You are currently browsing the tag archive for the ‘διακοπή κύησης’ tag.
5 Ὀκτωβρίου: Σήμερα ἡ ζωή μου ἀρχίζει. Οἱ γονεῖς μου δὲν τὸ γνωρίζουν ἀκόμη. Εἶμαι μικρούτσικο, μικρότερο καὶ ἀπὸ ἕνα σπόρο μήλου, ἀλλὰ ἤδη εἶμαι κἄτι. Πρόκειται νὰ γίνω κοριτσάκι, θὰ ἔχω ξανθὰ μαλλιὰ καὶ θὰ ἀγαπῶ τὰ ἄνθη.
19 Ὀκτωβρίου: Ἔχω μεγαλώσει λιγάκι, ἀλλὰ ἀκόμη εἶμαι πολὺ μικρό, γιὰ νὰ φροντίσω τὸν ἑαυτό μου. Ἡ μητέρα μου κάνει τὰ πάντα γιὰ μένα.
Νώντας Σκοπετέας
Ανατριχιαστικά του νούμερα των καταγεγραμμένων μόνο εκτρώσεων στην Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο . Ολόκληρες πόλεις και χώρες αντίστοιχα , σβήνονται απ τον χάρτη . Γενοκτονίες , με τον νόμο συμπαραστάτη. Δολοφονίες , με πανηγυρικά αθώους τους αυτουργούς, τους άμεσους και τους ηθικούς. Ένοχοι και ασεβείς προς το δικαίωμα της ολέθριας αυτοδιάθεσης, μόνο όσοι εκτός συρμού , εποχής και πραγματικότητας, σπαρακτικά ζητούν να σταματήσει το φριχτό έγκλημα !
Το γλυπτό ανήκει στον Σλοβάκο καλλιτέχνη M.Hudacek και φέρει τον τίτλο «Μνημείο στο Αγέννητο Παιδί»..
Απεικονίζει τον πόνο του πένθους με τη μάνα να βρίσκεται γονατιστή, μετανιωμένη με αιμάτινες αποχρώσεις..
Ενώ το παιδί απεικονίζεται διάφανο, από την απόφαση της μάνας για απουσία της ύπαρξής του, που όμως την έχει συγχωρέσει και της το δείχνει με ένα χάδι..
+ Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας
Βρέθηκα μια μέρα για μια δουλειά, σε μια γυναικολογική κλινική. Εκεί ήταν μία γυναίκα που χαροπάλευε, αφού είχε κάνει έκτρωση και είχε, μη αναμενόμενες αιμορραγίες.
Καθώς λοιπόν εγώ περνούσα από το διάδρομο, για άλλη εργασία που είχα, με αντιλήφθηκε και με φώναξε.
Εγώ την άκουσα και γύρισα να την δω. Και βλέπω μια κατάσταση… ένα χάλι… Με λέει:
– Προσευχήσου για μένα, εσύ που έχεις στον Θεό παρρησία.
Ο ιερέας Ανδρέας Barabash
Σήμερα θάφτηκε ο Βάνια. Γεννήθηκε και πέθανε μια ώρα αργότερα.
Δεν υπήρχε κάποιος για να τον θάψει, τόσο οι παππούδες όσο και ο σύζυγος αρνήθηκαν τη μαμά και το γιο της. Έπρεπε να κάνει τα πάντα μόνη της.
Στην εγκυμοσύνη πέρασε ένας δύσκολος ιός που μόλυνε το παιδί και το παιδί αναπτύσσεται στη μήτρα της μητέρας με πρόβλημα.
Οι γονείς και ο σύζυγός της είπαν να κάνει άμβλωση, επειδή ήξερε ότι το παιδί θα γεννηθεί με πρόβλημα – ακόμα και αν πεθάνει, η μαμά ήρθε ως μια πραγματική χριστιανική, ως πραγματικός άνθρωπος!
Όταν η Amy και ο James Fornshell, από το προάστιο της Μινεάπολις, Πλίμουθ, Μινεσότα, μάθαιναν το Μάρτιο του 2011 ότι περίμεναν δίδυμα, ήταν ενθουσιασμένοι.
Φαντάστηκαν τη ζωή με διπλές πάνες, διπλά ταΐσματα, και διπλά τα χαρούμενα λογάκια των μωρών. Αλλά η χαρά τους έφυγε όταν ένα υπερηχογράφημα αποκάλυψε το αδιανόητο: Τα μωρά μοιράζονταν την ίδια καρδιά.
«Πώς μπορώ να κυοφορώ τα μωρά, γνωρίζοντας ότι θα πεθάνουν στη μήτρα ή λίγο μετά τη γέννηση;», αναρωτιόταν η Amy εκείνη την ημέρα, κλαίγοντας στην αγκαλιά του James.
Απρίλιος 1912: Το ναυάγιο του Τιτανικού, ένα από τα μεγαλύτερα στη ναυτική ιστορία, στοίχισε τη ζωή σε 1.517 ανθρώπους. Η υπόθεση προκαλεί, ακόμη και σήμερα, παγκόσμια συγκίνηση…
Απρίλιος 2016: πάνω από 1.517 έμβρυα θανατώνονται κάθε 2 ημέρες στην Ελλάδα, αλλά κανείς δεν συγκινείται…
Δεν είναι κρίμα…;
30.000 € πρόστιμο τουλάχιστον επιβάλλεται για θανάτωση ζώου, η θανάτωση όμως εμβρύου (έκτρωση) είναι αναφαίρετο δικαίωμα νομικά κατοχυρωμένο…!
Δεν είναι κρίμα…;
Ο οξυδερκής γυναικολόγος μας διακρίνοντας, πολύ πρώιμα, καρδιοπάθεια στο κυοφορούμενο βρέφος, ζήτησε να κάνουμε καρδιολογική εξέταση.
Ο ονομαστός παιδοκαρδιολόγος επιβεβαίωσε την διάγνωση του μαιευτήρα. Μας είπε δε, περίλυπος, ότι το χειρότερο δεν ήταν η καρδιοπάθεια, αλλά αυτό που έβλεπε πίσω από αυτήν: το παιδί φαινόταν να έχει σοβαρή νοητική υστέρηση.
Με τον τρόπο του, μας πρότεινε διακοπή κύησης. Το ανέφερε, μάλιστα, και τις δύο φορές που τον επισκεφθήκαμε για εξέταση. Μετά την άρνησή μας, δεν παρέλειψε να σημειώσει στην γνωμάτευση που μας παρέδωσε ότι εκείνος μας ενημέρωσε, αλλά εμείς επιμείναμε στην συνέχιση της εγκυμοσύνης.
Ορέστης Σιδηρόπουλος, ειδικός παθολόγος
Ήταν από τις πιο συγκλονιστικές εξομολογήσεις που άκουσα στη διάρκεια της ιατρικής μου προσφοράς.
Παρ’ όλο που πέρασαν από τότε αρκετά χρόνια, θαρρώ πως ακόμη ακούω τη φωνή της κυρίας Σοφίας Κ. να μου διηγείται το πώς σώθηκε από τον αφανισμό το πέμπτο (5ο) της παιδί:
«Είχα τέσσερα παιδιά, γιατρέ, και τα οικονομικά μας ήσαν άθλια. Η πίστη μου στο Θεό δεν έφτασε, για να με κάνει να κλείσω τ’ αυτιά μου στις υποδείξεις προθύμων «συμβούλων» και αποφάσισα να πάω στο γυναικολόγο μου για τα «περαιτέρω».
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια