«Τοῦ Ποιμενάρχου» Στόν μαρτυρικὸ θάνατο τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης

Ἅγιος Χρυσόστομος Σμύρνης – Διά χειρός Φίκου

Τοῦ Κωστῆ Παλαμᾶ

Τοῦ Ποιμενάρχου

Στὸν ἥλιο τῆς Ἀνατολῆς μέσ’ στ’ ἄχραντά της χέρια
πῆρε, μεγάλωσεν Ἐσένα ἡ Πίστη τοῦ Κυρίου,
δέηση καὶ μέρας καὶ νυχτός, ἀπάνου ἀπὸ τ’ ἀστέρια
τὸ ἐπαγγελμένο Σου ὅραμα Σταυρὸς τοῦ μαρτυρίου.

Η τελευταία επίσκεψη του Αναστάντος στα Ιεροσόλυμα και η διέλευση Του μέσα από τους δρόμους της την ημέρα της Αναλήψεως. Κανείς δεν Τον αναγνώρισε σε μια ολόκληρη πόλη!

Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης

Τὸ Εὐαγγέλιον τῆς Ἀναλήψεως, ὅπερ ἀναγινώσκεται σταθερῶς κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς ἑορτῆς, πρὶν διηγηθῇ τὰ τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου, ἐξιστόρησε μίαν τῶν ἀπροόπτων καὶ αἰφνιδίων ἐκείνων ἐμφανίσεων τοῦ Ἰησοῦ πρὸς τοὺς μαθητάς του.

Προσωπική μαρτυρία τοῦ René Ρuaux γιὰ τὸ φρικτὸ μαρτύριο τοῦ μητροπολίτου Χρυσοστόμου Σμύρνης

Τὸ Μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης (2009) Ἔργο τοῦ Ἀντωνίου Μπάλλα γιὰ τὴν Πειραϊκὴ Ἐκκλησία

Στὸ βιβλίο του «Ὁ θάνατος τῆς Σμύρνης»* (La mort de Smyrne) ὁ Γάλλος δημοσιογράφος καὶ ἱστορικὸς Rene Ρυaυx (1878-1937), ποὺ εἶχε ἐπισκεφθεῖ τὴ Σμύρνη ὡς ἀπεσταλμένος τῆς ἐφημερίδας «Le Temps» κατὰ τὸ 1919, καταθέτει μιὰ μαρτυρία προσωπική γιὰ τὸ μαρτύριο τοῦ μητροπολίτου Χρυσοστόμου.

Τὸ βιβλίο τοῦ Πυῶ ἐκδόθηκε στὸ Παρίσι τὸ 1922, τὸν ἴδιο χρόνο τῆς καταστροφῆς, σὰν ἀπάντηση στὶς προπαγανδιστικὲς ψευδολογίες τῶν Τούρκων καὶ τῶν τουρκόφιλων γαλλικῶν πολιτικῶν καὶ δημοσιογραφικῶν κύκλων, ποὺ διέδιδαν πὼς ὁ ἑλληνικὸς στρατὸς ἔκαψε κατὰ τὴν ὑποχώρησή του τὴ Σμύρνη!

Ιεράρχης Σμύρνης Χρυσόστομος «Ὁ ἄγγελος τῆς ἐν Σμύρνῃ Ἐκκλησίας» (1867- 27 Αυγούστου 1922)

Τοῦ Μακαριστοῦ Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης κυροῦ Ἀγαθαγγέλου

Τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ μαθητὴς καὶ μιμητὴς ἀνεδείχθη «ὁ συναριθμούμενος τοῖς ἀπ’ αἰῶνος ἁγίοις καὶ μάρτυσι τῆς Ἐκκλησίας»1 Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος Καλαφάτης (1922).

Ἡ πολυεδρικὴ αὐτοῦ προσωπικότης, ἡ λάμψις τῆς ἁγίας καὶ ἐναρέτου αὐτοῦ πολιτείας καὶ τὸ πολυμερὲς καὶ πρωτότυπον ἐκκλησιαστικόν, φιλανθρωπικόν, κοινωνικόν, ἐπιστημονικὸν καὶ ἐθνικὸν αὐτοῦ ἔργον γεννοῦν εἰς τὰς τάξεις τοῦ πληρώματος τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας τὸ θάμβος καὶ τὴν ἔκπληξιν καὶ εἰς τὴν ψυχὴν τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους τὴν εὐγνωμοσύνην καὶ τὸν θαυμασμὸν καὶ ἀποβαίνουν ἀντικείμενον διεξοδικῆς μελέτης ἀπὸ εἰδικοὺς ἐρευνητάς.

Απόσπασμα της τελευταίας επιστολής του Χρυσοστόμου Σμύρνης (25 Αυγούστου 1922)

«Εν Σμύρνην τη 25 Αυγούστου 1922

Αγαπητέ φίλε καί αδελφέ κύριε Ελευθέριε Βενιζέλε,

Επέστη η μεγάλη στιγμή της μεγάλης εκ μέρους σας χειρονομίας.

Ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας, το Ελληνικόν Κράτος, αλλά καί σύμπαν το Ελληνικόν Έθνος, καταβαίνει πλέον εις τον Αδην από του οποίου καμμία πλέον δύναμις δεν θα δυνηθή να τό αναβιβάση καί το σώση.

Ο Ιεράρχης Σμύρνης Χρυσόστομος (1867- 27 Αυγούστου 1922)

O Άγιος Χρυσόστομος Σμύρνης, ως μητροπολίτης Δράμας, Φιλίππων και Ζιχνών την περίοδο 1902-1910.

Απόγευμα της 27ης Αυγούστου του 1922. Ο Ακλόνητος ιεράρχης Χρυσόστομος δια της τουρκικής φρουράς οδηγείται στο φρουραρχείο της Σμύρνης.

Γύρω από αυτό, ο τουρκικός όχλος κραυγάζει, απειλεί, μαίνεται ναι ζητεί εκδίκηση.

Τον έσυραν από το Διοικητήριο έως την τουρκική αγορά και από εκεί τον έφεραν αιμόφυρτο στην πλατεία του Τιρκιλίκ.

Τα ράσα του σχισμένα, το πρόσωπό του αιματοβαμμένο και εξαθλιωμένο. Η δεσποτική του ράβδος λάφυρο του ασύντακτου όχλου.