You are currently browsing the tag archive for the ‘Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης’ tag.
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
«Ο Κύριος, δεν ευαρεστείται με την προσευχή των υπερηφάνων. Όταν όμως θλίβεται η ψυχή του ταπεινού ανθρώπου, ο Κύριος πάντα την εισακούει.
Ένας γέρος ασκητής, που ζούσε στις πλαγιές του όρους Άθω, είδε ότι οι προσευχές των μοναχών ανέβαιναν στους ουρανούς· και εγώ δεν εκπλήττομαι γι’ αυτό.
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης: Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο στον κόσμο από το να αγαπάς τον Θεό και τον πλησίον σου. Σ`αυτό η ψυχή βρίσκει την ειρήνη και τη χαρά.
Η αγάπη του Θεού και η γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος σε κάνουν να ξεχνάς ολοκληρωτικά τη γη. Όταν ο νους είναι αφοσιωμένος στον Θεό, ξεχνά τον κόσμο. Αυτός που γνώρισε την αγάπη του Θεού, αγαπά όλο τον κόσμο.
Μην κρίνεις τους άλλους, διότι συμβαίνει συχνά κάποιος να κατηγορεί κάποιον άλλο χωρίς να τον γνωρίζει, χωρίς να γνωρίζει πώς μπορεί η ψυχή του να είναι όμοια με τους αγγέλους.
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
Δείξαμε μεγάλη ἀμέλεια καί δέν καταλαβαίνουμε πιά ἄν ὑπάρχει ἡ κατά Xριστόν ταπείνωση καί ἀγάπη. Bέβαια, ἡ ταπείνωση αὐτή καί ἡ ἀγάπη γίνονται γνωστές μόνο μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἐμεῖς ὅμως δέν ξέρουμε ὅτι, γιά νά προσελκύσουμε τή χάρη κοντά μας, πρέπει νά τήν ποθήσουμε μ’ ὅλη μας τήν ψυχή. Ἀλλά πῶς θά ποθήσουμε κάτι πού δέν τό γνωρίζουμε καθόλου;
Καί ὅμως,ὅλοι μας τή γνωρίζουμε τή χάρη, ἔστω καί λίγο, γιατί τό Ἅγιο Πνεῦμα κινεῖ κάθε ψυχή στήν ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ.
τού αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου
Μου δόθηκε το ακόλουθο βίωμα: Όταν έχασε η ψυχή μου την ταπείνωση, έγινα ευέξαπτος. Θυμόμουν όμως την ταπείνωση τού Χριστού και την διψούσα.
Άρχισα λοιπόν με το πένθος της μετανοίας και ικέτευα τον Θεό να με συγχωρέση και να με καθαρίση από το πνεύμα της υπεροψίας, χαρίζοντας μου την άγια ειρήνη Του.
Κι όταν η ψυχή μου μίσησε τις αμαρτίες, τότε με δίδαξε το Άγιο Πνεύμα την αδιάλειπτη προσευχή και την αγάπη.
Ἁγίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου
Ὅταν ἡ ψυχή κατέχεται ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τότε, ὤ, πῶς εἶναι ὅλα εὐχάριστα, ἀγαπημένα καί χαρούμενα. Αὐτή ἡ ἀγάπη ὅμως συνεπάγεται θλίψη· κι ὅσο βαθύτερη εἶναι ἡ ἀγάπη, τόσο μεγαλύτερη εἶναι κι ἡ θλίψη.
Ἡ Θεοτόκος δέν ἁμάρτησε ποτέ, οὔτε κἄν μέ τό λογισμό, καί δέν ἔχασε ποτέ τή Χάρη, ἀλλά κι Αὐτή εἶχε μεγάλες θλίψεις. Ὅταν στεκόταν δίπλα στό Σταυρό, τότε ἦταν ἡ θλίψη Της ἀπέραντη σάν τόν ὠκεανό κι οἱ πόνοι τῆς ψυχῆς Της ἦταν ἀσύγκριτα μεγαλύτεροι ἀπό τόν πόνο τοῦ Ἀδάμ μετά τήν ἔξωση ἀπό τόν Παράδεισο, γιατί κι ἡ ἀγάπη Της ἦταν ἀσύγκριτα μεγαλύτερη ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Ἀδάμ στόν Παράδεισο.
Ἅγιος Σιλουανός Ἀθωνίτης
«Ποῦ εἶσαι, Φῶς μου; Ποῦ εἶσαι, χαρά μου;
Ἵνα τι ἐγκατέλιπες ἐμέ, καί ὀδυνάται ἡ καρδία μου;
Ἵνα τι ἐκρύβης ἀπ’ ἐμοῦ, καί θλίβεται ἡ ψυχή μου;
Ὅτε ἦλθες εἰς τήν ψυχήν μου, κατέκαυσας τάς ἁμαρτίας μου.
Ἐλθέ καί νῦν εἰς αὐτήν καί φλέξον ἐκ νέου τάς ἁμαρτίας μου,
αἵτινες Σέ κρύπτουν ἀπ’ ἐμοῦ,ὡς τά νέφη κρύπτουν τόν ἥλιον.
Οσίου Σιλουανού του Αθωνίτου
Πολύ μας αγαπάει ο Κύριος- αυτό το έμαθα από το Άγιο Πνεύμα, που μου έδωσε Εκείνος κατά το μέγα Του έλεος.
Γέρασα και ετοιμάζομαι για το θάνατο και γράφω την αλήθεια από αγάπη για τους ανθρώπους.
Το Άγιο Πνεύμα, που μου έδωσε ο Κύριος, θέλει να σωθούν όλοι, να γνωρίσουν όλοι το Θεό.
Ήμουνα χειρότερος κι από έναν βρωμερό σκύλο, εξαιτίας των αμαρτιών μου- σαν άρχισα όμως να ζητώ συγχώρηση από το Θεό, Αυτός μου έδωσε όχι μόνο τη συγχώρηση αλλά και το Άγιο Πνεύμα. Έτσι, εν Πνεύματι Αγίω, γνώρισα το Θεό.
Αυτό τό νεοφανές άστρο του στερεώματος της Εκκλησίας, ο όσιος Σιλουανός —κατά κόσμον Συμεών Ίβάνοβιτς Άντόνωφ— γεννήθηκε τό 1866 σέ οικογένεια χωρικών της περιφερείας Ταμπώφ της Ρωσίας. Άπό τήν ηλικία τών τεσσάρων ετών άναρωτιόταν: «Που είναι αυτός ο Θεός; Όταν μεγαλώσω, θά γυρίσω όλη τήν γη άναζητώντας τον!».
Όταν μεγάλωσε, οί βίοι τών άγίων καί τά θαύματά τους πυρπόλησαν τήν νεανική του καρδιά άπό άγάπη πρός τόν Θεό, ο νους του προσκολλήθηκε στήν άδιάλειπτη μνήμη του καί προσευχόταν πολύ μέ δάκρυα.
από τα γραπτά του οσίου Σιλουανού του Αθωνίτου
Άσπιλε Παρθένε Θεοτόκε, πες σε μας, τα παιδιά σου, πώς αγαπούσες τον Υιό Σου και Θεό, όταν ζούσες στη γη;
Πώς χαιρόταν το πνεύμα Σου για τον Θεό και Σωτήρα Σου;
Πώς αντίκρυζες τήν ομορφιά του προσώπου Του;
Πώς σκεπτόσουν ότι Αυτός είναι Εκείνος, που Τον διακονούν με φόβο και αγάπη όλες οι δυνάμεις των ουρανών;
Πες μας, τι ένιωθε ή ψυχή σου, όταν κρατούσες στα χέρια σου το Θαυμαστό Νήπιο; Πώς Το ανέθρεψες;
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
«Όταν γνωρίση η ψυχή σου τούτο το φως, τότε, όταν συμβή να στερήται τούτου, θα φλέγηται δι’ αυτό και μιμούμενος τον Άγιον Συμεών τον Νέον Θεολόγον θα ζητής αυτό και θα κράζης προς αυτό:
Ελθέ, το φως το αληθινόν.
Ελθέ, η Ζωή η αιώνιος.
Ελθέ, των πεπτωκότων η έγερσις.
Ελθέ, των κειμένων η ανόρθωσις.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια