You are currently browsing the tag archive for the ‘αλεύρι’ tag.
Τα μουχούλια είναι ζυμαρένια γλυκά, με λιγοστή ζάχαρη, σε σχήμα μικρής βαρκούλας. Φτιάχνονται σκέτα, πασπαλισμένα με κοπανισμένα καρύδια και περιχυμένα με μέλι.
Συχνά τα γέμιζαν και με ξερά φρούτα ή και με ψιλοκομμένα μήλα πασπαλισμένα με κανέλα.
Πολλά και αναπάντεχα περίτεχνα τα Ποντιακά γλυκά
Αυτά τα κανελάτα κουλουράκια πολύ τα πάω, από τα μικράτα μου. Άσε που για δυο μέρες μοσχοβολάει το σπίτι, μετά το ψήσιμο.
Οι ποσότητες φαίνονται μεγάλες, αλλά στο τέλος καταλαβαίνεις ότι θέλεις να ‘χεις και λίγα ακόμα.
Η γιαγιά Σοφία ήταν γειτόνισσα, από την Σαμψούντα του Πόντου και το σπίτι της ήταν παραδίπλα από το δικό μας.
Ήταν όμως όλη την ημέρα σε μας και αυτός είναι ο λόγος που την έλεγα (και την θεωρούσα γιαγιά μου). Μάλιστα το σπίτι της ήταν το καταφύγιο μου όταν με «έδερνε» η μητέρα μου,
Παντούση Βαϊα (Πρεσβυτέρα)
Συστατικά
4 κουπάκια Αλεύρι
1 κουταλάκι κοφτό Αλάτι
½ κουταλάκι Ζάχαρη
λίγη Μπυρομαγιά
Υλικά
290 γρ. ταχίνι
200 γρ. ζάχαρη
720 γρ. αλεύρι γ.ο.χ.
250 γρ. φρέσκο χύμο πορτοκαλιού
120 γρ. νερό
Υλικά
500 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
200 γρ. (1 κούπα) ταχίνι με γεύση κακάο
150 γρ. (1 κούπα) ζάχαρη
150 γρ. (1 κούπα) χυμός πορτοκαλιού
1 κουταλιά σούπας λικέρ μανταρίνι
3 κουταλάκια του γλυκού μπέικιν
ξύσμα ενός πορτοκαλιού
½ κούπα σουσάμι για το πασπάλισμα
Η κολοκυθόπιτα είναι ένα παραδοσιακό συνοδευτικό φαγητό σε γιορτές, γάμους και άλλες χαρές, αν και συνοδεύει συχνά τα κρεατικά στο τραπέζι μας.
Στα μέρη μας την συναντάμε ψιλή και με μια ελαφριά και γλυκιά γεύση που μαγεύει τον ουρανίσκο μας.
Η τοπική φλαγούνα αποτελεί ένα από τα πιο νόστιμα εδέσματα της Αιτωλοακαρνανίας…
Λίγο πολύ, όλοι όσοι έχουν ζήσει σε διάφορα σημεία του νομού, θα έχουν γευτεί τη ζεστή φλαγούνα ή φλαούνα από τα χεράκια της γιαγιάς ή της μάνας…
Βαϊδου Αννέτα
Η ρυζόπιτα ήταν ένα γλυκό, το οποίο συνήθιζαν να πηγαίνουν στις λεχώνες. Το έφτιαχναν πολύ συχνά, κυρίως το χειμώνα.
Τα προϊόντα τα προμηθεύονταν από το μπακάλη της γειτονιάς αλλά κάποια, όπως τ’ αυγά τα είχαν στα σπίτια τους. Δε συνοδευόταν απαραίτητα με κάτι άλλο. Την έτρωγαν συνήθως μετά το φαγητό.
Γράφει η Μαρία Ν. Αγγέλη, Δρ. Κοινωνικής Λαογραφίας
Η μνήμη μου πασπαλισμένη ζάχαρη…
Στο Ξηρόμερο που γεννήθηκα και μεγάλωσα, οι γυναίκες με τα λίγα υλικά που είχαν, δημιουργούσαν ταπεινά γλυκά όπως ο χαλβάς, οι τηγανίτες κλπ.
Με αυτά ικανοποιούσαν την επιθυμία της οικογένειάς τους για γλυκιές λιχουδιές. Κυρίως όμως των παιδιών που λαχταρούσαν τα γλυκά…
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια