Η Θεία Κοινωνία και το δαιμόνιο

Φρίκη, τρόμος και πανικός κυριεύουν τα δαιμόνια, όταν βρεθούν μπροστά στο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, τη θεία Κοινωνία.

Γι’ αυτό πάντοτε οι δαιμονισμένοι σπαράζουν και χτυπιούνται ελεεινά, όταν πλησιάσουν στα τίμια Δώρα, πράγμα που δε συμβαίνει πριν από τον καθαγιασμό και τη μεταβολή τους.

Ὁ Ὅσιος Νικόλαος Καβάσιλας (20 Ιουνίου)

Ὁ Ὅσιος Νικόλαος Καβάσιλας ἐγεννήθηκε στὴ Θεσσαλονίκη κατὰ τὸ 1322 ἢ 1323 καὶ τὸ πατρικὸ ἐπώνυμό του ἦταν Χαμαετός. Ἡ ἐπιφανὴς οἰκογένειά του, προερχόμενη πιθανῶς ἀπὸ τὴν Ἤπειρο, ἀνέδειξε πολλὲς ἀξιόλογες προσωπικότητες ἀπὸ τὸν 14ο αἰώνα καὶ ἔπειτα.

Ἡ Θεσσαλονίκη ἦταν αὐτὴ τὴν ἐποχὴ «μητρόπολις τῆς φιλοσοφίας», ὅπως παρατηρεῖ ὁ Ὅσιος Νικόλαος στὸ Ἐγκώμιό του στὸν Ἅγιο Δημήτριο, καὶ διακρινόταν γιὰ τὶς ἀξιόλογες σχολές της.

Ο άγιος Τύχων και τα σταφύλια (16 Ιουνίου)

Ο Άγιος Τύχων, επίσκοπος Αμαθούντος (4ος-5ος αι.), είναι ένας από τους πιο γνωστούς αγίους της Κύπρου.

Πήρε την προσωνυμία του θαυματουργού για τα πολλά θαύματα που έκανε και όσο ζούσε, αλλά και μετά την κοίμησή του. Ένα απ’ αυτά, εντυπωσιακό και παράδοξο, είναι και τούτο:

Πῶς θ᾿ ἀποκτήσουμε τήν ταπείνωσι, Γέρο-Συμεών;

Γέρων Συμεών Γρηγοριάτης (+1918-1999)
Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

-Πῶς θ᾿ ἀποκτήσουμε τήν ταπείνωσι, Γέρο-Συμεών;

-Ἄν δέν εἶχες ταπείνωσι, ἀδελφέ μου, θά μποροῦσες νά καθήσης ἐδῶ; Σ᾿ ἐρωτῶ: Θά μποροῦσες;

-Μόνο μέ τήν Χάρι τῆς Παναγίας.

-Πῶς θ᾿ ἀποκτήσουμε τό πνεῦμα τῆς ἀγωνιστικότητος;

Ἡ μητέρα μου (Μέρος Β’)

Γέροντος ἱερομ. Πετρωνίου Τανάσε (†2011)

Σάν γερόντισσα στήν ἡλικία, παρότι ἔπασχε ἀπό ἀσθένειες, οὐδέποτε ἀπουσίασε ἀπό τήν ἐκκλησία.

Διατηροῦσαν μία συνήθεια οἱ νοικοκυρές νά ἀσπάζωνται τό χέρι τῶν γερόντων καί τῶν χηρῶν καί νά τούς βάζουν στό χέρι χρήματα. Κάποτε μ᾿ἐρώτησε, ἄν εἶναι καλό αὐτό πού κάνει δηλαδή, νά παίρνη χρήματα.

Η Μητέρα μου (Μέρος Α’)

Γέροντος π. Πετρωνίου Τανάσε (†2011)

Σ᾿ ὅλη τήν ζωή της ζοῦσε μιά βαθειά πνευματική ζωή. Στίς ἑορτές συμμετεῖχε μέ πολλή εὐλάβεια, ἀκόμη καί στίς μικρότερες.

Βέβαια δέν γνώριζε ἀπό βιβλία, εἶχε διάκρισι καί διαίσθησι, δέν ἐγνώριζε ἀπό ἑορταστικούς κύκλους καί ὅμως συμμετεῖχε σ᾿ ὅλες τίς ἑορτές, στίς νηστεῖες καί στά ἐτήσια μνημόσυνα τῆς Ἐκκλησίας μας ἀλανθάστως.

Ποιούς Ἁγίους εὐλαβεῖσαι περισσότερο;

Γέρων Συμεών Γρηγοριάτης (+1918-1999)
Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

–Ποιούς Ἁγίους εὐλαβεῖσαι περισσότερο;

-Ὅλους. Ὅλοι οἱ Ἅγιοι εἶναι Φίλοι τοῦ Θεοῦ καί Φίλοι δικοί μας. Ἄν ἐμεῖς εἴμαστε Φίλοι τοῦ Χριστοῦ κι Αὐτοί εἶναι φίλοι δικοί μας.

Τό κατάλαβες; Ἰδιαίτερα ἀγαπῶ τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Θεολόγο, διότι πολλά χρόνια ἐργάσθηκα στό βουνό, σάν μάγειρος, ὅπου εἶναι καί τό ἐκκλησάκι του.

Θαυμαστές Ἱεραποστολικές ἱστορίες «Τό σωληνάκι μέ τόν Ἁγιασμό»

Ὁ διάκονος Σπυρίδων τῆς ἐνορίας τῆς Ἁγίας Σοφίας καί τῶν Τριῶν Θυγατέρων της ἀπό τήν πόλι Κιπούσι μᾶς διηγεῖται:

Ἕνας Χριστιανός, τ᾿  ὄνομά του Βασίλειος, ἑτοιμαζόταν νά δώσει ἐξετάσεις, ἀλλά δέν ἤξερε σχεδόν τίποτε ν᾿ ἀπαντήσει στίς ἐρωτήσεις πού τοῦ εἶχαν δοθῆ.

Η προσευχή για τους κεκοιμημένους βοηθά

Ήταν στον Άγιο Παύλο ένα γεροντάκι ονόματι Κωνστάντιος από την Κεφαλλονιά˙ ήταν κι ένα άλλο Γεροντάκι, Κεφαλλονίτης κι αυτός, από το Πυργί, που λεγόταν Δημήτριος και η μητέρα του Μαρία.

Κάποτε έλαβε ένα γράμμα ότι η μητέρα του εκοιμήθη. Δεν είχαν τηλέφωνα τότε.
Πάει λοιπόν στον π. Κωνστάντιο και του λέει:

– Γερω-Κωνστάντιε, σε θερμοπαρακαλώ, κάνε ένα κομποσχοινάκι, ένα σαραντάρι (δηλ. σαράντα μέρες) για την μητέρα μου.

-Τί αἰσθάνεσαι, ὅταν λέγης τήν εὐχή τοῦ Ἰησοῦ;

Γέρων Συμεών Γρηγοριάτης (+1918-1999)

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

-Τί αἰσθάνεσαι, ὅταν λέγης τήν εὐχή τοῦ Ἰησοῦ;

-Πούπουλο. Ὅ,τι βάρος ἔχω ἐπάνω μου, μέσα στήν ψυχή μου, φεύγει. Νοιώθω τόν Χριστό καί τήν Παναγία μέσα μου.

Αὐτοί μέ πληροφοροῦν μέ τήν παρουσία τους, ὅτι θά μέ πᾶνε καί στόν Παράδεισο. Δέν συγκρίνεται αὐτή ἡ χαρά τοῦ Χριστοῦ μέ καμμία χαρά τοῦ κόσμου.