«Δὲν ξέρω γὼ νὰ τσακάω τ’ μέση μ’» – «Μία “κυβέρνηση” ἀθέων, γονατισμένων καὶ πολυπολιτισμικῶν γραικύλων εἶναι ὅ,τι μᾶς ἀξίζει. Χειρότεροι δὲν ὑπάρχουν…»

.

Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός Δάσκαλος-Κιλκίς

.

«Εἰς τὸν καιρὸν τοῦ προσκυνήματος ἐφοβήθηκα μόνον διὰ τὴν πατρίδα, ὄχι ἄλλη φορά».

(Κολοκοτρώνης)

Σὲ περιόδους σὰν τὴν τωρινὴ ποὺ πιάνουμε τὶς μύτες μας ἀπὸ τὶς ἀναθυμιάσεις ποὺ ἀναδίδει τὸ ἀνίκανο κηφηναριὸ τῶν ποικιλώνυμων ἰθυνόντων καὶ λοιπῶν τζιτζιφιόγκων, ἀνάσα παρηγοριᾶς εἶναι ἡ μελέτη τῆς ἱστορίας μας.

«Κι ἂν εἶναι πλῆθος τ’ ἄσχημα/κι ἂν εἶναι τ’ ἄδεια ἀφέντες» (Παλαμᾶς) ἔχουμε -δόξα τῷ Θεῷ- τὴν προγονικὴ εὔκλεια ποὺ καταπολεμᾶ τὴν πνευματική μας ἀφυδάτωση καὶ προσφέρει ἀνασασμό.

Γυρίζω πίσω στὰ χρόνια τῆς εὐλογημένης ἐπανάστασης τοῦ Εἰκοσιένα. Διάβασα πρόσφατα, ἀπὸ τὶς ἐξαιρετικὲς ἐκδόσεις τῆς «Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης», ἕνα βιβλίο γιὰ τὸν Δημήτρη Μακρῆ, τὸν Κλέφτη τοῦ Ζυγοῦ. Πῆρε μέρος, ὁ ἥρωας καπετάνιος, στὴν Ἔξοδο τοῦ Μεσολογγίου. Σώθηκε.

Ιωάννης Βίλλιογλου ή Καπετάν Ράμναλης (1885 Ίσωμα Κιλκίς * – 5 Δεκεμβρίου 1923 Λαγκαδίκια Θεσσαλονίκης)

.

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

.

Αφιέρωμα μνήμης. Μορφές του Μακεδονικού Αγώνα

Το 1955 ο αείμνηστος Σταύρος Μάνεσης γυρίζει την Μακεδονία και μελετά τα γλωσσικά ιδιώματα. Εκεί συναντά γέρους που αναθυμούνται το δράμα της σκλαβιάς. Ένας εκατοχρονίτης γέροντας του λέει το εξής πρωτότυπο.

«Δεν μπορούσαμε να ζήσουμε σκλάβοι σε ξένα χέρια επ’ άπειρον το γραφτό έλεγε πως θα ενωθούμε με την Ελλάδα, γιατί Ελλάς θα πει…. Έλα».

Ίσως η αφελής αυτή «ετυμολογική» ανάλυση του εθνικού μας ονόματος να είναι και η ωραιότερη που έχει γραφτεί. Άθελά του όμως ο γέροντας, ετυμολόγησε μία άλλη λέξη, την ελευθερία, η οποία προέρχεται από το ρήμα έρχομαι, από τον μέλλοντα του «ελεύσομαι», που σημαίνει «θα έλθω».

Ἡ Μάχη τοῦ Κιλκίς (19 -21 Ιουνίου 1913)

Η διά της λόγχης κατάληψη των σκηνών Βουλγαρικού Επιτελείου του Κιλκίς. Η εικόνα από:www.balkanwars.gr

.

άρθρο τοῦ κ. Δημητρίου Νατσιοῦ, Δασκάλου – Θεολόγου

.

«Ὅλα τά εἶχα προβλέψει, τά εἶχα σκεφθεῖ, ὅλα ἐκτός ἀπό τήν τρέλλα τῶν Ἑλλήνων». Εἶναι λόγια τοῦ Νικολάου Ἰβανώφ, ἀντιστρατήγου, διοικητῆ τῆς 2ης Βουλγαρικῆς Στρατιᾶς, μετά τήν ἥττα του στό Κιλκίς. Χωρίς νά τό γνωρίζει ὁ Βούλγαρος στρατηγός ἐπαναλαμβάνει τά λόγια τοῦ θρυλικοῦ Γέρου τοῦ Μοριά, τοῦ Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, πού ἔλεγε λίγα χρόνια μετά τήν ἁγιασμένη Ἐπανάσταση τοῦ ’21:

«Ὁ κόσμος μᾶς ἔλεγε τρελλούς. Ἠμεῖς, ἄν δέν ἤμεθα τρελλοί, δέν ἐκάναμεν τήν ἐπανάστασιν, διατί ἠθέλαμεν συλλογισθῆ πρῶτον διά πολεμοφόδιαν, καβαλλαρία μας, πυροβολικό μας, πυροτοθῆκες μας, τά μαγαζιά μας, ἠθέλαμεν λογαριάσει τήν δύναμιν τῆν ἐδικήν μας, τήν τούρκικη δύναμη. Τώρα ὅπου ἐνικήσαμεν, ὅπου ἐτελιώσαμεν μέ καλό τόν πόλεμό μας, μακαριζόμεθα, ἐπαινόμεθα. Ἄν δέν εὐτυχούσαμεν, ἠθέλαμεν τρώγει κατάρες ἀναθέματα…» («Ἅπαντα περί Κολοκοτρωναίων», ἐκ. «ΙΔΕΒ», σελ. 215)

Όλα όπως το «μαύρο» ’41: Ίδιοι κατακτητές, ίδιοι δωσίλογοι!

Εικόνα από:erevnw.blogspot.com

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

Ως δάσκαλος δημοτικού, εδώ και 25 χρόνια,  είμαι μάχιμος και όχι κηφήνας συνδικαλιστής, (αναφέρομαι σ’ αυτούς τους χασομέρηδες που το ένα τους μάτι είναι στραμμένο στην πολύφερνη εξουσία), θα παραπέμψω, κατ’ αρχάς, σ’ έναν μύθο του Αισώπου, τους οποίους μύθους φρόντισε το υπουργείο πρώην Εθνικής Παιδείας να εξοβελίσει από τα «περιοδικά ποικίλης ύλης», όπως απροκάλυπτα ονομάζω τα ευφημιστικώς λεγόμενα βιβλία Γλώσσας, και να τους αντικαταστήσει με συνταγές μαγειρικής (κάπου 30).

Οι μύθοι, τα παραμύθια αρέσουν πολύ στα παιδιά. Διδάσκουν καθ’ ότι «μύθος εστί λόγος ψευδής εικονίζων την αλήθειαν».

Τα παιδιά που κάθονται τώρα στα θρανία θα είναι Έλληνες;

Εικόνα από:aktiston.blogspot.com

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

Η Ελλάδα «τρώει» τα καλά της παιδιά και αφήνει να την «τρώνε» τα κακά της παιδιά (Μεν. Παλλάντιος)

«…Και τα Νέα Ελληνικά θα ξαναγυρίσουν κι όχι πια με τ’ άθλια εκείνα κείμενα που διαλέγουν ως τώρα οι κλίκες και οι λογοκρισίες των πολιτικών ψευτοϊδεολογικών παρατάξεων και κομμάτων, αλλά τ’ άριστα κείμενα της Ελληνικής Γραμματείας…». («Ελλάδα και Πολιτισμός», Ι.Μ. Κουτλουμουσίου, σελ. 158, κείμενο του Ρ. Αποστολίδη, 1995). Ωσπου να έρθει όμως αυτή η ευλογημένη ώρα, ώσπου να έρθουν «καινούργιοι άνθρωποι / για να συνοδέψουν την βλακεία / στην τελευταία της κατοικία» (Παλαμάς), το έθνος είναι βυθισμένο «εις την απόλυτον αγραμματείαν», όπως έλεγε ο μεγάλος Δάσκαλος του Γένους Κωνσταντίνος Κούμας. Οχι κείμενα άριστα, άλλα σκύβαλα ακατ-ανόητα.

Λεξικὰ γιὰ παιδιὰ ἢ …κλαυσιγελώτων

Γράφει ὁ Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

.

«Κούφιοι καὶ ὀκνοὶ καταφρονοῦν

ὴ θεία τραχιά σου γλώσσα

τῶν Εὐρωπαίων περίγελα

καὶ τῶν ἀρχαίων παλιάτσοι»

(Κ. Παλαμᾶς)

Θα μποροῦσαν, ὅσα ἀκολουθοῦν, νὰ συνιστοῦν εὐθυμογράφημα, ἀλλὰ θὰ τὸ ὀνομάσω κείμενο «κλαυσιγελώτων», δανειζόμενος τὴν λέξη ἀπὸ τὴν ἀρχαία γραμματεία.

Στὰ νέα σχολικὰ βιβλία, ποὺ κυκλοφορήθηκαν τὸ 2006, περιλαμβάνονται καὶ δύο Λεξικὰ γιὰ τοὺς μαθητές. Ἕνα γιὰ τὶς τρεῖς πρῶτες τάξεις τοῦ Δημοτικοῦ, τὸ ὁποῖο, ἐπιγράφεται «Εἰκονογραφημένο Λεξικὸ Α’, Β’, Γ’ Δημοτικοῦ- Το Πρῶτο μου Λεξικὸ» καὶ τὸ δεύτερο «Ὀρθογραφικὸ-Ἑρμηνευτικὸ» γιὰ τὶς τρεῖς ὑπόλοιπες τάξεις τοῦ σχολείου. (Περιορίζομαι στὸ πρῶτο, γιὰ τὶς τρεῖς πρῶτες τάξεις).