Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα «η μεγάλη Κυρά της Ελλάδος» ( 11 Μαΐου 1771- 22 Μαΐου 1825)

ΕΝΩΠΙΟΝ ΑΥΤΗΣ Ο ΑΝΑΝΔΡΟΣ ΗΣΧΥΝΕΤΟ ΚΑΙ Ο ΑΝΔΡΕΙΟΣ ΥΠΕΧΩΡΕΙ

Γεννήθηκε στις 11 Μαΐου 1771, μέσα στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης, δίπλα στο άψυχο σώμα του φυλακισμένου για τη δράση του στα Ορλωφικά πατέρα της Σταυριανού Πινότση, μετά τον κλονισμό που υπέστη η ετοιμόγεννη μάνα της Σκεύω όταν τον βρήκε νεκρό.

Βαφτίστηκε νεογέννητη μέσα στη φυλακή από τον Μανιάτη αγωνιστή Παναγιώτη Μπούρτζινο, συγκρατούμενο του πατέρα της, που της έδωσε το ασυνήθιστο όνομα της μάνας του, Λασκαρίνα και ο οποίος έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο στη δράση της υπέρ της πατρίδας της.

Αν και καταγόταν από την Ύδρα, κληρονομικές διαφορές ανάγκασαν την μάνα της να καταφύγει με τη μικρή Λασκαρίνα στις Σπέτσες και να παλέψουν για την επιβίωση πράγμα που σκλήρυνε το χαρακτήρα της μελλοντικής ένδοξης καπετάνισσας.

Ο θάνατος της Μεγάλης Κυράς (22 Μαΐου 1825)

Ακριβές αντίγραφο του πίνακα του Γερμανού ζωγράφου Von Hess. Εικόνα από:anthoulaki.blogspot.gr

 

Ιστορικό διήγημα

Το μαντάτο της απαγωγής το ‘φερε στον καραβοκύρη Χριστόδουλο ο άντρας της μεγάλης του κόρης, ο Μανόλης Λαζάρου ή Κακομανόλης.

Το πώς και το γιατί δεν ήξερε να το μολογήσει. Γνώριζε μονάχα πως ο Γιώργος ο Γιάννουζας, γιος της Μπουμπουλίνας, της επονομαζόμενης Μεγάλης Κυράς, από τον πρώτο άντρα της, είχε κλέψει τη Βγενή και πως κανένας δεν ήξερε πού κρυβόταν το ζευγάρι.

Ο Χριστόδουλος έπεσε σε βαθιά συλλοή. Τούτη η κακιά είδηση ήταν σαν κεραυνός που του ‘ρθε κατακέφαλα.

Τέτοια προσβολή στον ίδιο και στη φαμίλια του δεν τη φανταζόταν. Όλη μέρα, κλεισμένος στο γραφείο του, με τα στόρια κατεβασμένα, αρνιόταν να δεχτεί άνθρωπο, ακόμη και την καπετάνισσα. Αρνιόταν ακόμη να βάλει στο στόμα του τροφή.