You are currently browsing the tag archive for the ‘θάνατος’ tag.
Επιστολή παρηγορητική Οσίου Θεοδώρου του Στουδίτου
Άργησα να στείλω το γράμμα, άλλα αυτό οφείλεται στο ότι αργήσαμε να ακούσουμε την απευκταία είδηση της συμφοράς που συνέβη στον δεσπότη μας.
Τί στενόχωρη αλήθεια αγγελία! Μας εγκατέλειψε η αγαπητή κυρία, αποχωρίστηκες από την καλή σύζυγο, αποκόπηκες από την επαινούμενη σάρκα, για την οποία η αγία Γραφή λέγει: «θα γίνουν οι δύο ένα σώμα».
Χατζηεμμανουήλ Μαρία
Φωτίου Ευαγγελία
Μνημόσυνα
Σε τακτά διαστήματα το έθιμο ορίζει επιμνημόσυνες δεήσεις, για να μην ξεχαστεί ο νεκρός και να αναπαυτεί η ψυχή του.
Έτσι τελούνται 3μερα, 9μερα, 20στά, 40νθήμερο, 3μηνα, 6μηνα, 9μηνα, «χρόνος», 3χρονα ή 5χρονα, ανάλογα με την ημερομηνία εκταφής.
Χατζηεμμανουήλ Μαρία
Φωτίου Ευαγγελία.
Εκφορά και Ταφή
Τον νεκρό θα βγάλουν από το σπίτι του φίλοι, όχι συγγενείς. Μια από τις γυναίκες που θα μείνουν στο σπίτι για καθάρισμα, ρίχνει στη σκάλα ένα ποτήρι νερό και, στη συνέχεια, το σπάζει για να ξορκίσει το κακό!
Η νεκρώσιμη πομπή σχηματίζεται με την ακολουθία των εξαπτέρυγων και του παπά, που προηγούνται του νεκρού και των συγγενών και φίλων που ακολουθούν το φέρετρο.
Χατζηεμμανουήλ Μαρία
Φωτίου Ευαγγελία.
Ο θάνατος, ως φυσικό αποτέλεσμα και τελευταίος σταθμός της ζωής, ασκεί την επίδραση του σε κάθε ανθρώπινο όν. Παρά την παγκοσμιότητα, όμως, του φαινομένου, κάθε περιοχή ακολουθεί τα δικά της έθιμα και το δικό της τυπικό, για να συνοδεύσει τους ανθρώπους της στην τελευταία τους κατοικία.
Έτσι και στη Θάσο τελείται με τα δικά του χαρακτηριστικά, που διαμορφώθηκαν αιώνες πριν και διατηρούνται αναλλοίωτα στο πέρασμα των χρόνων.
Κανείς δέν τόν περιμένει… Κανείς δέν τόν καλεῖ. Κι ὅμως ἔρχεται «ὡς κλέπτης ἐν νυκτί». (Θεσ. Α΄ 5,2).
Καί παίρνει τό παιδί ἀπό τήν κούνια καί τήν ἀγκαλιά τῆς μάνας. Τόν ἔφηβο ἀπό τό μαθητικό θρανίο. Τό σύζυγο ἀπό τό στεφάνι.
Τόν κουρασμένο γέροντα ἀπό τό στρῶμα τῶν γηρατειῶν.
Ἐκεῖνος ἔρχεται…
Πότε ἀπό μιά ἀρρώστεια. Πότε ἀπό ἕνα ἀτύχημα. Πότε ἀπό μιά ἀνθρώπινη ἀφορμή. Πότε ἀπό μιά μυστηριώδη καί ἀνεξήγητη… αἰτία.
Κι ὅταν ἔλθη ἀρχίζομε τά δάκρυα καί τά «γιατί»…
Πρόσφατα σχόλια