You are currently browsing the tag archive for the ‘Ιανουάριος’ tag.
Κάτω απ’ το χιόνι
Σκέψου –τι πράματα γλυκά
κοιμούνται κάτωθε απ’ το χιόνι.
Κοιμάται ο σπόρος, μυστικά,
καθώς το φύτρο του φυτρώνει.
Ο χιονάνθρωπος
Πιπεριά για μύτη κάρβουνα για μάτια
για τα δυο του χέρια ξύλα δυο κομμάτια.
Να, και για καπέλο μια παλιοκανάτα,
κοντοστρουμπουλάτος σαν χοντροπατάτα.
Ὁ χειμῶνας
Ὁ χειμῶνας ἧλθε πάλι κι ὅλοι γύρω στὸ μαγκάλι ἔχουν μαζεὑτῆ.
Ρίχτε κάστανα στὴ θράκα, παραμύθια ἡ γιαγιάκα θἄρθῃ, νὰ μᾶς ᾽πῆ.
Ἔξω πέφτει τὸ χαλάζι καὶ τὴ θύρα μας τραντάζει τώρα ὁ Βοριᾶς.
Μέσ’ τὴν κρύα ἀνατριχίλα σκορπισθήκανε τὰ φύλλα τῆς κληματαριᾶς.
(Ἀκροστιχὶς)
Στὸν καινούργιο χρόνο
Χ– ρόνε, ὅλοι σὲ ραίνουν μ’ ὄμορφα λουλούδια,
Ρ– ῖγος στὸν καθένα δίνεις στὴν ματιά σου,
Ὅ – λοι σὲ προσμένουν μὲ χαρᾶς τραγούδια,
Ν– ἄρθῃς νὰ σκορπίσης μέσ’ ἀπ’ τὴν καρδιά σου
Ὅ – λες τὶς χαρές σου σὰν γλυκὰ ἀγγελούδια
Ο Ιανουάριος είναι ο πρώτος μήνας του ημερολογίου μας. Πήρε το όνομά του από τον ρωμαϊκό θεό Janus-Ιανό.
Ο Ιανός ήταν ο θεός της αρχής και του τέλους, της μετάβασης από μία κατάσταση σε άλλη. Τον Ιανό οι Ρωμαίοι τον παρίσταναν διπρόσωπο. Στις πύλες της Ρώμη το άγαλμά του κοίταζε με το ένα πρόσωπο την έξοδο και με το άλλο την είσοδο της πόλης.
Κοίταζε, δηλαδή, ταυτόχρονα προς τα πίσω και προς τα μπρος. Ο προσδιορισμός αυτός ισχύει τόσο για τον χώρο, όσο και για τον χρόνο. Επομένως ο Ιανός αντίκριζε, επίσης, ταυτόχρονα το παρελθόν και το μέλλον.
Για τον παραδοσιακό, τον προεπιστημονικό τρόπο σκέψης η αντίληψη του χρόνου είναι συγκεκριμένη, όχι αφηρημένη: χρόνος είναι το περιεχόμενό του.
Πρόσφατα σχόλια