You are currently browsing the tag archive for the ‘Έφη Ψιλάκη’ tag.
Οδυσσέας Ελύτης, Προσανατολισμοί
…Κι είχαν ζωγραφιστούς βοριάδες μες στα στήθια
Ελαιώνες κι αμπέλια μακριά ως τη θάλασσα
Κόκκινες ψαρόβαρκες πιο μακριά ως τη θύμηση
Έλυτρα χρυσά του Αυγούστου στον μεσημεριάτικο ύπνο
Με φύκια ή όστρακα. Κι εκείνο το σκάφος
Φρεσκοβγαλμένο, πράσινο, που διαβάζει ακόμη
στην ειρήνη του κόλπου των νερών έχει ο Θεός.
Jens Peter Jacobsen, μτφ. Νίκος Βουτυρόπουλος
.
Μεγαλοπρέπεια ασυνήθιστη στα κιονόκρανα κατοικεί.
Διπλωμένα της ακάνθου τα φύλλα,
μαραίνονται και πέφτουν,
συντρίμμια ανάμικτα με τη σκόνη των πλίνθων.
.
Και τα χρυσά κύπελλα αδειάσανε,
στόμα δεν έχουν πια.
Κάθε λουλούδι έχει τη θέση του στον ήλιο,
κάθε άνθρωπος έχει ένα όνειρο.
Κάθε άνθρωπος
έχει έναν ουρανό πάνου από την πληγή του,
κι ένα μικρό παράνομο σημείωμα της άνοιξης μέσα στην τσέπη του.
Φωτογραφίζει και επιλέγει η Έφη Ψιλάκη
Κοντά
στο σκουριασμένον ανεμόμυλο
Στο δροσερό σπιτάκι του περιβολιού
ανάμεσα στα καβάκια και τους ευκάλυπτους
κοντά στο σκουριασμένον ανεμόμυλο
κοντά στην κίτρινη δεξαμενή μ’ ένα χρυσόψαρο μονάχα
στο δροσερό σπιτάκι μυρίζοντας λυγαριά
Φερνάντο Πεσσόα
(Μετάφραση Γιάννης Σουλιώτης)
Χρώμα και κίνηση
Μια πεταλούδα περνά από μπροστά μου.
Και για πρώτη φορά παρατηρώ στη Δημιουργία.
Ότι δεν έχουν χρώμα ή κίνηση οι πεταλούδες.
Φωτογραφίζει και επιλέγει η Έφη Ψιλάκη
Σαν ένα απέραντο υπαίθριο εκκλησίασμα τα λουλούδια προσεύχονται.
Αυτό το γαρύφαλλο, που κρατώντας το ανάμεσα στα τρία μου δάχτυλα το σηκώνω στο φως, μου μίλησε και παρά τον κοινό νου μου το κατανόησα.
Πρόσφατα σχόλια