You are currently browsing the tag archive for the ‘Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς’ tag.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (Επιστολή στον οινοποιό Σ.)
Έναν αδελφό έχεις ∙ έναν και μοναδικό. Και αυτόν τώρα τον απαρνιέσαι. Δεν είναι ο αδελφός μου, λες, αλλά αδελφός χωρίς αδελφοσύνη! Όντως, έκανε μεγάλο έγκλημα.
Διέρρηξε το σπίτι ενός γέρου, τον σκότωσε και του πήρε τα λεφτά. Δικάστηκε , και καταδικάστηκε σε θάνατο. Τώρα κάθεται στη φυλακή και περιμένει την τελευταία του ώρα.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Όσο χρόνο είσαι πάνω στη γη, να θεωρείς τον εαυτό σου φιλοξενούμενο στο σπίτι του Χριστού! Αν κάθεσαι στο τραπέζι, είναι Εκείνος που σε τιμά.
Αν αναπνέεις τον αέρα, είναι ο δικός Του αέρας που αναπνέεις. Αν κολυμπάς, στα δικά Του νερά κολυμπάς. Αν ταξιδεύεις, στη δική Του γη ταξιδεύεις.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Στις δύσκολες μέρες που περνούμε, πού αλλού να στραφούμε για να λάβουμε δύναμη, πού αλλού να στηρίξουμε τις ελπίδες μας;….
Όσο λιγότερη πίστη έχουμε, τόσο περισσότερη είναι η στεναχώρια μας. Μία από τις σπουδαιότερες ωφέλειες της πίστης είναι η απελευθέρωση του ανθρώπου από τις πολλές στεναχώριες.
Όσο το παιδί γνωρίζει πως υπάρχει ο πατέρας, που φροντίζει για το σπίτι και για όλες τις δουλειές του σπιτιού, κάθε στεναχώρια του τελειώνει γρήγορα με τραγούδι.
Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
«Νὰ παραδοθεῖ μὲ τὴ δύναμη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ, ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς στὸ σατανᾶ γιὰ τὸ σωματικό του ἀφανισμό, ἔτσι ὥστε νὰ σωθεῖ τὸ πνεῦμα του τὴν ἡμέρα τοῦ Κυρίου (Α’ Κορινθ. 5: 5).
Τί εἶναι ἀκριβὸ καὶ τί εἶναι φθηνό;
Οἱ ἄνθρωποι μιλᾶνε καὶ τσακώνονται ἀσταμάτητα, γιὰ τὴν ἀξία καὶ γιὰ τὴν τιμὴ κάθε πράγματος.
Τί εἶναι φθηνό; Τί εἶναι ἀκριβό, ὅσον ἀφορᾶ τὸν ἄνθρωπο;
Γράφετε πως «υπάρχουν πολύ δύσκολα χωρία στην Αγία Γραφή». Εξαρτάται από το πνευματικό ύψος του αναγνώστη. Είναι πολύ περισσότερα τα εύκολα και σαφή λόγια, που όταν εφαρμοστούν στη ζωή κάνουν και το πέπλο από εκείνα τα πιο δύσκολα να πέσει.
Έτσι, ρωτάτε περί των λόγων του Χριστού: «Όπου γαρ εάν η το πτώμα, εκεί συναχθήσονται οι αετοί» (Ματθ. 24.28). Στη φύση αυτό είναι ξεκάθαρο.
Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, Απόστολος και Ευαγγελιστής
Ο Ιωάννης ήταν υιός του Ζεβεδαίου, ο οποίος ήταν ψαράς, και της Σαλώμης, της θυγατέρας του Ιωσήφ, του Μνήστορος της Υπεραγίας Θεοτόκου. Όταν τον κάλεσε ο Κύριος Ιησούς, παρευθύς ο Ιωάννης άφησε τον πατέρα του και τα δίχτυα του ψαρά και ακολούθησε, μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο, τον Χριστό.
Από τότε δεν χωρίστηκε πλέον από τον Κύριό του, μέχρι τέλους. Ήταν παρών μαζί με τον Πέτρο και τον Ιάκωβο στην ανάσταση της κόρης του Ιαείρου, όπως και στη Μεταμόρφωση του Κυρίου. Κατά τον Μυστικό Δείπνο ο Ιωάννης ανέπεσε στο στήθος του Ιησού.
Ἁγίου .Νικολάου Βελιμίροβιτς
Πρίν ἀπό τό τέλος κάθε δέησης, καί ὅταν ὁ ἱερεύς προτρέπει τόν λαό λέγοντας «ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα», ὁ λαός ἀπαντάει: «Σοί, Κύριε». «Σέ σένα Κύριε».
Αὐτές οἱ λέξεις εἶναι πολύ γνωστές. Καί εὔκολα τίς θυμώμαστε.
Καί κάθε Χριστιανός μπορεῖ νά τίς χρησιμοποιεῖ σέ κάθε περίσταση τῆς ζωῆς του.
Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Σὲ ταλαιπωρεῖ τὸ ὅτι δὲν ξέρεις τὴ σημασία αὐτῶν τῶν λέξεων, ποὺ ἄκουγες πολλὲς φορὲς καὶ ὁ ἴδιος ἔλεγες ἐπάνω ἀπὸ τοὺς νεκρούς.
Καὶ καλὰ κάνεις ποὺ ρωτᾶς. Ὅσο καλύτερα γνωρίζει ὁ ἄνθρωπος τὴν ἀρχαία καὶ καλὴ ὀρθόδοξη πίστη μας, τόσο καὶ περισσότερο τὴν ἀγαπᾶ.
«Αἰωνία ἡ μνήμη» σημαίνει: αἰώνια νὰ ὑπάρχει ἡ μνήμη γιὰ σένα. Ἄκουσα μιὰ φορὰ πὼς κάποιος στὸν ἐπικήδειο λόγο ἐπάνω ἀπὸ τὸν νεκρὸ φώναξε: «αἰωνία σου ἡ μνήμη στὴ γῆ!»
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Όλα τα έχεις, μόνο γαλήνη δεν έχεις. Όλα θα τα έδινες για τη γαλήνη, αλλά η γαλήνη, δεν έρχεται. Ήδη από την εποχή του πολέμου ταραχή βασιλεύει στην ψυχή σου.
Διαρκώς σκέφτεσαι: «Πυροβόλησα στη μάχη, ίσως σκότωσα κάποιον . Ίσως η μάνα κάποιου να θλίβεται για την απώλεια του γιού της και μαζί η γυναίκα του, τα παιδιά του, τα αδέλφια του και οι άλλοι συγγενείς του. Ίσως καταριούνται τον δολοφόνο του και δολοφόνος είμαι εγώ. Ποιος ξέρει τι θα βρει εμένα και τα παιδιά μου;».
*Από το βιβλίο: «Μεθ’ ημών ο Θεός – Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς»
>~ Ένας Σέρβος δημόσιος υπάλληλος, κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, βρέθηκε λόγω των συνθηκών πρόσφυγας στη Γαλλία. Την εποχή εκείνη ανάμεσα στους άλλους πρόσφυγες γνώρισε και έναν Σέρβο μοναχό. Ο καλόγερος λόγω της φτώχειας του δανείστηκε από αυτόν μερικά χρυσά νομίσματα.
Όταν τελείωσε ο πόλεμος, και οι δύο τους επέστρεψαν στην πατρίδα τους. Ο μοναχός δεν επέστρεψε τα χρήματα στον υπάλληλο και για αυτό το λόγο ο υπάλληλος μίσησε όλους τους καλόγερους και όλα τα μοναστήρια.
Πρόσφατα σχόλια