You are currently browsing the tag archive for the ‘Άγιο Όρος’ tag.
Μοναχού †Μωϋσέως Αγιορείτου
Τα κανδήλια με μια ταπεινωμένη φλόγα. Ίσα που φωτίζουν τον Κύριο, την Παναγία, τον Πρόδρομο, τον Άγιο Χρυσόστομο, τους Αγίους Αποστόλους. Ένα κερί στην Παναγία.
Τον ψαλμό που είπαμε το πρωΐ λέω και τώρα. Τον ωραίο ψαλμό του Δαβίδ. Δεν μπορεί να ελπίζει κανείς σε τίποτε άλλο παρά στο έλεος του Θεού.
Νώντας Σκοπετέας
…Νύχτωσε για τα καλά και κατεβαίνουμε τα σκαλοπάτια ως την αυλή του Μοναστηριού . Το γλυκό ημίφως απ τα καντηλάκια του Καθολικού είναι τόσο αρκετό για να λάμψει εκείνος ο μικρός περίγυρος ουράνια , ηλιοστάλακτα .
Ανεβαίνουμε στο δωμάτιό μας δίπλα ακριβώς στο Αρχονταρίκι . Οι λάμπες σκορπάνε το ομορφότερο φως σε όλους τους χώρους .
Η Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας στο Άγιον Όρος
– Γέροντα, λένε μερικοί ότι τα Μοναστήρια είχαν τα πιο πολυτελή πράγματα και κράτησαν τον πολιτισμό στον κόσμο!…
– Μπορεί να εννοούν τα κειμήλια. Τα περισσότερα κειμήλια ξέρετε πότε μαζεύτηκαν; Μετά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως μαζεύτηκαν. Όλα αυτά ήταν πρώτα στα παλάτια.
π. Βασίλειος Γοντικάκης
Και περνά ο χρόνος, για να έλθει η ώρα. Και η τελική ώρα είναι τόσο φρικτή, που θα θέλαμε πάση θυσία να την παρακάμψωμε, να την αποφύγομε. Όμως δεν γίνεται διαφορετικά, εάν δεν πιούμε το πικρό ποτήριο του θανάτου.
Η μελέτη του θανάτου είναι μελέτη ζωής. Αυτό που αναπόφευκτα βλέπουμε μπροστά μας να πλησιάζει είναι ο θάνατος. Αυτό που υπάρχει μέσα μας είναι η δίψα της αιώνιας ζωής.
Μοναχού †Μωϋσέως Αγιορείτου
Τα κανδήλια με μια ταπεινωμένη φλόγα. Ίσα που φωτίζουν τον Κύριο, την Παναγία, τον Πρόδρομο, τον Άγιο Χρυσόστομο, τους Αγίους Αποστόλους. Ένα κερί στην Παναγία.
Τον ψαλμό που είπαμε το πρωΐ λέω και τώρα. Τον ωραίο ψαλμό του Δαβίδ. Δεν μπορεί να ελπίζει κανείς σε τίποτε άλλο παρά στο έλεος του Θεού.
Νώντας Σκοπετέας
Κλείνει τα μάτια ο Μοναχός και σιγανά μιλάει!
Του στέλνει λόγια ο Κύριος,το στόμα του οδηγάει!
Η αγκαλιά Του είν ανοιχτή, ουράνιος Αρραβώνας!
Μα αν δεν υπάρξουν δάκρυα θα έρθει ο Κανόνας!
Μαύρα φοράει η Παναγιά πενθεί την αμαρτία!
Σώζει τον κόσμο απ την οργή, έχει τα δευτερεία!
Πορταϊτίσσης Άγιο Φως το έλεος σκορπίζει
Και στη Βαβέλ του Αμαλήκ δίκαιος μόνο ελπίζει…
Ἡ Παναγία ἐν Ἁγίῳ Ὄρει
Γέρων διηγήθηκε: «Ἦρθα στὸ Ἅγιον Ὄρος τὸ 1943 σὲ ἡλικία 19 ἐτῶν. Μία μέρα, πήγαμε νὰ λειτουργηθοῦμε στὸ Κυριακὸ ἐμεῖς οἱ πατέρες τῆς συνοδείας μας, ἐνῷ ὁ Γέροντας ἔμενε μόνος του στὸ Καλύβι, γιατὶ ἦταν ἄρρωστος.
Ἐγὼ μετὰ τὴν θεία Λειτουργία ἐπέστρεψα πρῶτος στὸ Καλύβι, γιὰ νὰ μαγειρέψω. Ἀνοίγοντας ὅμως τὴν πόρτα ἄκουσα κουβέντες-συζήτηση στὴν Ἐκκλησία.
Νώντας Σκοπετέας
Ο πιο πλούσιος μήνας… ο καλός μας …να ΄ταν δυο φορές τον χρόνο! Με τα γάλατα του ανέλαιου πρώτου μισού του, θα φτιάξουν στο χωριό χυλοπίτες και τραχανά!
Τη νύχτα που ξημερώνει του Σωτήρος, θα ανοίξουν και πάλι οι ουρανοί να δούμε το Άγιο Φώς, να κάνουμε ευχή, να ζήσουμε επιτέλους και εμείς την εν Χριστώ μεταμόρφωσή μας!
Πρωτοπρεσβυτέρου Ιωάννου Ζόζουλακ
Κάποτε βρέθηκα στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου στο Άγιο Όρος. Μετά από τη Θεία λειτουργία και το πρωινό ήρθε κοντά μου ένας νεαρός Έλληνας, τελείως άγνωστος σε μένα, και μου είπε:
Πηγαίνω τώρα σε ένα γέροντα θέλεις να έρθεις μαζί μου;
Μάλιστα, του απάντησα.
αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
Καθόταν και αγνάντευε την πεδιάδα καθώς οι πρώτες σταγόνες βροχής έπεσαν στο πρόσωπό του. Δεν κουνήθηκε όμως καθόλου. Δεν ήθελε να αφήσει τόσο βιαστικά και απότομα το θέαμα;
Τι ήταν αυτό που τον κρατούσε εκεί; Αυτή η πεδιάδα με χρώματα άνοιξης του έφερνε μέσα στην καρδιά του μια γλυκάδα. Έτσι φαινόταν…
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια