You are currently browsing the tag archive for the ‘Ημερολόγιο Αποδημίας’ tag.
(Ἤ, Τῆς Σταυροπροσκυνήσεως)
π. Κ.Ν. Καλλιανός
Μέσα στὴν ἀνοιξιάτικη ὁμορφιά, μὲ τὴ γῆ στολισμένη ἀπὸ πλῆθος ἀνθέων, μικρῶν ἤ μεγάλων, προβάλλει ἡ Γιορτὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, γιὰ νὰ συμβάλλει στὸν εὔσχημο τῆς Σαρακοστῆς καλλωπισμό, ἀλλὰ καὶ νὰ τὴν ράνει μὲ εὐωδιαστὰ ἀρώματα.
Ἀρώματα δενδρολίβανου, ματζουράνας, φρέζας, γαρύφαλλου…
π. K.N. Kαλλιανός
Ἀλήθεια, πόσο ὄμορφα εἶναι ὅταν βρέχει…
Ὅταν μαζεύονται τὰ σύννεφα, σκοτίζουν τὸν τόπο, μέχρι νἄρθουν οἱ πρῶτες οἱ σταγόνες. Τὰ δάκρυα τοῦ οὐρανοῦ. Τὰ ὠφέλιμα δάκρυα. Πού ποτίζουν, καθαρίζουν ἀναζωοογονοῦν τὴ φρυγμένη γῆς!!
Κι ὔστερα εἶναι κι ἐκείνη ἡ ἡσυχία στοὺς δρόμους, καθὼς οἱ ἄνθρωποι μαζεύονται στὰ σπίτια τους, ἀφοῦ ἀνασάνουν ἐκείνη τὴ μοναδικὴ τὴν εὐωδιὰ ἀπό χῶμα βρεγμένο.
(Τοῦ ἱεροῦ Σαρανταημέρου τῶν Χριστουγέννων οἱ ἔγνοιες καὶ οἱ φροντίδες μας)
π. Κων. Ν. Καλλιανός
Μαζεύονται οἱ μέρες, λοιπόν. Λιγόστεψαν οἱ σαράντα πιά κι ὁ Νοέμβριος, μετὰ ἀπὸ λίγο ἀφήνει πιὰ τὴ θέση στὸ μεγαλοπρεπῆ τὸ μήνα, τὸν Δεκέμβριο.
Γιορταστικὸ γίνεται, μέρα τὴ μέρα, τὸ τοπίο γύρω μας, καθὼς ἕνα-ἔνα ἀνάβουν τὰ λαμπιόνια στοὺς δρόμους, στὶς βιτρίνες καὶ σὲ κάποια σπίτια.
(Τοῦ Ἁγίου Φιλίππου καί φέτος)
π. Κων. Ν. Καλλιανός
Ψιχαλισμένη μέ ἄχραντη νοσταλγία ἔφτασε ἡ Γιορτή τοῦ Ἁγίου Φιλίππου γιά νά θυμίσει ἄλλη μιά χρονιά συνήθειες καί ὁραματισμούς τῶν προγόνων μας, πού ἤξεραν νά τιμοῦν τή μέρα, ἀλλά καί τήν παράδοση πού τή συνόδευε.
Γιατί έκεῖνοι οἱ ἁπλοί, ἀγράμματοι ὡς ἐπί τό πλεῖστον, γνώριζαν πολύ καλά ὅτι ἡ σημερινή ἡμέρα ἦταν Ἀποκριά, ἀφοῦ ἀπό τήν ἑπομένη, στίς 15 δηλαδή, Νοεμβρίου, ἄρχιζε ἡ νηστεία.
Ντέμη Παπαϊωάννου-Σταυροπούλου
Ακόμη μια αληθινή ιστορία για την Μικρασιατική Καταστροφή
Η Βασιλίτσα γεννήθηκε στη Σμύρνη, στις 26 Φεβρουαρίου του 1917. Το σπίτι τους ήταν δίπλα ή πολύ κοντά -δεν είμαι σίγουρη- στο ναό της Αγίας Φωτεινής, ο οποίος δεν υπάρχει πια…
Πριν 3 περίπου χρόνια από τη γέννησή της είχε γεννηθεί ο αδελφός της. Ο μπαμπάς της, η μαμά της, ο αδελφός της και η Βασιλίτσα ήταν μια όμορφη οικογένεια.
π. Κ.Ν. Καλλιανός
Πολλὰ πράγματα τὰ μαθαίνει κανένας ἀπὸ τὰ πρώιμα τὰ χρόνια, τὰ χρόνια τῆς ἡλικίας ἐκείνης ποὺ ἀρέσκεται, ὡς παιδί, ν᾿ ἀκούει καὶ νὰ διδάσκεται.
Γιατὶ μέσα στὴν τρυφερὴ ἐπιφάνεια τῆς ἄσπιλης ψυχῆς, ἐγγράφονται τὰ πλέον πολύτιμα βιώματα. Βιώματα ποὺ σοῦ χρησιμεύουν κάποτε, σὲ ἀνύποπτο χρόνο στὸ μέλλον ὡς δεῖκτες μιᾶς γνήσιας πνευματικῆς πορείας καὶ προσφορᾶς.
…καί κέκλικεν ἡ ἡμέρα» (Λκ. 24, 29)
π. Kων. N. Kαλλιανός
Καθημερινά, λοιπόν, συνειδητοποιεῖς τή φθορά σου. Φθορά πού τήν καταθέτει ὁ χρόνος πάνω σου: πάνω στό κορμί δηλαδή, στήν ψυχή, στό εἶναι ὁλάκερο.
Καί τά νοιώθεις ὅλ᾿ αὐτά, καθώς ἀραιώνουν τά χρόνια, ὅπως ἀραιώνει τό κουράγιο μέσα σου, γιατί συνειδητοποιεῖς πιά, «ὅτι πρός ἐσπέραν ἐστί καί κέκλικεν (καί ὅσο πάει κλείνει) ἡ ἡμέρα» σου.
Τῆς Νατάσας, τοῦ Νικόλα καὶ τῆς Χαρᾶς, ἀντίδωρο τιμῆς καὶ εὐγνωμοσύνης
π. Κων. Ν. Καλλιανός
Ἡ βροχὴ σήμερα τυλίγει τὸ χωριὸ μέσα στὸ ὑγρό γκρίζο της μαγνάδι καὶ μὲ περισσὴ φροντίδα τὸ σιμώνει σὲ μέρες παλιὲς, φορτισμένες ἀπό τὴ Νοσταλγία καὶ δεμένες ἄρηκτα μὲ πρόσωπα, ποὺ μονάχα οἱ σκιές τους συνυπάρχουν μαζὶ μὲ τὶς μνῆμες.
Σὲ μέρες δηλαδή, ποὺ τὶς ζήσαμε κάποτε μὲ ἄλλους ρυθμοὺς, συμπεριφορές καὶ στοχαστικότητα.
π. Κων. Ν. Καλλιανός
Ἀπό τὸ μισοφωτισμένο βάθος τοῦ Χρόνου προβάλλουν οἱ εὐλογημένες Μορφὲς τοῦ παπποῦ καὶ τῆς γιαγιᾶς κι ἀνοίγουν τὴ θύρα τῶν ἱερῶν ἀναμνήσεων.
Κι εἶναι ἀναμφίβολα τοῦτο τὸ εἰσοδικό, μιὰ ἐπιστροφὴ στὸν καιρὸ τὸν εὐλογημένο τῆς παιδικῆς ἡλικίας, ὅπου τὰ πρόσωπα αὐτὰ υπῆρξαν οἱ ἀκρογώνιοι λίθοι τοῦ μετέπειτα βίου.
π. Κων. Ν. Καλλιανός
Μὲ χρυσαφένιο φῶς ντυμένα τὰ μυρωδᾶτα κυδώνια, τὸ ἐξαίσιο αὐτὸ φθινοπωρινὸ καὶ χειμωνιάτικο φροῦτο, ἔρχεται τὶς μέρες αὐτὲς νὰ θυμίσει ἐκεῖνα τὰ εὐωδιαστὰ ψημμένα κυδώνια ποὺ φέρνανε οἱ νοικοκυρὲς στὸ φοῦρνο μας.
Τέτοιες μέρες, γιὰ νὰ πάρουν μὲ τὴ σιγανὴ τὴ φωτιὰ ἐκεῖνο τὸ ἀνοιχτὸ καφετὶ χρῶμα, νὰ σταλάξουν στὸ ταψὶ ἐκεῖνο τὸ κεχριμπαρένιο δάκρυ, ποὺ ἔχει μιὰν ὄψη θαυμάσια καὶ μιὰ γεύση ὅλο ἄρωμα καὶ χάρη.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια