Τα Σεπτεμβριανά όπως τα έζησε η Σοφία Καπτάν (Kαπετανίδη-Πλακούδη)

Γεννήθηκα στην Κωνσταντινούπολη σε μια γειτονιά, όπου Έλληνες και Τούρκοι ζούσαν ειρηνικά και αγαπημένοι μέχρι εκείνη τη νύχτα στις 6 Σεπτεμβρίου 1955.

Ήμουν μικρό παιδάκι αλλά μέχρι να πεθάνω δε θα ξεχάσω. Κάθε χρόνο την ίδια μέρα είναι σαν να τα ζω ξανά. Ήταν ένα φθινοπωρινό βραδάκι οκτώ το βράδυ.

Σεπτεμβριανά 1955: «το φονικό πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Πόλης»

Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας προσεύχεται μπρος στην αναποδογυρισμένη Αγία Τράπεζα της κατεστραμμένης Παναγίας Βελιγραδίου

Ανδρέας Μουντζουρούλιας

Η μεγαλύτερη εθνική καταστροφή, που δυστυχώς έμεινε και αυτή αναπάντητη από την πλευρά του ελληνικού κράτους, μετά το 1922 και πριν το 1974, ξεκίνησε σαν σήμερα πριν από 60 χρόνια και ήταν το πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης που ουσιαστικά έθεσε τέλος στην ύπαρξη 2.800 ετών του Ελληνισμού στην Πόλη.

Επειδή οι νεώτεροι δεν γνωρίζουν και οι παλαιότεροι … συνεχώς αποδημούν … , καλό είναι να ειπωθεί τι συνέβη στην Κωνσταντινούπολη και την Σμύρνη τον Σεπτέμβριο του 1955.

Ευγένεια: Η πιο αποδεκτή υποκρισία

.

άρθρο του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη

(Αμβρόσιος Μπηρς (1842-1913;)

Μια φράση, από έναν Αμερικανό δημοσιογράφο και συγγραφέα, άθεο, η οποία βρίσκει το σημερινό διαμορφωθέν ήθος και την τρέχουσα πραγματικότητα στην πατρίδα μας να επιβεβαιώνει το αληθές του σημαινομένου της. Ήθος, το οποίο διαμόρφωσαν οι άθεοι και αντίχριστοι της πατρίδας μας και το έχουν ήδη επιβάλει. Κρύβει μια μεγάλη αλήθεια και γίνεται αυτή η ίδια κατήγορός τους.

Με τη συνεχόμενη μετάγγιση των συνηθειών από την ξεμωραμένη Δύση προς τα καθ` ημάς, φτάσαμε να έχουμε γίνει κακέκτυπο αντίγραφο αυτής, συνονθύλευμα και σύμφυρμα παντοειδών εθών, με αποτέλεσμα τη σύγχυση του «είναι» και του «φαίνεσθαι». Του «σχήματι» και του «πράγματι». Της «ειλικρίνειας» και της «υποκρισίας». Του «λέγειν» και του «πράττειν». Της «απλότητος» και της «πολυπλοκότητος». Του «λογικού» και της «καρδιάς», τα οποία από τα βάθη της ρωμαίικης παραδόσεως αγωνιζόταν ο Ρωμιός με ένα σκοπό: Να τα διαχειρίζεται διακριτικά, για να συμβιώνει στις μικρές κοινωνίες αρμονικά και με αξιοπρέπεια.