You are currently browsing the tag archive for the ‘η Αγάπη πάντα ελπίζει’ tag.
1.Μην κάνετε τον δάσκαλο στον ή στη σύντροφό σας. Ο καλύτερος τρόπος να τον διδάξετε είναι να τον αγαπάτε.
2.Ο γάμος είναι μια διαρκής, αλλά ωραία περιπέτεια που βοηθάει ν’ ανακαλύπτουμε τον αληθινό εαυτό μας, τον ψυχικό κόσμο του συντρόφου μας και να γνωρίζουμε καλύτερα τον Θεό.
Ο δρόμος της επιστροφής δεν είναι χωρίς εμπόδια. […] Το πιο ύπουλο όμως εμπόδιο του διαβόλου είναι σίγουρα η απελπισία και η απόγνωση.
Λένε μερικοί: «Έχω κάνει μεγάλες και πολλές αμαρτίες· δεν υπάρχει για μένα συγγνώμη και σωτηρία.» Αυτή η φράση είναι τελείως αντιορθόδοξη και αντιεκκλησιαστική· δεν έχει καμιά σχέση με τη διδασκαλία του Ιησού Χριστού.[…]
Η εκκλησία είναι νοσοκομείο, ιατρείο ψυχών. Γι’ αυτό βρισκόμαστε μέσα στην εκκλησία, όπως λέει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος, «δεν υπάρχει ασυγχώρητη αμαρτία, παρεκτός από την αμετανόητη».
Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου
Ήμουν πάντα επιφυλακτικός στην αποδοχή προσφορών, ακόμη και εκ μέρους φίλων, με αποτέλεσμα να τους πληγώνω, άθελα μου.
Ο γέροντας «είδε» αυτή την αδυναμία μου που, μέσα στην εξιδανίκευσή της, έκρυβε στοιχεία εκλεπτυσμένης υπερηφάνειαςκαι θέλησε να την μεταμορφώσει.
Ενώ δεν του είχα κάνει ποτέ λόγο γι’ αυτήν, σε μια συζήτησή μας, μου είπε ξαφνικά:
«Ξέρεις , όταν σου προσφέρουν κάτι από αγάπη, εσύ πρέπει να το δέχεσαι».
Όταν συνήλθε κάπως από την έκπληξή του, τον ξαναρώτησε:
– Σε παρακαλώ, γέροντα, μια και γνωρίζεις όλες τις σκέψεις μου, πες μου: Από πού ήρθε αυτός ο λογισμός; Από μένα γεννήθηκε ή ήρθε από αλλού;
-Απ’ τον διάβολο γεννήθηκε, που ήθελε να διαστρέψει τη σωστή σου άποψη και να σου δημιουργήσει σύγχυση. Αλλά καλά έκανες και τον φανέρωσες αμέσως, γιατί αλλιώς θα χωνόταν βαθιά μέσα στην καρδιά σου και δύσκολα θα ξερριζωνόταν.
Ο άνθρωπος, βλέπεις, έχει τους φυσικούς του λογισμούς, με τους οποίους διακρίνει τι πρέπει να κάνει και τι όχι.
του Οσίου Μάρκου του Ασκητού
* Οι θλίψεις προξενούν στους ανθρώπους τα αγαθά, ενώ με την κενοδοξία και τις ηδονές προξενούνται τα κακά.
* Οι κατηγορίες των ανθρώπων προξενούν λύπη στην καρδιά, γίνονται όμως αφορμή καθαρισμού σε αυτόν που υπομένει.
* Εάν τυχόν ζημιώθηκες, κατηγορήθηκες και καταδιώχθηκες από κάποιον, μη σκέπτεσαι το παρόν, αλλά βλέπε στο μέλλον, και τότε θα αντιληφθείς ότι αυτά σου έχουν προξενήσει πολλά καλά, όχι μόνο στην εδώ ζωή, αλλά και στην μέλλουσα και χωρίς τέλος.
Μου είναι δύσκολο να μιλήσω για την αγάπη. Τι να πρωτοαραδιάσω, σάμπως και ξέρω τι σημαίνει «αγάπη»! Ποιος γνωρίζει, αλήθεια, τι θα πει Αγάπη;
Από μικρή ηλικία ακούμε τη λέξη, αλλά δεν ξέρω πόσοι από μας μάθαμε να την εννοούμε βαθιά μέσα μας. Τη λένε τα τραγούδια, τη λένε στις τηλεοράσεις, μα είναι η αγάπη τους μπλεγμένη με τα πάθη.
Αγάπη που εκβιάζει για αγάπη, αγάπη που σβήνει τόσο εύκολα από το βάρος του εγώ και χάνεται τόσο άδοξα… Αγάπη περίεργη και φθαρτή. Μα είναι αυτή η τρύπια σημαία η αγάπη;
Τίτο Κολλιάντερ
Μικρός, γυμνός και αβοήθητος προχωρείς στην εφαρμογή μιας από τις πιο δύσκολες εντολές: «Να πολεμάς τις εγωιστικές σου επιθυμίες».
Τελικά αυτό σημαίνει να «καταδιώκεις τον εαυτό σου» εναντίον του οποίου στρέφεται ο αγώνας σου. Γιατί όσο κυριαρχεί η εγωιστική σου θέληση, δεν μπορείς να προσεύχεσαι με καθαρή καρδιά στον Κύριο και να του λες:
Γεννηθήτω το θέλημά Σου. Αν δεν μπορείς να απαρνηθείς τη μεγάλη ιδέα που έχεις για τον εαυτό σου δεν θα μπορέσεις με κανένα τρόπο να κατακτήσεις το αληθινό μεγαλείο.
Επιστολή 56
Οι προσευχόμενοι
4 Νοεμβρίου 1975
… Γνωρίζεις βέβαια τον μύθο του Κριλώβ «Ο συγγραφέας και ο ληστής». Έτσι λοιπόν δεν είναι ακίνδυνο να γράφεις βιβλία. Μιλώντας κάπως γενικά δεν είμαι διόλου συγγραφέας. Στην εποχή του ο Σιαλιάπιν έγραψε ένα βιβλίο από την ίδια τη ζωή του.
Ύστερα από αυτό έγραψε δεύτερο, όπου στον πρόλογο με πολύ έξυπνο τρόπο έλεγε ότι σε ανθρώπους όπως ο ίδιος, που δεν είναι επαγγελματίες συγγραφείς, είναι δυνατό να επιτραπεί ένα βιβλίο, αλλά ένα δεύτερο δεν θα είναι εύκολο για τους αναγνώστες να του το συγχωρήσουν ….
Οι άγιοι εμπνέονται στην αγαθότητα της συμπεριφοράς τους από την κένωση του Χριστού. Ταυτόχρονα, μας κάνουν να προγευόμαστε τη μελλοντική εκείνη κατάσταση της ανθρωπότητας, όπου θα βασιλεύει στις ανθρώπινες σχέσεις η καλοσύνη.
Διότι, οι άνθρωποι ανικανοποίητοι από την εξωτερική ισότητα που συνειδητοποιούν ανάμεσά τους, τείνουν προς ένα ανώτερο επίπεδο αμοιβαίων σχέσεων, ένα επίπεδο σημαδεμένο από τα χνάρια της καλοσύνης.
Η εμπιστοσύνη στον Θεό προϋποθέτει βαθιά πίστη και μεγάλη αγάπη προς Εκείνον που θυσίασε τη ζωή Του για χάρη της δικής μας σωτηρίας.
Ο άνθρωπος όταν αφήσει τον εαυτό του στα χέρια του στοργικού πατέρα του, του Θεού, τότε αναπαύεται γιατί γνωρίζει ότι ο Θεός θα διαχειριστεί την ψυχή του με τον καταλληλότερο τρόπο για την πνευματική πρόοδο και προκοπή του.
Ακόμα και αν περνά δυσκολίες, χαίρεται γιατί γνωρίζει ότι τίποτα δεν είναι ικανό να τον βλάψει και να τον χωρίσει από την αγάπη του Χριστού.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια