You are currently browsing the tag archive for the ‘γέννηση του Χριστού’ tag.
-Γέροντα, μετά την Αγρυπνία των Χριστουγέννων δεν κοιμόμαστε;
– Χριστούγεννα και να κοιμηθούμε! Η μητέρα μου έλεγε: «Απόψε μόνον οι Εβραίοι κοιμούνται». Βλέπεις, την νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός οι άρχοντες κοιμόνταν βαθιά, και οι ποιμένες «ἀγραυλοῦσαν»[2]. Φύλαγαν τα πρόβατα την νύχτα παίζοντας την φλογέρα. Κατάλαβες; Οι ποιμένες που αγρυπνούσαν είδαν τον Χριστό.
Ἀσύλληπτο τὸ μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως. Ὁ Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος, γιὰ νὰ κάνει θεὸ τὸν πεσμένο καὶ ἐξαχρειωμένο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ἄνθρωπο. Ἀξίζει, λοιπόν, νὰ σταθοῦμε μπροστὰ στὸ
κοσμοϊστορικὸ αὐτὸ γεγονός.
Νά σκεφθοῦμε τί; Νὰ σκεφθοῦμε ποιὸν θὰ ὑποδεχθοῦμε. Δηλαδὴ νὰ συνειδητοποιήσουμε πρῶτα, ὅτι ὁ Κύριος τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὁ παντοδύναμος Θεός, ἔρχεται ἀνάμεσά μας.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Ελάτε να εορτάσουμε, ελάτε να πανηγυρίσουμε. Πράγματι είναι παράξενος ο τρόπος της εορτής επειδή είναι παράξενος και ο λόγος της γεννήσεως Αυτού.
Γιατί σήμερα λύθηκαν τα μακροχρόνια δεσμά, ο διάβολος καταντροπιάστηκε, οι δαίμονες δραπέτευσαν, ο θάνατος καταργήθηκε, ο Παράδεισος ανοίχτηκε, η κατάρα εξαφανίστηκε, η αμαρτία διώχθηκε μακριά, η πλάνη απομακρύνθηκε, η αλήθεια επανήλθε, και ο λόγος της ευσέβειας σπάρθηκε και διαδόθηκε παντού.
Κωστῆς Παλαμᾶς «Περάσματα καὶ Χαιρετισμοὶ»
Χριστέ μου, κράτα με μακριὰ ἀπ’ τὶς κακίες τοῦ κόσμου,
στὴ Φάτνη βρέφος, ὅσο ζῶ, νὰ Σέ λατρεύω δῶσ’ μου!
Κι ὅταν θὰ ̓ρθῆ ἀπὸ Σὲ σταλτὸς ὁ Χάρος νὰ μὲ πάρη,
κάμε σὰ βρέφος νὰ σταθῶ μπροστὰ στὴ θεία Σου χάρη.
Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης
Όταν ο νους είναι στα θεία νοήματα, ζει τα γεγονότα ο άνθρωπος, και έτσι αλλοιώνεται.
«Ο Χριστός με τη μεγάλη Του αγάπη και με την μεγάλη Του αγαλλίαση που σκορπάει στις ψυχές των πιστών με όλες τις άγιες γιορτές Του, μας ανασταίνει αληθινά αφού μας ανεβάζει ψηλά πνευματικά.
Τοιχογραφία του Φώτη Κόντογλου
Φώτης Κόντογλου
Ὁ τύπος τῆς Γεννήσεως στοὺς βυζαντινοὺς εἶναι τοῦτος: Στὴ μέση στέκεται ἕνα σπήλαιο σὰν ἀπὸ κρουστάλινα βράχια περισκεπασμένο.
Μέσα στὸ μαῦρο ἄνοιγμά του εἶναι μία φάτνη καὶ μέσα βρίσκεται ἕνα μωρὸ φασκιωμένο, ὁ Χριστός, κι᾿ ἀπό-πάνω του τὸν ἀχνίζουνε μὲ τὸ χνῶτο τους ἕνα βόδι κ᾿ ἕνα γαϊδούρι εἴτε ἄλογο.
Χριστός γεννάται, δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε, Χριστός επί γης, υψώθητε.
Είναι όντως πολύ ωραία και εντυπωσιακά, όταν την νύχτα βλέπουμε τους πολύχρωμους φωτισμούς, στα μπαλκόνια και στα δένδρα των σπιτιών, στους κεντρικούς δρόμους και στις βιτρίνες των μεγάλων καταστημάτων.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια