Η ποιμαντική του προσώπου

Από το Γεροντικό

«Ένας αδελφός ήλθε στον Αββά Ποιμένα και του λέγει: «Σπέρνω το χωράφι μου και κάνω απ’ αυτό ελεημοσύνη».

Του λέγει ο γέρων: «Καλά κάνεις». Και έφυγε με προθυμία και αύξησε την αγάπη.

Η προσευχή απομακρύνει τα πονηρά πνεύματα…

Από το Γεροντικό

Πηγαίνοντας μια Κυριακή στην Εκκλησία της σκήτης ο Αββάς Μακάριος, πού είχε χάρισμα από τον Θεό να διακρίνει με τα μάτια της ψυχής, όσα οι άλλοι δεν έβλεπαν με τα σωματικά τους μάτια, είδε την καλύβα κάποιου Μοναχού τριγυρισμένη από πονηρά πνεύματα.

Πολλά είχαν τη μορφή παιδιών, πού έκαναν κάθε λογής αταξία. Άλλα έμοιαζαν με άσεμνες γυναίκες. Χόρευαν, πηδούσαν κι έκαναν διάφορα ανόητα καμώματα…

Ό,τι θέλει ο αδελφός

Ἀββᾶ Νικήτα

Δύο μο­ναχοί ἤθε­λαν νά ἀσκητέψουν μαζί.
Ὁ πρῶτος συλλογίστηκε:
-Ὅ,τι θέλει ὁ ἀδελφός, ἐκεῖνο καί θά πράξω.

Καί ὁ ἄλλος, ὅμως, σκέ­φθηκε τό ἴδιο:
-Θά κάνω πάντα τό θέλημα τοῦ ἀδελφοῦ μου.

Φιλόθεη και φιλόυλη ψυχή…

Άγιος Μάξιμος Ομολογητής (Από το Γεροντικό)

Ο Θεός, όπως λέγει η γραφή, είναι ήλιος της δικαιοσύνης, που με τις ακτίνες της καλοσύνης Του ομορφαίνει το σύμπαν.

Η ψυχή πάλι, ανάλογα με την προαίρεση της, γίνεται ή κερί σαν φιλόθεη ή πηλός, σαν φιλόυλη. Όπως λοιπόν ο πηλός όταν εκτεθεί στον ήλιο, ξεραίνεται και μαλακώνει, το ίδιο κι η ψυχή.

Γεροντικό: «το πένθος του αδελφού όταν έλεγε τον ψαλμό!

Ἕνας ἀδελφὸς προχωρημένος στὴν πνευματικὴ ζωή, τὴν ὥρα ποὺ ἔκαμνε τὸν κανόνα του μαζὶ μὲ τὸν δικό του ἀδελφό, τοῦ ἦταν ἀδύνατο νὰ συγκρατήσει τὰ δάκρυά του καὶ σταματοῦσε νὰ λέει τὸν ψαλμό.

Μιὰ φορὰ ὁ ἀδελφὸς τὸν παρακάλεσε νὰ τοῦ πεῖ τί σκέφτεται τὴν ὥρα τοῦ κανόνα καὶ κλαίει τόσο πικρά.

«Εμείς οι άνθρωποι δεν γνωρίζουμε να αγαπάμε και να εκτιμούμε ο ένας τον άλλο…χάσαμε την φρόνησή μας»

Ιστορίες από το Γεροντικό

Είπε ο αββάς Ζωσιμάς:

Κάποτε ένας από τους αδελφούς που έμεναν μαζί μου και είχαν πάρει απ’ τα χέρια μου το μοναχικό σχήμα, αφού καταρτίστηκε αρκετά κοντά μου και μάλιστα ήταν από τους «καλομαθημένους» και συγκατέβαινα στην αδυναμία του κάποια μέρα μου λέει:

– Αββά μου πολύ σε αγαπώ!!!

Τι σημαίνει κόσμος;

Ιστορίες από το Γεροντικό

Κάποιος αδελφός ρώτησε τον αββά Ησαϊα:

«Πώς πρέπει να ησυχάζει κανείς μέσα στο κελί; «

Και αποκρίθηκε ο Γέροντας:

«Το να ησυχάζει κανείς στο κελί σημαίνει να εκθέτει συνεχώς τον εαυτό του ενώπιον του Θεού και να επιστρατεύει όλη του τη δύναμη για να αντιστέκεται σε κάθε λογισμό που σπέρνει ο εχθρός, γιατί αυτό σημαίνει αναχώρηση από τον κόσμο».

Έπεσες; Τί σε εμποδίζει να σηκωθείς;

από το Γεροντικό

Ἕνας ἀδελφὸς ἐξομολογήθηκε στὸν Ἀββᾶ Σισώη:

– Ἔπεσα, Πάτερ. Τί νὰ κάνω τώρα;

– Σήκω, τοῦ εἶπε μὲ τὴ χαρακτηριστική του ἁπλότητα ὁ Ἅγιος Γέροντας.

– Σηκώθηκα, Ἀββᾶ, μὰ πάλι ἔπεσα στὴν καταραμένη ἁμαρτία, ὁμολόγησε μὲ θλίψη ὁ ἀδελφός.

Να σκεπάζουμε το σφάλμα του αδελφού

Από το Γεροντικό

Πήγε κάποτε ο αββάς Αμμωνάς σε κάποιον τόπο για να γευματίσει. Εκεί κοντά ήταν κι ένας αδελφός που είχε κακή φήμη.

Συνέβη μάλιστα να πάει και να μπει στο κελί του αδελφού η γυναίκα για την οποία τον κακολογούσαν. Οι κάτοικοι της περιοχής μόλις το έμαθαν, ξεσηκώθηκαν και πήραν την απόφαση να διώξουν τον μοναχό από το κελί.

Ἡ ἐμπειρία τῆς σιωπῆς

Ἀπό τό Γεροντικό

Κάποτε ἕνας νεαρός ἐπισκέφθηκε ἕναν ἐρημίτη. Ἤθελε νά μάθει καί νά ρωτήσει πολλά. Τόν ξάφνιασε, ὅμως, ἡ σιωπή τοῦ ἐρημίτη καί ἡ ἀπροθυμία του νά συνεχίσει τή φλύαρη συζήτηση.

Ὁ νεαρός ἐνοχλημένος τόν ρώτησε μᾶλλον πειρακτικά:

– Γέροντα, ἀλήθεια, τί ἔχετε μάθει ἀπό τή ζωή σας στά τόσα χρόνια σιωπῆς;