You are currently browsing the tag archive for the ‘Δεκαπενταύγουστος’ tag.
Δήμητρα Γ. Σαρρή
(πτυχιούχος Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών)
Της Παναγιάς
Τ΄ Αυγούστου, αργυρό μελτέμι πνέει
Κι απ’ τα μαλλιά της Παναγιάς το μύρο ρέει
Λες και είν’ του Υιού σου η Επιτάφιος ημέρα
Μα κοιμήθηκε η Κυρά, της πλάσης η Μητέρα
Το Άγιο σώμα της σε θρόνο καθισμένο
Και το βλέμμα της στη γη είναι στραμμένο
Ξεχωριστή στο γένος Σου,
μοναδική στην πλάση,
τ’ άφταστο μεγαλείο Σου,
κανείς δε θα το φτάσει.
Η δόξα Σου πιο λαμπερή,
απ’ ουρανούς κι αστέρια,
από αγγέλων τάγματα
και τίμια εξαπτέρια.
π. Λίβυος
Ποτέ δεν με γοήτευσε η «δύναμη» της Παναγίας, η «Στρατηγός», η «Νικήτρια».
Προτιμώ την ταπείνωση, την αγάπη, την υπομονή της, την απίστευτη σιωπή της, τον πόνο στα μάτια και την καρδιά της, αυτή την αγιότητα που μεταπλάθει την δοκιμασία σε φως και χαρά.
Αυτή την αίσθηση οτι Εκείνη με νιώθει ακόμη κι όταν δεν εχω καμία λέξη να της πω, ακόμη κι όταν αισθάνομαι οτι δεν έχω καμία όρεξη να εξηγώ.
Αυτή η απόλυτη μητρική αποδοχή που υπάρχει στο βλέμμα της, είναι εκείνο που πάντα με συγκλόνιζε.
Γούδας Γεώργιος
Ἰβηρίτης
Ὦ, Παναγία Παντάνασσα
Μητέρα τοῦ Χριστοῦ μας
Φεύγεις καί πᾶς στούς οὐρανούς
Ἐμψύχωσε τόν νοῦ μας.
Στήν Παναγία, Χριστιανοί,
θερμές οἱ προσευχές μας
στήν Κοίμησή Της νοερῶς
ἄς φτάσουν οἱ ψυχές μας.
Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας
Τον καθένα από μας τον βασανίζει το ερώτημα: τι θα γίνει με μας και τι μας περιμένει μετά το θάνατο;Μία σαφή απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα μόνοι μας δεν μπορούμε να την βρούμε.
Αλλά η Αγία Γραφή και πρώτα απ ’ όλα ο λόγος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μας αποκαλύπτουν αυτό το μυστικό.
Μας το αποκαλύπτουν επίσης το απολυτίκιο και το κοντάκιο της μεγάλης αυτής γιορτής της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου και οι εκκλησιαστικοί ύμνοι που ψάλλονται σ’ αυτή τη γιορτή.
Θέλω όλοι σας να καταλάβετε, γιατί ο θάνατος της Υπεραγίας Θεοτόκου και Παρθένου Μαρίας λέγεται Κοίμησή της.
Τόν Αὔγουστο ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τό τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς τῆς Παναγίας, τόν θάνατό της, γνωστό ὡς Κοίμηση, μιά λέξη ὅπου τό ὄνειρο, ἡ μακαριότητα, ἡ εἰρήνη, ἡ ἠρεμία καί ἡ χαρά ἑνώνονται.Τίποτε δέν γνωρίζουμε γιά τίς συνθῆκες πού περιβάλλουν τόν θάνατο τῆς Παναγίας, τῆς μητέρας τοῦ Χριστοῦ.
Διάφορες ἱστορίες, διανθισμένες μέ παιδική ἀγάπη καί τρυφεράδα, ἔχουν φθάσει ὥς ἐμᾶς ἀπό τόν πρώιμο Χριστιανισμό, ἀλλά, ἀκριβῶς λόγῳ τῆς ποικιλίας τους, δέν νιώθουμε ὑποχρέωση νά ὑπερασπιστοῦμε τήν «ἱστορικότητα» καμιᾶς ἀπ᾽ αὐτές.
Στήν Κοίμηση, ἡ ἀγάπη καί ἡ μνημόνευση τῆς Ἐκκλησίας δέν ἐπικεντρώνονται στό ἱστορικό καί πραγματικό πλαίσιο, οὔτε στήν ἡμερομηνία καί στόν τόπο ὅπου αὐτή ἡ μοναδική γυναίκα, αὐτή ἡ Μητέρα ὅλων τῶν μητέρων, ὁλοκλήρωσε τήν ἐπίγεια ζωή της.
ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας
Κείμενο*
Γίνεται τοίνυν καί τήν θαυμαστήν ταύτην δικαιοσύνην ὑπέρ τοῦ κόσμου παντός εἰσήνεγκεν ἡ Παρθένος καί γέγονεν ἀντί καθαρσίων ἡμῖν καί ἱλαστηρίων καί τό σύμπαν ἥγνισε γένος. Καί καθάπερ φωτός χύσις ἤ πῦρ, οἷς ἄν ἐπέλθοι, τῆς οἰκείας αὐγῆς μετέδωκε πᾶσι.
Καί ὥσπερ τουτί τό φῶς ἔστι μέν ὁρατοῖς ἀντί κάλλους, ἐμπέφυκε δέ οὐ πᾶσιν, ἀλλά τόν ἡλίου δίσκον ἔλαχε μόνον, τό ἴσον δή τρόπον καί τό τῶν ἀνθρώπων κάλλος καί ἡ τῆς φύσεως σεμνότης πᾶσα καί χάρις, ᾗ τε ἤνθει πρίν Θεόν ἀπολέσαι καί ἥν ἔσχεν ἄν, εἰ τόν ἐκεῖθεν ἔσωσε νόμον, καί ἥν εἶχε δικαιοσύνην καί ἥν ἔχειν δέον οὐκ εἶχεν, ἐν τῇ μακαρίᾳ μόνῃ συνέστη καί πάντας ἐδικαίωσεν, ὅ περί τοῦ Σωτῆρος ἔφησε Παῦλος. Καί ἦν οὐσίας τις ἤ θησαυρός ἤ πηγή ἤ οὐκ οἶδ᾽ ὅ,τι φῶς τῆς τῶν ἀνθρώπων ἁγιωσύνης.
τοῦ πατρός Δημητρίου Μπόκου
Ἡ Παναγία εἶναι ὁ πιὸ θαυμαστὸς ἄνθρωπος. Μᾶλλον τὸ πιὸ θαυμαστὸ δημιούργημα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἡ ὡραιότερη, σεμνότερη, ταπεινότερη καὶ ἱερότερη γυναίκα τοῦ κόσμου (π. Μωυσῆς Ἁγιορείτης). Πόσο μεγάλο εἶναι τὸ πνευματικό της ἀνάστημα;
«Χαίροις μετὰ Θεὸν ἡ Θεός, τὰ δευτερεῖα τῆς Τριάδος ἡ ἔχουσα», ψάλλουμε. Δηλαδή; Μετὰ τὸν Θεὸ ἔρχεται σὲ ἁγιότητα ἡ Παναγία. Εἶναι «ἡ ὄντως ἁγνὴ μετὰ Θεὸν ὑπὲρ ἅπαντας». Ἡ Ἁγία Τριάδα -Πατήρ, Υἱὸς καὶ Ἅγιον Πνεῦμα- ἔχει τὰ πρωτεῖα σὲ ὅλα. Τὰ δευτερεῖα ὅμως τὰ ἔχει ἡ Παναγία. Ἀρχικὰ εἶχαν οἱ ἄγγελοι τὴ θέση αὐτή. Μὰ ἡ Παναγία τοὺς ξεπέρασε. Αὐτὴ τώρα δέχεται ἄμεσα ὅλες τὶς δωρεὲς ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ καὶ τὶς μεταβιβάζει στὰ ὑπόλοιπα δημιουργήματα, ἀγγέλους καὶ ἀνθρώπους.
Αγίου Κοσμά του Αιτωλού Απόσπασμα εκ της Γ’Διδαχής
Να έχετε ευλάβειαν εις όλους τούς Αγίους της Εκκλησίας, και περισσότερον εις την Δέσποιναν Μαρίαν, διότι όλοι οι Άγιοι είναι δούλοι του Χριστού,η δε Θεοτόκος είναι Βασίλισσα του ουρανού και της γης, ήτις παρακαλεί τον εύσπλαχνον Χριστόν δια τας αμαρτίας μας.
Δια τούτο πρέπει και ημείς να τιμώμεν την Δέσποιναν μας, με νηστείας και ελεημοσύνας.
Ένας άνθρωπος ονομαζόμενος Ιωάννης ενικήθη και έγινε κλέπτης, έγινε και καπετάνιος εις 100 κλέπτας· αλλά είχε πολλήν ευλάβειαν εις την Θεοτόκον και κάθε πρωϊ και εσπέρας έλεγε τούς Χαιρετισμούς της Παναγίας.
Από τα παλαιότερα χρόνια ο άνθρωπος έστηνε κι έχτιζε «ιερά», τόπους λατρείας.
Στην Παλαιά Διαθήκη, ποιος δε θυμάται τη Σκηνή του Μαρτυρίου, μέσα στην οποία οι Ιουδαίοι φύλαγαν τις πλάκες της Διαθήκης και τη στάμνα με το μάννα, την ουράνια τροφή που τους έστειλε ο Θεός στα χρόνια της περιπλάνησής τους για τη Γη της Επαγγελίας;
Ποιος δε θυμάται τον περίφημο Ναό του Σολομώντα, στα Ιεροσόλυμα, ή ποιος δε γνωρίζει πως οι Χριστιανοί, ευθύς εξ αρχής, διαμόρφωναν ή έχτιζαν «Ιερά Τεμένη», μέσα στα οποία λάτρευαν «εν πνεύματι και αληθεία» τον Τριαδικό Θεό μας;
Κάθε τόπος και περιοχή έχει να παρουσιάσει Ναούς, παρεκκλήσια και εξωκλήσια, όμορφους ή απλούς, μεγάλους ή ταπεινούς.
Πρόσφατα σχόλια