You are currently browsing the tag archive for the ‘Γιαννούλης Χαλεπάς’ tag.
(1851 Πύργος Τήνου – 15 Σεπτεμβρίου 1938 Ἀθήνα)
Τοῦ Γιώργου Ἰωάννου
Ὅταν συναντοῦμε τὸν Γιαννούλη Χαλεπᾶ στὰ τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του, αἰσθανόμαστε ἕνα κατανυκτικὸ δέος.
Ἡ μεγάλη γλυπτικὴ παρουσία τοῦ τόπου μας εἶναι μιὰ μορφὴ ἀσκητική, χωμένη μέσα στὰ πυκνὰ πάλλευκα γένια, ποὺ προσπαθεῖ νὰ κρατηθῇ ἀθέατη ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους καὶ αὐτὸ ἴσως νὰ ἀποτελῇ πρᾶξι ἠθελημένη, γιατὶ πολὺ πίκρα εἶχε δεχθῇ τὸ γεροντάκι αὐτὸ τῶν ὀγδόντα ἑπτὰ χρόνων.
τῆς Εὔας Μοδινοῦ
Ὁ «Ἄγγελος πόνου» τοῦ Γιαννούλη Χαλεπᾶ εἶναι ἕνας μικρός γύψινος Ἄγγελος, ὕψους 25ἑκ., πού προσεύχεται γονατιστός.
Ἔχει τά χέρια του σταυρωμένα σφικτά στό στῆθος, τίς φτεροῦγες του μαζεμένες, κλειστές, τό κεφάλι του γερτό στό πλάι, τά μάτια του λυπημένα, ὑψωμένα στόν οὐρανό, τά χείλη του μισάνοιχτα, σάν νά ψελλίζει μία θερμή ἱκεσία. Μοιάζει νά προσεύχεται γιά κάποιον ζωντανό νεκρό.
Βλέποντας τήν ἔκφραση τῆς βαθιᾶς ὀδύνης πού ἀποπνέει ἡ στάση αὐτή, σκέφτεται κανείς τά χιλιάδες πρόσωπα τοῦ πόνου ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων πού ζοῦνε σ’ ἕναν ἐφιάλτη, χωρίς νά μποροῦν νά ξυπνήσουν.
Στράτης Μυριβήλης λογοτέχνης καὶ δημοσιογράφος
«Ο Χαλεπάς»
Προχθὲς πρωΐ-πρωΐ, ἐνῶ τὸ πρωτοβρόχι, ἐπότιζε τὰ πεῦκα τοῦ Λυκαβηττοῦ, καὶ εἰς ὁλόκληρον τὸν γαλάζιον οὐρανὸν εἶχε κρεμάσει ἡ βαρειὰ συννεφιὰ τὰ πένθιμα πέπλα της, στὴ γειτονιά μου ἔκλεινε γιὰ πάντα τὰ μάτια ἕνα ὡραῖο γεροντάκι, μὲ κεφάλι πλούσια χιονισμένο ἀπὸ τὰ χρόνια καὶ ἀφθόνως κατηυγασμένο ἀπὸ τὸν φωτοστέφανο τῆς Δόξης.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια