You are currently browsing the tag archive for the ‘Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως’ tag.
Ἀπό τίς Διδαχές τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου
Ἡ εἰρήνη εἶναι θεῖο δῶρο, ποὺ χορηγεῖται πλουσιοπάροχα σ’ ὅσους συμφιλιώνονται μὲ τὸ Θεὸ καὶ ἐκτελοῦν τὰ θεῖα Του προστάγματα.
Ἡ εἰρήνη εἶναι φῶς καὶ φεύγει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ποὺ εἶναι σκοτάδι. Ἕνας ἁμαρτωλὸς ποτὲ δὲν εἰρηνεύει.
Το θαύμα αυτό του Αγίου Νεκταρίου γίνεται γνωστό σε εμάς μέσω του μοναχού Αβιμέλεχ, βιογράφου του Αγίου. Η βιογραφία αυτή εκδόθηκε το 1921, στον Βόλο…
Ο Άγιος Νεκτάριος ζούσε εκείνο τον καιρό στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργαζόταν και παράλληλα σπούδαζε στο εκεί σχολείο του Μετοχίου του Παναγίου Τάφου.
Τα τελευταία λόγια του αγίου Νεκταρίου, στο κρεββάτι του νοσοκομείου, ήταν τα εξής: «Εις εμέ το λέγεις Κύριε; Εις εμέ;»…
Προφανώς , έλαβε εκείνη την στιγμή πρόσκληση από τον Κύριο στην αιώνια βασιλεία του και μέχρι εκείνη την έσχατη επιθανάτια στιγμή, δεν θεωρούσε τον εαυτό του άξιο όχι μόνον να τον προσκαλεί ο Κύριος, αλλά και να του απευθύνει τον λόγο.
Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως
Πόσο ωραία, πόσο ευχάριστη, πόσο χαριτωμένη είναι η εικόνα εκείνου που ελπίζει στον Θεό που σώζει, στον Θεό των οικτιρμών, τον Θεό του ελέους, τον αγαθό και φιλάνθρωπο Θεό.
Αληθινά μακάριος είναι ο άνθρωπος που ελπίζει στον Θεό! Ο Θεός είναι πάντα βοηθός του και δεν φοβάται ό,τι κακό κι αν του προξενήσει άνθρωπος. Ελπίζει στον Κύριο και πράττει τα αγαθά!
Άγιος Νεκτάριος «Περί ελπίδος»
Η ελπίδα τονώνει τις καρδιές και τις αναδεικνύει ισχυρές και αντρείες για να αντιμετωπίσουν τις συμφορές.
Η ελπίδα στο Θεό, δίνει ζωή σ’ αυτόν που ήδη έχει αποκάμει από την κούραση και με νέες δυνάμεις αναζωογονεί τα καταπονημένα νεύρα του.
Διήγηση στρατιώτη του 1940 από το βιβλίο του Σώτου Χονδρόπουλου, «Ο Άγιος του αιώνα μας – Όσιος Νεκτάριος Κεφαλάς».
Ένας Έλληνας στρατιώτης του αλβανικού μετώπου στο έπος του 1940 καταθέτει την μαρτυρία του για τον άγνωστο σ’ εκείνον τότε, αλλά γνωστό σε εμάς Ιερέα και Άγιο ο οποίος με παρέμβασή του τον έσωσε από βέβαιο θάνατο.
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Ο άγιος Νεκτάριος κατέκτησε κυριολεκτικά την καρδιά όλου του κόσμου. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην τον σέβεται και να μην τον αγαπάει. Πώς το κατάφερε αυτό ο άγιος; Το μυστικό του είναι απλό: Η βαθειά του ταπείνωση.
Άντεξε του κόσμου τις συκοφαντίες χωρίς να βγάζει μιλιά. Ακολούθησε τα ίχνη του Χριστού. «Λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει, πάσχων ουκ ηπείλει». Παρέδιδε τον εαυτό του απόλυτα στον Θεό που κρίνει δίκαια.
Τό ἀπόμακρο γιά κεῖνο τόν καιρό νοσοκομεῖο τῆς Ἀθήνας, τό Ἀρεταίειο, ἡ γραμματεῖα ἔπαιρνε ἀπ’ ἔξω ἐντολή καί ἔδινε μέσα ἐντολή νά κρατήσουν κάποιο κρεββάτι στόν μικρό παθολογικό θάλαμο γιά ἕναν γέροντα καλόγερο, ἀπό τήν Αἴγινα.
Τόν ἔφεραν κάποιο μεσημέρι δυό καλόγρηες κι ἕνας μέτριος στό ἀνάστημα σαραντάρης πού ἀπό τήν πρώτη στιγμή πού μπῆκαν ἀνησυχοῦσε καί κρυφόκλαιγε.
Άγιος Νεκτάριος
Ο χριστιανός οφείλει να δοξάζει το Θεό και με το σώμα του και με το πνεύμα του.
Άλλωστε, και τα δυό ανήκουν στο Θεό και, επομένως, δεν έχει εξουσία να τα ατιμάζει η να τα διαφθείρει, αλλά ως άγια και ιερά πρέπει να τα χρησιμοποιεί με πολλή ευχαριστία.
π. Λίβυος
Τις προάλλες μου έστειλε ένα μήνυμα μια υπέροχη ψυχή. Κι όταν λέω υπέροχη εννοώ ταπεινή και απλή. Χαραγμένη από βάσανα αλλά λαμπερή, γεμάτη φως Χριστού.
Μου γράφει λοιπόν, «πατέρα μου, αντιμετώπισα μια μεγάλη προσωπική δοκιμασία. Μια σοβαρή ασθένεια. Με συνέτριψε. Ένιωσα ότι και πάλι αγγίζω και συνομιλώ με την κόλαση της απόγνωσης.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια