Τραγούδα ψυχή μου τα κάλαντα!

Βασιλική Νευροκοπλή

Να τραγουδάς τα κάλαντα, ψυχή μου!
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσοι αιώνες δυσβάσταχτα αιματοκυλισμένοι.
Εσύ, να τραγουδάς πάντα τα κάλαντα.
Όσο κρύο κι αν κάνει,όσες τρύπες κι αν έχει το τριμμένο αποφόρι σου, τα λιωμένα σου παπούτσια.
Ούτε για μια στιγμή μη σκεφτείς να σταματήσεις.
Όσες πόρτες κι αν βρεις κλειστές, όσα πρόσωπα κατσουφιασμένα, βαριεστημένα, θλιβερά.
Μη σταματάς να λες τα κάλαντα.

Θα σας πω σήμερα ένα μικρό παραμύθι του παππού Τολστόι με τον δικό μου τρόπο, επίκαιρο όσο ποτέ!

Ήταν που λέτε κάποτε ένα βασιλιάς που αρρώστησε βαριά. Τόσο βαριά αρρώστησε που έταξε το μισό του βασίλειο σε όποιον θα τον γιάτρευε.

Όσο όμως κι αν προσπάθησαν οι γιατροί, οι σοφοί και οι μάγοι κανείς δεν κατάφερε να τον γιατρέψει.

Μια μέρα ένας γέρο σοφός αποφάνθηκε πως ο βασιλιάς θα γίνει καλά αν φορέσει το πουκάμισο του πιο ευτυχισμένου ανθρώπου που ζούσε στο βασίλειο.