You are currently browsing the tag archive for the ‘Εις δόξαν Θεού’ tag.
Πως θα ελεηθούμε; Πως θα σωθούμε; Εγώ θα σας το πω˙ ας έχουμε πάντοτε μέσα στην ψυχή μας την προσευχή και τους καρπούς της, εννοώ δηλαδή την ταπεινοφροσύνη και την πραότητα.
Διότι λέγει: «Μάθετε από μένα ότι είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά και θα βρήτε ανάπαυσι στις ψυχές σας» ( Ματθ. 11, 29 )˙
Το ορεινό μοναστήρι αιώνες τώρα ανανεώνει το μυστήριο του βαπτίσματος. Κολυμβήθρα καθάρσεως και αγιασμού.
Κανένας δεν ανέβαινε σ’ αυτά τα όρη για τουρισμό. Αυτή τη λέξη ήταν ακόμη άγνωστη στους προσκυνητές των Μονών.
Προ καιρού, το Καλοκαίρι του 2009 , ήλθε ένα πούλμαν με προσκυνητές από το Χαλάνδρι. Μία ευσεβής κυρία, ώριμη κατά την ηλικία, φανερά συγκινημένη μετά την προσκύνηση της ιεράς εικόνος της Θεομήτορος, μας διηγήθηκε το ακόλουθο περιστατικό:
«Πριν μερικά χρόνια, είπε, που είχα το αγοράκι μου οκτώ ετών, εργαζόμουν, γιατί είχα ανάγκη, σ’ έναν γιατρό και περιποιόμουν τον γέροντα και ασθενή πατέρα του.
Κάθε μέρα θεώρησέ την σαν την τελευταία της ζωή σου και πέρασέ την με εγκράτεια, με φόβο Θεού, προετοιμαζόμενος για τη φοβερή απολογία στο για όλη τη ζωή σου και όλες τις αμαρτίες σου.
Κάθε έργο σου αγίασέ το με την προσευχή, με την επίκληση του ονόματος του Θεού. Θυμήσου εκείνο που ειπώθηκε: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν».
Κεφάλαιο Β΄. Η διδασκαλία των Αγίων Πατέρων
του Γέροντος Πορφυρίου
Τον παρακάλεσα μία ημέρα να μου υποδείξει ένα τρόπο προσευχής και, εάν ήταν δυνατόν, να μου εμπιστευθεί το δικό του τρόπο προσευχής. Και η απάντηση ήταν άμεση και ..πληρωμένη.
– Και τι την πέρασες την προσευχή, για φαγητό που προσφέρεται κατά παραγγελιών ή φάρμακο που χορηγείται με συνταγή; Εγώ σου έχω πει να ζητάς μόνο τη σωτηρία της ψυχής.
π.Τύχων Σεβκούνωβ
Πραγματικά, στις αρχές της δεκαετίας του ’80 δε φεύγαμε απλώς για το μοναστήρι- το «σκάγαμε» για εκεί. Πιστεύω ότι μας θεωρούσαν λιγάκι τρελούς. Και ενίοτε όχι απλώς λιγάκι.
Από πίσω μας έρχονταν δύστυχοι γονείς, απαρηγόρητες αρραβωνιαστικές, εξοργισμένοι καθηγητές του πανεπιστημίου, στο οποίο σπουδάζαμε.
Δεν πρέπει να προσκολλώμαστε σε τίποτε επίγειο, μόνο στον Κύριο. Ξένοι και παρεπίδημοι είμαστε στη γη και γι’ αυτό πρέπει να προσπαθούμε να είμαστε πάντοτε έτοιμοι για τη διάβασή μας στην αιωνιότητα.
Δεν γνωρίζουμε την ημέρα και την ώρα του θανάτου μας. Είναι γραμμένο: «Όπου θα σε βρω, εκεί και θα σε κρίνω». Για να μην απελπιζόμαστε, πρέπει πάντοτε να είμαστε στις θλίψεις.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (Επιστολή στον οινοποιό Σ.)
Έναν αδελφό έχεις ∙ έναν και μοναδικό. Και αυτόν τώρα τον απαρνιέσαι. Δεν είναι ο αδελφός μου, λες, αλλά αδελφός χωρίς αδελφοσύνη! Όντως, έκανε μεγάλο έγκλημα.
Διέρρηξε το σπίτι ενός γέρου, τον σκότωσε και του πήρε τα λεφτά. Δικάστηκε , και καταδικάστηκε σε θάνατο. Τώρα κάθεται στη φυλακή και περιμένει την τελευταία του ώρα.
Αυτά τα λέω, όχι μόνο για να με επαινείτε, αλλά και για να τα δείξετε με τα έργα σας .
Διότι αν η διήγησις των συμφορών, που μας βρίσκουν, σε ανθρώπους και η διεκτραγώδησις των συμφορών χαρίζουν κάποια παρηγοριά σ’ εκείνους που πονούν και κατά κατά κάποιο τρόπο κάποια βαθιά αναπνοή, πολύ περισσότερο θα αισθανθής κάποια μεγάλη ανακούφιση και παρηγοριά, αν εξομολογηθής στον Κύριό σου τα παθήματα της ψυχής σου.
Πρόσφατα σχόλια