You are currently browsing the tag archive for the ‘Αναβάσεις’ tag.
Ὁ Μέγας Παΐσιος, αἰγύπτιος ἀσκητής καί δεινός νηστευτής, γεννήθηκε γύρω στό 300 ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς, κι ἦταν τό ἕβδομο καί τελευταῖο παιδί τῆς οἰκογένειας.
Ἡ μητέρα του ἔμεινε χῆρα καί ἡ μέριμνα τόσων παιδιῶν τήν ἔκανε συχνά νά λυγίζει. Μιά νύχτα παρουσιάζεται ἄγγελος Κυρίου καί τῆς λέει:
Μια μέρα μου λέει ο πρωτοσύγγελος της Θεσσαλονίκης: «Πάμε, πάτερ Βασίλειε, να δούμε τον γερο-Χαραλάμπη απ’ την Σταυρονικήτα, γιατί έχω μια μεγάλη στεναχώρια.
Έχω την Ροτόντα και αυτοί οι Αρχαιολόγοι δεν μας αφήνουν να λειτουργήσουμε μέσα. Πάμε να δούμε, τι θα μας πη.
Ὅσιος Νήφων Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς
Οταν ὁ ἅγιος ἤθελε νά κοιμηθεῖ λίγο, ἔστρωνε κοφτερές πέτρες στή γῆ καί πάνω τους ἔριχνε ἕνα σάγισμα.
Ὕστερα ἔψαλλε νεκρώσιμα τροπάρια, σά νά ἑτοίμαζε τόν ἑαυτό του γιά ταφή, κι ἔλεγε τέσσερα ἀποστολικά καί τέσσερα εὐαγγελικά ἀναγνώσματα, ὅλα ἀπ’ ἔξω.
Ἀλλοίμονο! Ἀμύητοι, ἄπιστοι, ἀκατάνυχτοι, εἴμαστε οἱ πιὸ πολλοὶ σήμερα, τώρα ποὺ ἔπρεπε νὰ προσπέσουμε μὲ δάκρυα καυτερὰ στὴν Παναγία καὶ νὰ ποῦμε μαζὶ μὲ τὸ Θεόδωρο Δούκα τὸ Λάσκαρη, ποὺ σύνθεσε μὲ συντριμμένη καρδιὰ τὸν παρακλητικὸ κα νόνα:
«Ἐκύκλωσαν αἱ τοῦ βίου με ζάλαι ὥσπερ μέλισσαι κηρίον, Παρθένε».
Ἡ πόλις Λουένα ἀπέχει 300 χιλιόμετρα μακριά ἀπό τό Κολουέζι.
Ἀπό τότε πού τοποθετήθηκε στήν ἐκεῖ ἐνορία τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου ἱερεύς, ὁ π. Ἰωακείμ, ὑπάρχει μία συνεχής πρόοδος στήν θρησκευτική ζωή τῶν Χριστιανῶν μας.
«Οι γεροντάδες μας ήταν πολύ αυστηροί. Πηγαίναμε την Κυριακή στην Θ. Λειτουργία στο Πρωτάτο.
Μετά το «Αξιόν εστί» μας έπαιρναν –για να μη τελειώση η Θ. Λειτουργία και μας πιάση κουβέντα κανείς άλλος, να μη δούμε κανέναν – και το απόγευμα της Κυριακής μας έπαιρνε ή ο π. Ιωάσαφ ή ο π. Αγαθάγγελος και κάναμε καμμιά βόλτα.
Γέροντος ἱερομ. Πετρωνίου Τανάσε
Εἶχε φθάσει τά 90 χρόνια καί ἑτοιμαζόταν γιά τό μεγάλο καί ἀνεπίστροφο ταξίδι του.
-Πιστεύω ὅτι εἶσαι εὐτυχής, πάτερ Βίκτωρ, τοῦ εἶπα κάποτε, διότι ἔζησες τόσα χρόνια καί τώρα εἶσαι χαρούμενος, πού θά λυτρωθῆς ἀπό τό σῶμα σου, τό χωμάτινο τοῦτο φορτίο.
Γέροντος ἱερομ. Πετρωνίου Τανάσε
Ὄχι πολύ μακριά ἀπό τήν σκήτη Πέστερα (Σπηλιά) Βορόνα, στά αἰωνόβια δάση ἀπό ὀξυές καί βελανιδιές, εὑρίσκεται ἡ σκήτη Πέστερα. Ἕνα ὀφιοειδές μονοπάτι, μέ εὔκολη ἀνάβασι σέ ὁδηγεῖ πρός τήν Πέστερα, ἡ ὁποία εὑρίσκεται στήν ὑψηλότερη κορυφή (700μέτρα) .
Ἡ σπηλιά αὐτή εἶναι καρπός τῶν κόπων τοῦ π. Ἰωακείμ, διότι παλαιότερα δέν ὑπῆρχε ἐκεῖ τίποτε παρά μόνο ἕνας πελώριος γρανιτένιος βράχος, ὁ ὁποῖος ἔφθανε μέχρι τήν πλαγιά τοῦ λόφου.
Ουράνιοι Φύλακες
Ο φωστήρας της οικουμένης, ο ιερός Χρυσόστομος (4ος αι.), με το διορατικό του χάρισμα είδε πολλές φορές τους αγίους αγγέλους να επιτηρούν και να φυλάνε ακατάπαυστα την εκκλησία, και μάλιστα την ώρα της αναίμακτης θυσίας.
«Όταν αρχίζει ο ιερέας να προσκομίζει», διηγήθηκε ο άγιος στους πνευματικούς του φίλους, «κατεβαίνουν αμέσως αγγελικές δυνάμεις από τον ουρανό με λαμπρές και θαυμαστές ενδυμασίες.
Ήταν 26 Οκτωβρίου 1987. Ώρα περασμένες δέκα το βράδυ.
Η Θεσσαλονίκη γιόρταζε την μνήμη της αθλήσεως του πολιούχου της Αγίου Δημητρίου καθώς και τα ελευθέρια της από την περίπου πεντακοσίων ετών (1430-1912) καταδυναστεία των Οθωμανών.
Ο ναός του Αγίου Δημητρίου με ανοιχτές τις πόρτες δεχόταν τους νυχτερινούς προσκυνητές, που γονάτιζαν μπροστά στην ασημένια λάρνακα με τα άγια λείψανα του Μυροβλύτου.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια