You are currently browsing the tag archive for the ‘Ελληνική Επανάσταση’ tag.
«25 Ιουλίου 1821, Σκόπελος.
Περιπόθητε μοι φίλε κ. καπετάν Αλέξανδρε εν Κυρίω ευχόμενος σέ ασπάζομαι τόν ελληνικόν ασπασμόν.
Έφυγα φίλε, από τήν πατρίδα μου κυνηγούμενος καί από τούς τυράννους Τούρκους καί από τούς τουρκολάτρας καί αφ’ ου ήλθον εδώ τήν δευτέραν ημέραν, τή νύκτα εκάη τό οσπίτιον όπου ήμουν φιλοξενούμενος καί εβγήκα γυμνός από μίαν τρύπα καί άλλο δέν εγλύτωσα από 8000 γροσίων πράγματα καί τήν ζωήν μου.
ΚΑΛΟ ΒΟΛΙ! Η περίφημη ευχή που βαστάει από Τουρκοκρατίας.
Μια ευχή που ήταν η τελευταία που αντάλλασσαν οι σκλαβωμένοι Έλληνες πριν αρχινίσει κάποια μάχη ή κάποια συμπλοκή με Οθωμανικά ασκέρια.
Γ. Δ. Κούβελας
Ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου εἶναι μία ἀπό τίς μεγαλύτερες θεομητορικές γιορτές τῆς Ἐκκλησίας μας. Τιμᾶμε τό κορυφαῖο γεγονός τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπινου γένους: τήν ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας.
Ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου ἔγινε εὐαγγελισμός τοῦ ἀνθρώπου. Πολύ σοφά συνδυάστηκε μέ τήν ἔναρξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης.
Φώτης Κόντογλου
Η Ελληνική Επανάσταση είναι η πιο πνευματική επανάσταση που έγινε στο κόσμο. Είναι αγιασμένη.
Η επανάσταση γίνεται τις περισσότερες φορές από κάποιες υλικές αιτίες, που είναι η σκλαβιά, η στέρηση, η κακοπέραση, τα βασανιστήρια, η περιφρόνηση. Η λευτεριά είναι η θεότητα που λατρεύει ο επαναστάτης, και γι’ αυτή χύνει το αίμα του.
Μα τη λευτεριά, πολλές φορές, σαν την αποχτήσει ο επαναστάτης, δεν τη μεταχειρίζεται για πνευματικούς σκοπούς, αλλά για να χαρεί την υλική ζωή μονάχα.
Ἕνας ἀπό τούς πρωταθλητές τῆς Ἑλληνικῆς ἐπανάστασης ἀλλά καί τῶν χρόνων μετά ἀπ’ αὐτή, ὑπῆρξε ὁ Ἰωσήφ Ἀνδρούσης.
Πρόκειται γιά μία ἀπό τίς εὐγενέστερες καί ἡρωικότερες μορφές πού πέρασαν ἀπό τή μεσσηνιακή γῆ, καθώς συνδύαζε τήν ἀγωνιστικότητα καί καρτερικότητα τῶν τιμιώτερων προμάχων τῆς πατρίδας, μέ τήν πνευματικότητα καί τό ἦθος τῶν σεπτῶν Ἱεραρχῶν της.
Γεννήθηκε τό 1770 στήν Τρίπολη καί ὀνομαζόταν Ἰωάννης Καρώνης. Σπούδασε στή Σχολή τῆς Δημητσάνας καί σέ ἡλικία 20 ἐτῶν ἐκάρη Μοναχός στή Μόνη Ἁγίου Νικολάου Βαρσῶν, παίρνοντας τό ὄνομα Ἰωσήφ.
«1500 εχθροί υπό τήν οδηγίαν τού Ασλάμπεη Μουχουρδάρη, ευρόντες τήν δίοδόν τών Θερμοπυλών ελευθέραν, φυγόντων τών φυλασσόντων αυτήν Ελλήνων, εισέβαλαν δι’ αυτής, καί διελθόντες τήν Λεβαδείαν, καί αφήσαντες εκεί καί αλλού φρουράς, μετέβησαν εις Αθήνας ατουφέκιστοι καθ’ όλην τήν πορείαν.
Ο ρωσσικός πόλεμος ηνάγκασε τήν Πύλην βλέπουσαν τόν δεινόν εχθρόν όχι μακράν τής Αδριανουπόλεως ν’ ανακαλέση εν τάχει πανταχόθεν τά στρατεύματά της εις ιδίαν υπεράσπισιν· τούτου χάριν, απεστάλησαν οι περί τόν Ασλάμπεην ίνα συνοδεύσωσιν εις Λάρισσαν τούς εν Θήβαις καί Αττική εκτός τών φρουρούντων τήν ακρόπολιν τών Αθηνών.
Ο δέ Υψηλάντης, συγκεντρώσας εκ νέου 2300 στρατιώτας κατέλαβε τήν μεταξύ Θηβών καί Λεβαδείας θέσιν της Πέτρας· δι’ αυτής ήλθαν νά διαβώσι συσσωματωμένοι επί τής επανόδου των οι εχθροί, καί ιδόντες τούς Έλληνας κατέχοντας αυτήν παρεστρατοπέδευσαν τήν 10ην Σεπτεμβρίου 1829. Ήσαν δέ 5000 τακτικοί καί άτακτοι, πεζοί καί ιππείς, έλκοντες τέσσαρα κανόνια.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια