Ρίζες γερές…

Έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο του Ηλία Βενέζη «Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός». Πρόκειται για τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος και Αντιβασιλέα στα δύσκολα χρόνια της κατοχής.

Ήταν ένας γίγαντας στο σώμα και στην ψυχή. Φορτώθηκε κυριολεκτικά τον πόνο του ελληνικού λαού και τον κουβάλησε σαν άλλος Εσταυρωμένος με αυτοθυσία και πολλή αγάπη.

Το μεγαλείο της Ελλάδος!

Ηλίας Βενέζης

Ελληνική Γη

Ένας οδοιπόρος ταξιδεύει στην Ελλάδα. Είναι ξένος. Έχει μάθει πως η γη αυτή είναι ιερή, πως κάθε σπιθαμή της είναι δεμένη με ιστορία…

Πέφτοντας πίσω από το Καλλίδρομο, ο ξένος βρίσκει ένα βοσκό.
Ο ξένος ξέρει πως πλησιάζει σ’ έναν από τους κορυφαίους χώρους του κόσμου. Καί λέει στο βοσκό:

– Τι τόπος είναι αυτός εδώ; Πώς λέγεται το μέρος;

Ο βοσκός λέει απλά.

– Τον λένε Θερμοπύλια.

Ο ξένος αισθάνεται να τον κυριεύει δυνατή συγκίνηση. Λέει:

Ο `Αγιος Βλάσιος και τα τσακάλια..

Ο Ι.Ν. Αγ Βλασίου στο Πάπιγκο ,Ζαγοροχώρια Ιωάννινα

Σήμερα, του Αγίου Βλασίου..

Ο `Αγιος Βλάσιος, σύμφωνα με το συναξάρι του, είχε την ικανότητα να εξημερώνει τα άγρια ζώα και για τούτο ο λαός μας τον επέλεξε ως προστάτη του από τους λύκους και τα τσακάλια, που τέτοια εποχή, λόγω του ψύχους και της πείνας, κατεβαίνανε προς τα χωριά.. Λένε, μάλιστα, πως οι κτηνοτρόφοι, τιμούσαν ιδιαίτερα τη γιορτή του, γιατί αλλιώς «τους έστελνε το λύκο»!

Σύμφωνα με το λαογράφο Γ.Α. Μέγα («Ελληνικές γιορτές και έθιμα λαϊκής λατρείας»), οι χωρικοί είχαν αργία τη μέρα της γιορτής του και συγκεκριμένα:

Η Θεοσκέπαστη

Εικόνα από:proskynitis.blogspot.com

του Ηλία Βενέζη

[…] Άξαφνα ψίθυρος σιγονότατος, ψαλμωδία κατανυκτική, φωνή ικέτις, μπερδεύοντας με τη φωνή της ερημίας και της θαλάσσης, έφτασε στ’ αυτιά μας. Xείλη γυναικεία έψελναν ύμνους χριστιανικούς. Kάτω απ’ τα ερείπια του κάστρου των Φράγκων, η ταπεινή μελωδία της Oρθοδοξίας, βεβαίωση της συνέχειας, τι συγκίνηση που ήταν!

Σαν να μας έσεισε αγέρας βίαιος. Kάμαμε ακόμα λίγα βήματα. Kαι τότε πρόβαλε μπρος στα μάτια μας, όραμα θαμπωτικό, αλησμόνητο για πάντα, άσπρο, πάλλευκο: η «Θεοσκέπαστη». Πάνω απ’ τα κρεμαστά νερά, στον άγριο βράχο, πάνω απ’ το ηφαίστειο.

Oι ύμνοι τώρα έρχονται πιο καθαροί. Προχωρήσαμε, μπήκαμε στη Θεοσκέπαστη. Κατακάθαρο, γυμνό, κατάγυμνο ήταν το ξωκκλήσι, καθώς όλα τα ξωκκλήσια των Eλλήνων.