You are currently browsing the tag archive for the ‘Γεροντικό Αγίου Όρους’ tag.
Ο ιερομόναχος Συμεών από την Καλύβα «Άνω Υπαπαντή» που βρίσκεται στο πάνω μέρος της Σκήτης Αγίας Άννης μας διηγήθηκε πως σε μια ξεροκαλύβα έμενε ο γερο-Διονύσιος, ο οποίος ήταν Γέροντας του π. Κύριλλου του λεγόμενου «Ταμπαξή».
Ο γέρων Διονύσιος επιχείρησε κάποτε να διορθώσει κάτι ξεροπέζουλα κι εκεί που χαλούσε ένα παλιό πεζούλι, αποκαλύφθηκε ένα ολόσωμο άγιο λείψανο, ενός άγνωστου ασκητή ή ερημίτη.
Στην πνευματική μας πορεία στο επάνω μέρος των Κατουνακίων γνωρίσαμε ενάρετους ησυχαστές και ερημίτες, όπως τον ταπεινό μοναχό Εφραίμ τον ταλαίπωρο.
Αυτός ο ευλογημένος καταγόταν από τα χωριά της Θεσσαλίας και ήρθε μεγάλος στην καλογερική, αλλά είχε καλλιεργημένη χριστιανική συνείδηση και πολύ καλή προαίρεση,
Είπε ο Αββάς Μωυσής: «Το να πεθάνεις ως προς τον συνάνθρωπό σου σημαίνει: να σηκώσεις τις δικές σου αμαρτίες και να μην ασχολείσαι με κανέναν άνθρωπο, ότι αυτός είναι καλός ή εκείνος κακός. να μην κάνεις κακό σε κανέναν άνθρωπο ούτε να σκέφτεσαι κακό για κάποιον ούτε να περιφρονήσεις κάποιον που κάνει κακό.
Αγιορείτης Μοναχός Ανδρέας
Στην ίδια ησυχαστική Καλύβα «Κοίμησις της Θεοτόκου» στα Κατουνάκια λίγα χρόνια πρίν να φύγουν απ’ αυτήν, ο Παπα – Ιγνάτιος με την συνοδεία του, στην εορτή της Παναγίας που έκαναν πανηγυρική αγρυπνία, είχαν για μάγειρα τον Μοναχό Παΐσιο, στον οποίο παρέδωσαν τα ψάρια για να τα παρασκευάσει.
Στην Καλύβα «Ακάθιστος ύμνος», της Ιεράς Σκήτης των Καυσοκαλυβίων, μέχρι το 1960 έμενε ο τελευταίος Μοναχός ασκητής, από την συνοδεία του περίφημου εκείνου Πνευματικού Παπα – Χαρίτωνα, που είχαν έρθει στην Σκήτη αυτή, από την Σπηλιά του Αγίου Αθανασίου της Μεγίστης Λαύρας (βλέπε στον Α’ τόμο του Γεροντικού μας σελ. 186).
Τὸ χειρόγραφο τῶν ἁμαρτιῶν μας *
῞Οταν ὁ Πνευματικὸς παπα-Γαβριὴλ ἐπέστρεψε ἀπὸ τὸν κόσμο στὴν Νέα Σκήτη, εἶχε ἀρρωστήσει πολὺ βαριὰ καὶ ἦταν πρὸς θάνατον ὁ Μοναχὸς Κύριλλος Κουμιώτης ἀπὸ τὴν Καλύβα τῆς «Ζωοδόχου Πηγῆς» καί, ἐπειδὴ πλησίαζε ἡ ὥρα τῆς ἐκδημίας του, κάλεσε τὸν Πνευματικό του νὰ ἐξομολογηθεῖ, τὸ ἔτος 1965.
Ὁ Πνευματικός του παπα-Ἐφραὶμ προσπάθησε νὰ βοηθήσει τὸν πάσχοντα νὰ ἐξομολογηθεῖ, ἀλλὰ ὁ ἀσθενὴς ἔλεγε πὼς στὸν ἀριστερὸ ὦμο του ἦταν κολλημένο ἕνα χαρτὶ ποὺ κάτι ἔγραφε, ἀλλὰ τί ἔγραφε δὲν μποροῦσε νὰ εἰπεῖ.
Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος
Μια μέρα, κάποιοι προσκυνητές από την πόλη πήγαν σε ένα χωριό με ασκητές μοναχούς, να δουν τον Αββά Μακάριο, που ζούσε εκεί. Μαζί τους κουβάλησαν ένα καλάθι γεμάτο σταφύλια για να του το δώσουν.
Όταν έφτασαν, κάθισαν αρκετή ώρα κοντά του, άκουσαν τις πολύτιμες συμβουλές του και ωφελημένοι ψυχικά ξεκίνησαν για την πόλη.
Ιστορίες από το Γεροντικό
Ένας γέροντας είπε:
– Όποιος έχει ταπείνωση, ταπεινώνει τους δαίμονες, και όποιος δεν έχει ταπείνωση, χλευάζεται από τους δαίμονες.
Ρώτησαν ένα γέροντα:
– Γιατί χτυπιόμαστε τόσο πολύ από τους δαίμονες;
– Επειδή πετάμε τα όπλα μας, απάντησε εκείνος, εννοώ την ατιμία, την ταπείνωση, την ακτημοσύνη και την υπομονή.
Μια μέρα ο Π. Αγλάιος μετά την τακτική του προσευχή, κάθονταν με το κομποσχοίνι στο χέρι έξω από το «Κάθισμα», εκεί που διαλογίζονταν τα κρίματα του Θεού και έλεγε την ευχή, είπε μέσα του πώς αν θέλει ο Θεός μπορεί να του δώσει την υγειά του.
Ξαφνικά βλέπει ένα ζαρκάδι αρκετά μεγάλο, πήγε κοντά του και αφού έσκυψε, σε ένδειξη σεβασμού, μέχρι την γη το κεφάλι του, έπεσε κάτω και άρχισε να σπαράζει όλο του το σώμα.
Ανδρέου Μοναχού Αγιορείτου
Ό Παπα – Χρυσόστομος μας διηγήθηκε, πώς, πριν από πολλά χρόνια, είχε μεταβεί σαν πνευματικός στην Κεφαλληνία και επισκέφθηκε το γυναικείο Μοναστήρι εκεί του Αγίου Γερασίμου του Νέου.
Όταν έφθασε κει ήταν μεσημέρι και στην είσοδο του Μοναστηρίου βρέθηκε μια γυναίκα. Ό πνευματικός ρώτησε τη γυναίκα, πού ήταν στην είσοδο: «Δεν είναι ‘δώ κανείς άλλος;»
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια