You are currently browsing the tag archive for the ‘ευχή’ tag.
π.Σπυρίδων Σκουτής
Λες ότι εξομολογείσαι , Κοινωνάς και προσεύχεσαι.
Λες ότι είσαι ο άνθρωπος της Εκκλησίας αλλά τελικά μένεις ο ίδιος. Περνούν τα χρόνια αλλά τίποτα δεν αλλάζει. Συχνά μπορεί να έχεις γίνει τύραννος ή και δαίμονας για τους άλλους. Κάπου κάνεις λάθος.
π.Σπυρίδων Σκουτής
Πόσο όμορφα λόγια από τον ύμνο της αγάπης του Αποστόλου Παύλου.
Δεν ζητάει η αγάπη, αλλά προσφέρεται. Δεν περιμένει, αλλά τρέχει προς το αγαπημένο πρόσωπο, ακόμα και προς τον εχθρό. Δεν έχει προσδοκίες, συναλλαγές και ιδιοτέλειες. Στη φράση «Σε αγαπώ» μπαίνει απλά μια τελεία.
π.Σπυρίδων Σκουτής
Παλεύουμε να γίνουμε τέλειοι και στο τέλος μας τρώει η νεύρωση της τελειότητας, την οποία τελικά δεν φτάνουμε ποτέ.
Δεν έχει νόημα να γίνεις τέλειος αλλά να είσαι πραγματικός και ανθρώπινος. Όταν το καταφέρεις αυτό έχεις ήδη ξεκινήσει το ταξίδι για την Αγιότητα.
π. Σπυρίδων Σκουτής
Το παρελθόν σου φωνάζει, σε καλεί, σε τραβάει να γυρίσεις πίσω.
Άφησέ το να ουρλιάζει, θα σταματήσει κάποια στιγμή όταν δεν του δώσεις τροφή ακόμα και με τις σκέψεις σου. Περπατάμε μπροστά, δεν γυρνάμε πίσω, δεν σταματάμε να κοιτάξουμε, γι’ αυτό ό,τι αφήνουμε να μην μένει μισό.
Άγιε Ιεράρχα, ομολογητά, διδάσκαλε της αληθείας και ανάργυρε ιατρέ Λουκά, σοι κλίνομεν τα γόνατα της ψυχής και του σώματος και προσπίπτοντες τοις τιμίοις και ιαματικοίς λειψάνοις σου, σε παρακαλούμεν, ως τα τέκνα τους πατέρας αυτών.
Εισάκουσον ημών των αμαρτωλών, τίμιε πάτερ, και προσάγαγε την δέησιν ημών τω ελεήμονι και φιλανθρώπω Θεώ, ως εστώς ενώπιον αυτού μετά πάντων των αγίων.
(Απόδοση στη νεοελληνική)
Άχραντε, Αγιώτατε, Άναρχε, Ακατάληπτε, Αόρατε, Ανεξιχνίαστε, Αναλλοίωτε, Ανυπέρβλητε και Ανεξίκακε Κύριε στο αμέτρητο και άπειρο έλεός Σου. Έσυ είσαι αποκλειστικά ο Μοναδικός, που είσαι στον Εαυτό Σου η πηγή της αιώνιας ζωής.
Είναι «καραμέλα», πού πιπιλίζεται από πολλούς. Το λένε νομίζοντας, ότι κάνουν… βαρυσήμαντη δήλωση:
-Εγώ πιστεύω, Αλλά… το έχω μέσα μου. Μη μου λες για Εκκλησίες και παπάδες και νηστείες. Εδώ τα χαλάμε. Εκκλησία δεν πηγαίνω ποτέ. Αλλά πάντως πιστεύω…
Γερόντισσα Σωφρονία
Ζοῦμε σέ μιά ἐξαιρετικά δύσκολη ἐποχή, σέ μιά ἐποχή πού τά πάντα τά διακατέχει ἡ λογική, ἡ ἀπαισιοδοξία, ἡ ἀμφισβήτηση τοῦ Θεοῦ καί τῆς προσευχῆς. Τίποτε δέν ὑπάρχει παρά μόνον ἡ ὕλη καί ὅ,τι βλέπουμε.
Αὐτά πού δέν βλέπουμε καί δέν ἀποδεικνύονται δέν ὑπάρχουν! Κι ὅμως ἔρχεται κάτι κάποια στιγμή, κάπου πού μᾶς “χτυπάει ἕνα καμπανάκι” καί μᾶς λέει:
΄Οσιος Εφραίμ ο Σύρος
Ως ο αναιδής ελεηθήναι ζητώ, Κύριε. Σύ τα αγαθά παρέχεις, Σωτήρ, εγώ τα πονηρά αντιδίδωμι, μακροθύμησον επ’ εμοί τω σκολιώ, ου περί ρημάτων αργών συγγνώμην αξιώ, αλλά και περί πράξεων ανοσίων άφεσιν αιτώ παρά της σης αγαθότητος.
Ελευθέρωσόν με, Κύριε, από παντός έργου πονηρού, πριν καταλάβη με το τέλος, όπως εύρω χάριν ενώπιόν σου εν ώρα θανάτου, εν γάρ τω άδη τις εξομολογήσεταί σοι.
Γερόντισσα Σωφρονία
Πολλές φορές κάνουμε προσευχή ὕστερα ἀπό κάποιο δυσάρεστο γεγονός πού ἀναταράσσει τήν «εὐτυχία» καί τή στρωτή «γαλήνη» τῆς ζωῆς μας: Ὑγεία, χρήματα, φίλοι, δραστηριότητες!
Ὅλα βαίνουν «φυσιολογικά». Καί κάνουμε καί τή χάρη στόν Θεό μιά Κυριακή-ἄν εἶναι κάθε Κυριακή- νά πηγαίνουμε στήν ἐκκλησία.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια