οἰκονομικές κρίσεις;

Πόση ἀγωνία γεννιέται σέ σένα πού σπουδάζεις, ἀλλά ἡ προοπτική τῆς εὕρεσης ἐργασίας γίνεται ὅλο καί πιό δύσκολη;

Ὁ ἅγιος Χριστόδουλος ὁ Κασσανδρινός (27 Ἰουλίου 1777)

Μέ τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ἀσχολήθηκαν καί ἀσχολοῦνται ἐπί αἰῶνες τώρα φιλόσοφοι, ψυχολόγοι, ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί πάλι παραμένει ἕνα μυστήριο.

Τί εἶναι αὐτό πού ὁδηγεῖ ἕναν φονιά σέ μία ἀποτρόπαιη πράξη ἤ τί εἶναι αὐτό πού ὁδηγεῖ ἕναν νέο νά αὐτοκτονήσει; Ποῦ βρίσκει πάλι ἕνας ἄλλος νέος ἀντίστοιχα τή δύναμη νά θυσιάσει τή ζωή του γιά νά σώσει ἕναν ἄγνωστο;

Τό μεγάλο μου «Εὐχαριστῶ»

Προσευχή

Ἀπόψε Χριστούγεννα καί μέσα στήν σιγαλιά τῆς ἅγιας νύχτας κάθομαι καί σκέπτομαι τά θαυμαστά πράγματα τῆς Γεννήσεως.

Τήν φοβερή ἁμαρτωλότητα πού κατεπλάκωνε τήν ψυχή τοῦ καθενός μας καί ὅλου τοῦ κόσμου.

Τήν εὐδοκίαν τοῦ ἐπουρανίου μας Πατέρα νά μᾶς σώση ἀπό τό βάθος τῆς ἐνοχῆς μας.

Ὄταν ὁ Καλός Θεός μᾶς δίνει τά καλά Τοῦ λέμε… «γιατί»;

Μέ ἀξίωσε ὁ Θεός νά Τόν ὑπηρετήσω στό ἄγιο ἔργο Του, τήν κατήχηση.

Χρόνια τώρα, στήν ἐνορία τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους, τά παιδιά ἔρχονταν ἀνελλιπῶς κάθε Σάββατο πρωί στό ἐνοριακό κέντρο, ὅπου ἐκεῖ «ξεδιψούσαμε», ἀκούγοντας τόν Ἅγιο λόγο τοῦ Θεοῦ.

Ἀνάμεσα στά 30 περίπου παιδιά πού μαζεύονταν ἦταν καί ἡ Γρηγορία, μαθήτρια πέμπτης δημοτικοῦ.

1η Σεπτεμβρίου, ἀρχή τῆς Ἰνδίκτου «Εὐλόγησον Κύριε τόν στέφανον, τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός Σου…»

1η Σεπτεμβρίου, ἀρχή τῆς ἰνδίκτου. Δηλαδή, ἀρχή τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Νέο ξεκίνημα σέ ὅλα. Ἀλλά τί εἶναι ἴνδικτος καί γιατί τότε ξεκινᾶ τό ἐκκλησιαστικό ἔτος;

Ἡ ἱστορία τῆς ἰνδίκτου ξεκινάει ἀπό τήν Ἀνατολή. Ἐκεῖ τά περισσότερα ἡμερολόγια εἶχαν ὡς πρωτοχρονιά τήν 24η Σεπτεμβρίου, ἡμέρα τῆς φθινοπωρινῆς ἰσημερίας.

Ναυάγια καί ἥρωες (28 Δεκεμβρίου 2014)

Παπανικολόπουλος Νικόλαος
Ὑποναύαρχος ΛΣ (ἐ.ἀ.)

Πέρασαν (ἕνας χρόνος) ἕξι χρόνια ἀπό τίς 28 Δεκεμβρίου 2014, πού συνέβη το ναυτικό ἀτύχημα στήν Ἀδριατική, στό μέ Ἰταλική σημαία Ε/Γ-Ο/Γ «Norman Atlantic», ναυλωμένο ἀπό τήν ἑλληνική ΑΝΕΚ.

Τό πλοῖο ἐκτελοῦσε τό δρομολόγιο Πάτρα – Ἡγουμενίτσα – Ἀγκόνα. Εἶχε ἀποπλεύσει ἀπό τό λιμάνι τῆς Ἡγουμενίτσας μέ 484 ἄτομα (πλήρωμα καί ἐπιβάτες) καί ἔπλεε ΒΔ τῆς Κέρκυρας, ὅταν ξέσπασε φωτιά στό γκαράζ του.

Χριστουγεννιάτικες σκέψεις

Μαρία Μουρζᾶ

Ναί, ὁ Χριστός γεννήθηκε! «Ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ…». Ὅμως σήμερα, 2020 χρόνια μετά, περιμένουνε ξανά Χριστούγεννα καί ξανά οἱ Ἄγγελοι κλαῖνε, ἀφοῦ ἐπέστη καιρός ὁ τῆς Γεννήσεως καί ἡ καρδιά μας εἶναι ἀλλοῦ. Δέν ἔχουμε χρόνο γιά τή Γιορτή…

Χριστούγεννα ξανά καί οἱ Ἄγγελοι κλαῖνε, ἀφοῦ χιλιάδες ἄνθρωποι σάν κι ἐμᾶς, περιμένουν τή λύτρωση ἀπό ἄλλο Θεό…