You are currently browsing the tag archive for the ‘Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού’ tag.
Ἱστορικὲς μαρτυρίες
«Κόσμος πέθανε τότε καὶ τοὺς ἔριξαν στὴ θάλασσα»
Ἡ Σινώπη ἄρχισε ν’ ἀδειάζει στὰ 1922. Ὅταν ἔπεσε ἡ Σμύρνη, αὐτὸ τὸ μήνα ἄρχισε νὰ ἀδειάζει. Οἱ ἄντρες ὅλοι ἤμαστε ἐξορία. Ὅσοι εἴχαμε βρεθεῖ στὴν Κασταμονὴ μᾶς κρατοῦσαν στὴν Κασταμονὴ καὶ μᾶς ἔλεγαν νὰ κατέβουμε στὴν Ἰνέπολη νὰ φύγουμε ἀπὸ ἐκεῖ.
Ἐμεῖς, ὅμως, κάναμε μία ἐπιτροπὴ καὶ τὴ στείλαμε στὸν Κεμάλ, νὰ μᾶς ἐπιτρέψει νὰ γυρίσουμε στὴ Σινώπη γιὰ νὰ πάρομε καὶ τὶς οἰκογένειές μας. Καὶ ὁ Κεμὰλ τὸ δέχτηκε καὶ μᾶς ἄφησαν.
Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
akontogiannidis@yahoo.gr
Η δραματική περίπτωση της Ποντιοπούλας Παρθένας, που χάθηκε στους διωγμούς το 1920 και βρέθηκε ως Αϊσέ, μετά από 60 χρόνια!
Η σημερινή μέρα, για τους Τούρκους είναι μεγάλη γιορτή και για τους Έλληνες του Πόντου η αρχή της μεγάλης τραγωδίας, με νέους πιο σκληρούς διωγμούς και μαρτυρίων κατά των Ελληνοποντίων, με εξορίες, βιασμούς παρθένων, σφαγές και εκτελέσεις. Γενοκτονία!
Ο Μουσταφά Κεμάλ έδωσε το σύνθημα:
«σκοτώστε τους γκιαούρηδες!..» κι άρχισαν
οι θηριωδίες των Τούρκων και οι στρατολογήσεις στα
« Αμελέ Ταμπουρού»
Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
Ο ποντιακός ελληνισμός, θυμάται σήμερα και πενθεί τους 353.000 νεκρούς της τουρκικής θηριωδίας της περιόδου 1914-23, ενώ τη μέρα αυτή, οι Τούρκοι γιορτάζουν τα κατορθώματα του σφαγέα των Ποντίων Μουσταφά Κεμάλ.
Του Ντίνου Αυγουστή
Μέρα μνήμης η 19η Μαΐου. Μια ακόμη μαύρη επέτειος κατά την οποία μνημονεύεται από τους απανταχού της γης Έλληνες η γενοκτονία των Ελλήνων του Ευξείνου Πόντου.
Οι Έλληνες Πόντιοι, αναπόσπαστο συνεκτικό κομμάτι της Ελληνικής Φυλής, με τρισένδοξη Ιστορία, μεγαλούργησαν στο διάβα των αιώνων διατηρώντας παρά τις κακουχίες και τις αφόρητες απειλές αναλλοίωτη την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη, την Ελληνική Γλώσσα, στην μορφή της ποντιακής διαλέκτου που μαζί με την Κυπριακή διατηρούν αναρίθμητα στοιχεία της Αρχαίας Ελληνικής (Ιωνικής) προφοράς.
Ἀφήγηση Σοφίας Κυνηγοπούλου, τὸ γένος Σιδηροπούλου
Τὸ γεγονὸς συνέβη τὸ 1921 στὸ χωριό της, καὶ ἦταν αὐτόπτης μάρτυρας.
Ἦταν πρωί, ὅταν τὰ σκυλιὰ τοῦ χωριοῦ ἄρχισαν –λὲς καὶ ἦταν συνεννοημένα– νὰ γαβγίζουν μὲ πάθος ποὺ ξεσήκωσε ὅλους μας. Βγήκαμε στὰ παράθυρα νὰ δοῦμε τί συμβαίνει.
Καὶ ξαφνικὰ βλέπουμε ἀπὸ τὸ βάθος τοῦ δρόμου καβαλάρηδες νὰ χτυποῦν μὲ τὸ μαστίγιο τὰ ἄλογά τους γιὰ νὰ τρέξουν πιὸ γρήγορα. Τὸ ποδοβολητό τους σὲ τρόμαζε.
«…Οφείλουμε, πάντως, να μνημονεύσουμε τους ελάχιστους έστω Τούρκους που αποδοκίμασαν τα εγκλήματα γενοκτονίας κατά των χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δεν θα ερευνήσουμε γιατί το έκαναν.
Μπορεί να εξεγέρθηκε η συνείδησή τους, Μπορεί όμως να θέλησαν να απαλλάξουν το έθνος τους και τους εαυτούς τους από κάθε ευθύνη αποδίδοντας τα πάντα στους Νεότουρκους. Όπως και αν έχει το πράγμα, οι καταγγελίες τους αποτελούν ομολογία της διάπραξης των εγκλημάτων…
Έτσι, ο γερουσιαστής Δαμάντ – Φερίντ Πασάς (πρώην Μέγας Βεζίρης) αγορεύοντας στην Οθωμανική Γερουσία στις 22 του Οκτώβρη του 1918 είπε:
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια