You are currently browsing the tag archive for the ‘βίντεο στο youtube’ tag.
Ο παππούς και η γιαγιά διδάσκουν στον εγγονό τους την πίστη στο Χριστό. Απόσπασμα από το βιβλίο: » Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού», διαβάζει ο δάσκαλος Σάββας Ηλιάδης
Λίγο προτού αφήσω το Ιρκούτσκ επήγα να ιδώ τον πνευματικό μου πατέρα, με τον οποίο πολλάκις είχα συζητήσει, για να του πω αυτή τη φορά:
«Πηγαίνω εις την Ιερουσαλήμ, και ήλθα να σε ευχαριστήσω για την χριστιανική σου αγάπη προς εμένα, ένα φτωχό προσκυνητή».
«Ο Θεός να ευλογήσει το ταξίδι σου», απήντησε.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Advertisements
Και θα πεις ένα τραγούδι (11) ΕΔΩ
Αγρίμια κι αγριμάκια μου
Αγρίμια κι αγριμάκια μου,
λάφια μου μερωμένα,
πέστε μου πού `ναι οι τόποι σας,
πού `ναι τα χειμαδιά σας;
Γκρεμνά `ναι εμάς οι τόποι μας,
λέσκες τα χειμαδιά μας,
τα σπηλιαράκια του βουνού
είναι τα γονικά μας.
Είναι συγκινητικά όσα διαβάζουμε για το μακάριο τέλος των αγίων ψυχών, που σαν φωτεινά μετέωρα, πέρασαν από το γήινο κόσμο, για να αφήσουν σ’ αυτόν την λάμψη του, και να πέσουν ύστερα ορμητικά στην απεραντοσύνη της αιωνιότητος.
Σαν έμαθαν οι πολυάριθμοι ασκητές στο βουνό του Μεγάλου Αντωνίου πως ο αββάς Σισώης ήταν στα τελευταία του, μαζεύτηκαν στη καλύβα του να πάρουν την ευχή του.
Η εκτίμησή τους γι’ αυτόν δεν είχε όρια, το έλεγαν «διαμάντι της ερήμου», και πολύ δίκαια. Όλη του η μακρόχρονη ζωή, ήταν ένας αγώνας για την αγιότητα και τώρα στο θάνατό του, έλαμψε σ’ όλη της την πληρότητα.
«Υπόσχομαι στην τιμή μου, να εκτελώ το καθήκον μου προς το Θεό και την Πατρίδα να βοηθώ κάθε άνθρωπο σε κάθε περίσταση και να τηρώ τον Νόμο των Προσκόπων»
Ο Προσκοπισμός που ο θεμελιωτής αντιπροσωπεύθηκε με σύντομο χρονικά αλλά και πανάξιο τρόπο στη Μ.Ασία, στην Πόλη και στην Ανατολική Θράκη.
Δυστυχώς τις δύο αυτές αγάπες τους, οι Μικρασιάτες Έλληνες πρόσκοποι και προσκοπίνες τις πλήρωσαν πολύ ακριβά, γράφοντας από το 1919 ως την καταστροφή του 1922, στο Αϊδίνι, στην Κάτω Παναγιά και στα Σώκια της Ιωνίας, μερικές από τις ηρωικότερες και πιο αιματηρές σελίδες στην ιστορία του ελληνικού προσκοπισμού.
Είναι ένας μικρός άντρας με μεγάλη θέληση. Ένα 12χρονο αγόρι με δύναμη ψυχής.
Ο Tae-ho γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου το 2000 στη Νότια Κορέα και εγκαταλείφθηκε από τους γονείς του λίγο μετά τη γέννα.
Ένα μωρό χωρίς χέρια με δυσπλασία στα πόδια και τόσο ευαίσθητο που οι γιατροί πίστευαν αρχικά πως δεν θα τα καταφέρει.
-Tae-ho (στο νοσοκομείο): Πονάει το κεφάλι μου… ο λαιμός μου πονάει… έχω πυρετό… το στομάχι μου πονάει…
«Ημέρα Αναστάσεως και εορτών Κυρία παντού σκορπάς συ τη χαρά παντού την ευθυμία» (Γ. Βερίτης)
Αναστάσιμη εκδήλωση με παραδοσιακά τραγούδια από διάφορες περιοχές της Ρωμιοσύνης, προαναγγελλόμενα με σχετικούς σχολιασμούς από τον εφημέριο π. Επιφάνιο, και τραγουδισμένα από την ενοριακή χορωδία του Ι. Ν. Αγ. Δημητρίου Κιλκίς «Άγιος Νέστωρ» υπό την καθοδήγηση του Πρωτοψάλτη και Δασκάλου κ. Σάββα Ηλιάδη, και με τη συνοδεία του παραδοσιακού συγκροτήματος «Ιχνηλάτες της Παράδοσης».
Στις έσχατες όμως ημέρες, όσοι θα δουλέψουν αληθινά στο Χριστό, θα κρύψουν έξυπνα τους εαυτούς τους από τους ανθρώπους.
(Άγιος Νήφων)
Άγγελοι συλλειτουργοί. Ο Άγιος Νήφων επίσκοπος Κωνσταντιανής 4ος αιώνας, αξιώθηκε να δει πολλά θεϊκά οράματα, με τα φωτισμένα από το Άγιο Πνεύμα μάτια της ψυχής του.
Κάποτε σε μία Θεία Λειτουργία, μόλις ο Λειτουργός εκφώνησε: «Ευλογημένη η Βασιλεία» ο Άγιος είδε φωτιά να κατεβαίνει από τον ουρανό, και να καλύπτει το Άγιο Θυσιαστήριο και τον ιερέα, χωρίς εκείνος να καταλάβει τίποτα.
Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς + 1966 «μέχρι σήμερα άφθαρτο παραμένει το σκήνωμά του στο Τομπόλσκ»
Αυτός το Άγιος των εσχάτων χρόνων είπε: «στα έσχατα χρόνια το κακό και η αίρεση θα έχει εξαπλωθεί τόσο πολύ που οι πιστοί, δεν θα βρίσκουν ιερέα και ποιμένα να τους προστατεύσει από τις πλάνες, και να τους οδηγήσει στην πολυπόθητη σωτηρία.
Τότε οι πιστοί δεν θα μπορούν να δεχθούν ασφαλείς οδηγίες από ανθρώπους αλλά οδηγός τους θα είναι τα κείμενα των αγίων πατέρων.
Ιδίως σ’ αυτή την εποχή ο κάθε πιστός θα είναι υπεύθυνος για όλο το πλήρωμα της εκκλησίας.
ποίημα του Ευαγόρα Παλληκαρίδη
Ηρώων γη
Όλη η φύση κοιμάται τη ναρκώνει το κρύο
Κι εγώ φεύγω λαλώντας το στερνό μου αντίο
Και τη μάνα φιλώντας την κοιτάζω να κλαίει
μάνα μην κλαις της λέω μάνα μην κλαις και κλαίω
Κι όλο πάω και τρέχω και το δάκρυ της σβήνει
Για μια μόνο στιγμούλα
Και μιαν άλλη μανούλα, την Ελλάδα μας έχω
Π’ όλο κλαίει κι εκείνη
(σημ. Μέλιας) Στις 5.15 τα ξημερώματα της Δευτέρας 28 Ιανουαρίου 2008, τον ίδιο μήνα που γεννήθηκε το 1939 ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος, ο δικός μας Χριστόδουλος, ο Χριστόδουλος της καρδιάς μας, άφηνε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στην Φιλοθέη.
Ένα συγκλονιστικό απόσπασμα από τον Επιβατήριο Λόγο του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου στην Μητρόπολη των Αθηνών (9 Μαΐου 1998)
«Τελειώνοντας, θα ήθελα να απευθυνθώ ειδικά στους νέους της Πατρίδας μας, και από τη θέση αυτή να τους πω:
Παιδιά μου, χρυσά της Ελλάδος παιδιά, είστε το καμάρι του Γένους, η δαφνοστεφανωμένη απαντοχή μας.
Πρόσφατα σχόλια