Μία ιστορία του παππού – «Η υπομονή και η τύχη».

Από το βιβλίο «Παραμύθια» του Γεώργιου Δροσίνη

Ο Δροσίνης  γράφει: «Ο παππούς ξαπλώθηκε στη μεγάλη πολυθρόνα του και τα εγγόνια του, δύο ξανθά παιδάκια, κάθησαν  γύρω του ν’ ακούσουν την ιστορία, που θα τους πη.

–  Δεν ξέρω κ’ εγώ πώς, μια μέρα, όταν ήμουν πολύ νέος, ενώ  γύριζα στα βουνά, έχασα το  δρόμο μου και βρέθηκα σ’ έναν τόπο έρημο, αγνώριστο και πολύ άγριο.

Παναγία Παρθένος!

Γεώργιος Δροσίνης

Παναγία Παρθένος!

Τὴν εἰκόνα της κρέμασε ψηλὰ στἠν κάμαρά σου·
στῆς ζωῆς τοὺς δρόμους ὁδηγήτριά σου
κι ὑπνοδότρα θεία στὰ βλέφαρά σου.

Η Βάπτιση του Χριστού

Γεώργιος Δροσίνης

Λαμπρή τρανή, φωτόλουστη πρόβαλλε η ημέρα,
ουράνιο μύρο χύθηκε στη γη πέρα ως πέρα·
του Ιορδάνη τα νερά τρέχουν αγνά καθάρια,
και γέρνουνε στις όχθες του της δάφνης τα κλωνάρια.

Ήρθε ο Χριστός να βαπτιστεί, σταμάτησε τ’ αγέρι,
μ’ άφθαστο τρόμο άπλωσε ο Πρόδρομος το χέρι·
και η φωνή ακούστηκε του άναρχου Πατέρα,
για την πιστότητα του Γιού, απ’ τα ουράνια πέρα.

Τὸ ξωκλήσι

Το εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας, Εικόνα από:blogs.sch.gr

.

Γεώργιος Δροσίνης

Γίγαντας ὁ πλάτανος χιλιόχρονος

κι ἡ κουφάλα του κρυφὸ ξωκλήσι

καί, διωγμένοι οἱ χριστιανοί, τὴν πίστη τους

μὲς στὸν κούφιο πλάτανο εἶχαν κλείσει.

.

᾽Απ’ τὰ μάτια τοῦ διαβάτη ἀπόκρυβαν

σκίνοι καὶ λυγιές τὸ μονοπάτι

κι εἶχε γιὰ σκεπὴ τά πλατανόφυλλα

καὶ τὴν πόρτα του ἔφραζαν οἱ βάτοι.