Να είσαι δυνατός όταν ασθενείς

του Αρχιμ. Βασιλείου Γοντικάκη

Μετά από αυτή την εμπειρία και την σχέση του με τα άρρητα μυστήρια, ο Κύριος επέτρεψε, «ίνα μη υπεραίρηται» ο Απόστολος Παύλος, να τον βρει κάποιος ανυπόφορος πειρασμός. «σκόλοψ τη σαρκί άγγελος σατάν».

Για αυτό το θέμα παρεκάλεσε τρείς φορές τον Κύριο να τον απαλλάξει από την δοκιμασία. Αλλά ο Κύριος του είπε: «αρκεί σοι η χάρις μου. Η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται».

«Το πιο υπέροχο χάρισμα είναι η αγάπη»

Απόστολος Παύλος

Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.

Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.

Η αγάπη «οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ λογίζεται τὸ κακόν»

π.Σπυρίδων Σκουτής

Πόσο όμορφα λόγια από τον ύμνο της αγάπης του Αποστόλου Παύλου.

Δεν ζητάει η αγάπη, αλλά προσφέρεται. Δεν περιμένει, αλλά τρέχει προς το αγαπημένο πρόσωπο, ακόμα και προς τον εχθρό. Δεν έχει προσδοκίες, συναλλαγές και ιδιοτέλειες. Στη φράση «Σε αγαπώ» μπαίνει απλά μια τελεία.

Ο μαρτυρικός θάνατος του Αποστόλου Παύλου (29 Ιουνίου)

Το 62 μ.Χ. υπήρξε σημαντικό έτος για τη βασιλεία του Νέρωνα. Πριν το έτος εκείνο , η βασιλεία του Νέρωνα είχε χαρακτηρισθεί από θετική ενεργητικότητα και αρκετά σημαντική πρόοδο του κράτους.

Όπως έχει σημειωθεί από πολλούς ιστορικούς , μεταξύ των ετών 62 και 63, ο Νέρων, καταλήφθηκε από μανία εναντίον των ανθρώπων του περιβάλλοντός του, πιστεύοντας ότι όλοι συνωμοτούσαν εναντίον του.

Μην κάνεις κακό στον εαυτό σου!

Όταν από συκοφαντία ο Απόστολος Παύλος και οι συνεργάτες του, όπως μας πληροφορεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης Πράξεις Απόστολων, βρέθηκαν κρατούμενοι στις φυλακές των Φιλίππων της Μακεδονίας κοντά στην σημερινή Καβαλά, τους έδειραν και τους δέσμευσαν τα ποδιά με πέδη.

Τότε συνέβη ένα παράδοξο και θαυμαστό περιστατικό!
Τα μεσάνυχτα όταν οι Απόστολοι προσευχόταν,έγινε σεισμός έπεσαν οιτοίχοιτης φυλακής, έσπασαν τα δεσμά και απελευθερώθηκαν οι κρατούμενοι.

Είμαστε … «έξυπνοι» ή το νομίζουμε;

.

άρθρο του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη

«Να είσαι έξυπνος! Να προσέχεις! Να μην κοιμάσαι! Να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά! Τα μάτια δεκατέσσερα!», είναι μερικές από τις συμβουλές, που συνηθίζουν να δίνουν οι γονείς και οι μεγάλοι, θέλοντας να φυλάξουν τα παιδιά από τους πιθανούς κινδύνους, που μπορεί να διατρέχουν. Και είναι πολύ περιεκτικές και εύστοχες οι παραινέσεις αυτές. Αλήθεια, τι σημαίνει η λέξη «έξυπνος»; Ποια είναι η έννοια που της προσδίδουμε στην καθημερινότητα;

Έξυπνος, θα απαντούσε κάποιος, είναι αυτός που εύκολα καταφέρνει να λύνει τα προβλήματα στη ζωή του, υπερβαίνοντας τα εμπόδια και βρίσκοντας πάντα την κατάλληλη λύση.

Το μαρτύριο της εν Χριστώ μαρτυρίας

.

άρθρο του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη

Δεν έχουμε δικαίωμα σήμερα να εγείρουμε λόγο διαμαρτυρίας για τη διαμορφωθείσα κατάσταση. Όχι. Θα είναι μια μορφή υποκρισίας και αποποίησης των ευθυνών μας. Λες και ό,τι συνέβαινε και συμβαίνει γύρω μας τόσα χρόνια ήταν ξένο, κρυφό και άγνωστο. Σαν να μη συνέβαινε στο συγγενή μας, στο συμμαθητή μας, στο συνάδελφό μας, στο γείτονά μας. Όχι, δεν έχουμε λόγο, διότι, αν στραφούμε ένδον και κοιτάξουμε ειλικρινά τον εαυτό μας, θα δούμε πως είμαστε συνένοχοι, ο καθένας με το μερίδιο που του αναλογεί. Δεν έχουμε λόγο να παραπονούμαστε για την άρδην ανατροπή των πραγμάτων στην πατρίδα μας.

Αυτά δε γίνονται μόνα τους, έτσι από τη μια στιγμή στην άλλη. Καλλιεργήθηκε το έδαφος και προετοιμάστηκε από τους αντίχριστους, τους εχθρούς της πίστεως, που πλάνεψαν τεχνηέντως και με δαιμονική μαεστρία ακόμη και τους καλοπροαίρετους.

Ο άνθρωπος που αγωνίζεται φιλότιμα για την αγάπη του Χριστού:

άρθρο του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη

.

Ο άνθρωπος που αγωνίζεται φιλότιμα για την αγάπη του Χριστού:

Κακοπαθεί ως καλός στρατιώτης

Αθλείται ως νόμιμος αθλητής

Κοπιάζει ως καλός γεωργός

Χωρίς διάθεση εσχατολογικής τρομολαγνείας ή κινδυνολογίας (πάντοτε την απεχθανόμασταν), νομίζουμε πως είναι καιρός να «σφίξουμε τα λουριά» του σώματος αλλά κυρίως της ψυχής. Είναι αλήθεια και φαίνεται ξεκάθαρα, πως η εποχή που ζούμε, απαιτεί νέα στάση απέναντι στα τρέχοντα. Μια λέξη μπορεί και τα λέει όλα: «Ετοιμότητα».

Κάτι συμβαίνει στην ανθρωπότητα. Κάτι πρωτόγνωρο, το οποίο «μαγειρεύεται», αλλά δε φαίνεται ακόμη καθαρά. Αυτή η φαινομενική ηρεμία, η αγαπολογία, η ειρηνολογία, οι περίεργοι πόλεμοι, οι περίεργες «μεταναστεύσεις», τα σούρ` τα φέρ`τα όλων των κατηγοριών και των ειδών των ανθρώπων (ακόμη και οι δεσποτάδες και οι παπάδες και οι καλόγεροι πηγαινοέρχονται ανά τον κόσμο), τα συνέδρια, οι εκδηλώσεις, όλα τα νεοφανή εκπληκτικά ακούσματα και θεάματα μας αφήνουν ενεούς, άπραγους παρατηρητές μιας αναμενόμενης καταιγίδας, που μόνο ο Θεός ξέρει το μέγεθός της και την καταστροφική ορμή της.

Εξουσία και άρχοντες (Η Αγία Γραφή και οι άγιοι οδηγοί μας στις επερχόμενες εκλογές)

άρθρο του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη

Ο απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή, στο δέκατο τρίτο κεφάλαιο γράφει: «Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω· οὐ γάρ ἐστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ · αἱ δὲ οὖσαι ἐξουσίαι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν».(Ρωμ. 13,1) Και η μετάφραση: «Ο κάθε ένας ας υποτάσσεται στις ανώτερες εξουσίες, διότι δεν υπάρχει εξουσία παρά από το Θεό και οι εξουσίες που υπάρχουν έχουν ταχθεί από το Θεό».

Το καθεστώς του κράτους, λοιπόν, είναι σύμφωνο προς το σχέδιο του Θεού, ο οποίος δημιούργησε τον άνθρωπο να ζει κοινωνικά. Άρα η ύπαρξη της εξουσίας ουσιαστικά κάνει πράξη αυτό που σκέφτηκε ο Θεός για τον άνθρωπο, για την κοινωνικότητά του.

Σχολιάζει ο άγιος Χρυσόστομος: «Το να υπάρχουν αρχές και οι μεν να είναι άρχοντες οι δε αρχόμενοι , λέγω, είναι έργο της σοφίας του Θεού, για να μη γίνονται όλα αμελώς και χωρίς φροντίδα, ώστε να βρίσκεται σε ακαταστασία ο κόσμος, όπως τα κύματα που περιφέρονται εδώ κι εκεί».

Ακόμη, αναφερόμενος στην υποταγή στους άρχοντες, όχι απλώς στην πειθώ, λέγει: «Κάνει πολύ λόγο για την υποταγή στους άρχοντες, ο απόστολος Παύλος, θέλοντας να δείξει ότι ο Χριστός δεν εισήγαγε τους νόμους του για να ανατρέψει την κοινή πολιτεία, αλλά για να την καταστήσει καλύτερη».

Αιδώς

άρθρο του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη

Καλοκαίρι. Βλέπω τους ανθρώπους να πηγαινοέρχονται πέρα στο δρόμο. Με την ελάχιστη παρατηρητικότητα, ανάμεσα στις άλλες προ των οφθαλμών ρέουσες εικόνες, προβάλλουν στην πλειονότητά τους επαναλαμβανόμενες ως ακριβές αντίγραφο η μια κατόπιν της άλλης αυτές του θήλεος φύλου, πάσης ηλικίας, συνθέτοντας κατά ασχήμονα και απειρόκαλο τρόπο μια αισθησιακή, επιτηδευμένη, αφύσικη και εν πολλοίς απροκάλυπτη, «αποκαλυπτική» και προκλητική παρέλαση, έναν «ξενισμό» παντελώς άγευστο της «ευωδίας», που αναδύει μέσα από τους αιώνες η ιστορία της Ρωμιάς γυναίκας.

Η κρατούσα νοοτροπία, με τον κατακερματισμό της συνολικής εικόνας του θείου και χαριτωμένου πλάσματος, με τη δημιουργία σύγχυσης στο πρότυπο της γυναίκας, που είναι η Παναγία μας, με την επιχείρηση διαγραφής της ιδιαιτερότητας της αποστολής αυτού του φύλου και με την επίμονη προσπάθεια αποκάλυψης και προβολής σε δημόσια θέα των μελών του σώματος, που έχουν εκ φύσεως ιερή αποστολή -επινόηση δυτικής προέλευσης, αισθησιακού χαρακτήρα και ολότελα ξένης προς την ελληνορθόδοξη Παράδοσή μας – πέτυχε να επιβληθεί και να επικρατήσει.