You are currently browsing the tag archive for the ‘Ευαγγέλιο της Κυριακής’ tag.
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Ο Χριστός κάλεσε κάθε άνθρωπο που διψάει για πνευματική, αιώνια ζωή, να πάει κοντά του για να του δώσει να πιει ζωντανό νερό. Υποσχέθηκε ότι ο άνθρωπος αυτός δεν θα ξαναδιψάσει ποτέ, γιατί θα γίνει ο ίδιος αστείρευτη πηγή. Θα είναι «κήπος μεθύων», πνιγμένος σε μεθυστική βλάστηση, «πηγή ην μη εξέλιπεν ύδωρ», πηγή που δεν ξεραθεί ποτέ, κατά τον προφήτη Ησαΐα.
«Ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος». Από μέσα του θα πηγάζουν αδιάκοπα ποταμοί με τρεχούμενο νερό. Η καρδιά του ανθρώπου αυτού, κατά τον σοφό Σολομώντα, θα γίνει φρέαρ βαθύ, θα αναπηδάει από αυτήν ποταμός και πηγή ζωής.
του Αρχιμ. Παϊσίου Λαρεντζάκη
Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος, την ημέρα αυτή της Πεντηκοστής, είναι από τα μεγαλύτερα γεγονότα της ιστορίας της Εκκλησίας μας. Με το ύψιστο αυτό γεγονός στους λυπημένους Μαθητές χαρίζει την αναγέννηση, τη δύναμη και την χάρη να βαδίσουν τον δρόμο της αρετής και αγιότητος «ἐν δυνάμει Θεοῦ».
Μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος εξαγγέλλουν τα μυστήρια της Βασιλείας του Κυρίου. Παρουσιάζουν μια αγιότητα θαυμαστή και μια πρωτοφανή αυτοθυσία.
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Με το κλείσιμο της αναστάσιμης περιόδου και πριν από την Πεντηκοστή, τιμούμε τους αγίους 318 Πατέρες που συγκρότησαν την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας,πόλη της βορειοδυτικής Μικράς Ασίας, πολύ κοντά στην Κωνσταντινούπολη.
Το πρόβλημα ήταν ο αιρετικός Άρειος, που δίδασκε ότι ο Χριστός δεν είναι Υιός του Θεού, αλλά δημιούργημα, κτίσμα. Το θέμα είναι τεράστιας σημασίας, γιατί τα δημιουργήματα δεν έχουν αφ’ εαυτών ύπαρξη, ζωή και αθανασία.
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Ο Χριστός θεραπεύει κάποιον εκ γενετής τυφλό. Οι Φαρισαίοι όμως εγείρουν θέμα: Η θεραπεία έχει γίνει ημέρα Σάββατο, πράγμα κατ’ αυτούς ανεπίτρεπτο, λόγω της ισχύουσας αργίας του Σαββάτου.
Ως εντριβείς γνώστες του μωσαϊκού νόμου, θεωρούν ότι ο Χριστός είναι παραβάτης του νόμου, άνθρωπος αμαρτωλός και, συνεπώς, αποκλείεται να είναι απεσταλμένος του Θεού. Ο πρώην τυφλός όμως παρακάμπτει τα λογικοφανή τους επιχειρήματα.
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Οσάκις ο Θεός εμφανιζόταν στους Ισραηλίτες στην παλιά (πρό Χριστού) εποχή, χρησιμοποιούσε συνήθως ασυνήθιστη μεγαλοπρέπεια. Παρουσιαζόταν «εν στύλω νεφέλης». Προπορευόταν την ημέρα ως νεφέλη για να τους σκιάζει στην καυτή έρημο και τη νύχτα σαν πύρινη στήλη για να τους φωτίζει τον δρόμο.
Και όταν κατασκευάστηκε η Σκηνή του Μαρτυρίου, «εκάλυψεν η νεφέλη την σκηνήν». Και δεν μπόρεσε να εισέλθει σ’ αυτήν ο Μωυσής, διότι «επεσκίαζεν επ’ αυτήν η νεφέλη και δόξης Κυρίου ενεπλήσθη η σκηνή» (Εξ. 13, 21-22. 40, 28-29).
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Ο Χριστός συναντά στην κολυμβήθρα της Βηθεσδά έναν παράλυτο, που ήταν εκεί κατάκοιτος τριάντα οχτώ χρόνια. Στις πέντε στοές γύρω απ’ τη μεγάλη αυτή δεξαμενή, βρίσκονταν πάρα πολλοί ασθενείς από διάφορα νοσήματα. Άγγελος Κυρίου κατέβαινε «κατά καιρόν και ετάρασσε το ύδωρ».
Και όποιος μετά την ταραχή του νερού έπεφτε πρώτος σ’ αυτό, θεραπευόταν. Ο Χριστός ρώτησε τον παράλυτο αν θέλει να γίνει υγιής. Εκείνος απάντησε ότι δεν έχει άνθρωπο να τον ρίξει στο νερό, όταν κατεβαίνει ο άγγελος. Και ο Χριστός τον θεράπευσε αμέσως, αν και ήταν ημέρα Σάββατο και κατηγορήθηκε γι’ αυτό από τους τυπολάτρες Ιουδαίους (Κυριακή του Παραλύτου).
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Οι άρχοντες του Ισραήλ Ιωσήφ και Νικόδημος, πιστοί μαθητές του Χριστού, αλλά κρυφοί, «διά τον φόβον των Ιουδαίων», πραγματοποίησαν το αδιανόητο. Τη στιγμή που οι φανεροί μαθητές, πλην του Ιωάννη, ουσιαστικά αρνήθηκαν τον δάσκαλό τους και κρύφτηκαν καταπτοημένοι, οι κρυφοί μαθητές πήραν το θάρρος να δράσουν φανερά και με τόλμη.
Ο Ιωσήφ ζήτησε από τον Πιλάτο την άδεια να ενταφιάσει τον Χριστό, πράγμα που έπραξε, συνεπικουρούμενος από τον Νικόδημο και τις Μυροφόρες, στις οποίες πρωτοστατούσε η Παναγία (Κυριακή των Μυροφόρων).
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Οι Εβραίοι προκάλεσαν πολλές φορές τον Χριστό να τους δώσει αποδείξεις-τεκμήρια, ότι είναι πραγματικά ο Υιός του Θεού, ο αναμενόμενος Μεσσίας. Ο Χριστός όμως μέσα στην παντογνωσία του διέβλεπε ότι η απαίτησή τους ήταν καρπός της απιστίας τους. Δεν είχαν σκοπό να τον ακολουθήσουν.
«Ου θέλετε ελθείν προς με», τους έλεγε. Η καρδιά σας είναι μακριά από εμένα. Γνωρίζω ότι δεν αγαπάτε τον Θεό. «Αλλ’ έγνωκα υμάς ότι την αγάπην του Θεού ουκ έχετε εν εαυτοίς» (Ιω. 5, 40-41). Γι’ αυτό και ο Χριστός αρνήθηκε να τους δώσει τα σημάδια που απαιτούσαν.
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
«Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του ανθρώπου». Ο Χριστός απέφευγε συνήθως να φανερώνεται στον κόσμο ως Μεσσίας, ως Υιός του Θεού. Όταν έκανε θαύματα, έδινε αυστηρή εντολή, «ίνα μη φανερόν ποιήσωσιν αυτόν».
Και στα δαιμόνια που έβγαζε,απαγόρευε να τον φανερώσουν. Όταν τον προκαλούσαν οι άνθρωποι να φανερώσει τον εαυτό του στον κόσμο, να κάνει φανερά τα έργα του για να τον αποδεχθούν, εκείνος απαντούσε: «Ο καιρός ο εμός ούπω πάρεστι» και «ούπω πεπλήρωται».
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Ο Χριστός ανεβαίνει στα Ιεροσόλυμα για τελευταία φορά. Καθ’ οδόν προλέγει στους μαθητές του τα όσα θα του συμβούν. Ότι δηλαδή θα συλληφθεί, θα μαστιγωθεί, θα εμπαιχθεί, θα εμπτυσθεί, θα φονευθεί, αλλά και θα αναστηθεί την τρίτη μέρα από τον θάνατό του.
Δύο από τους μαθητές του, συγγενείς του, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, παιδιά του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης, κόρης πιθανόν του Ιωσήφ, σαν να μην κατάλαβαν τίποτε, ζήτησαν από τον Χριστό να τους δώσει, όταν γίνει βασιλιάς, τα πρώτα αξιώματα. Μα ο Χριστός, αντί για μεγαλεία, τους υποσχέθηκε μόνο «ποτήριον θανάτου» και βάπτισμα μαρτυρίου (Κυριακή Ε΄ Νηστειών).
Πρόσφατα σχόλια