Σε έτρεφαν οι έπαινοι των ανθρώπων!

Όσιος Ζήνων ο Νηστευτής

Σε μια κωμόπολη ζούσε κάποιος που τόσο πολύ νήστευε, ώστε όλοι να τον διαφημίζουν σαν μεγάλο νηστευτή. Η φήμη του έφθασε και στον αββά Ζήνωνα.

Τότε ο αββάς τον κάλεσε κοντά του. Εκείνος ήρθε. Χαιρετήθηκαν και κάθισαν. Ο αββάς άρχισε το εργόχειρό του και η ώρα περνούσε σε απόλυτη σιωπή.

Η προσευχή προσφέρει το Φως στην ψυχή.

Η προσευχή, λέει ο ιερός Χρυσόστομος, είναι «λιμάνι για εκείνους που βρίσκονται στην τρικυμία, άγκυρα για εκείνους που σαλεύουν στα κύματα, η ράβδος που στηρίζει εκείνους πού κλονίζονται, ο θησαυρός των πτωχών, η ασφάλεια των πλουσίων, η θεραπεία των ασθενειών, η προφύλαξις της υγείας…

Η προσευχή φυγαδεύει κάθε λύπη, είναι αιτία της χαράς και αφορμή για συνεχή αγαλλίαση, είναι η μητέρα της ευσεβούς ζωής».

Κλείστηκε στο Περιβόλι της Παναγίας, όχι για να παίξει, αλλά για να παλέψει!

Ο παπα-Σάββας

Ένας από τους πιο αγαπημένους φίλους του παπα-Τύχωνα ήταν και ο ευλαβέστατος παπα-Σάββας, ο οποίος είχε την αδιάλειπτη προσευχή και είχε φθάσει μάλιστα σε μεγάλη πνευματική κατάσταση.

Ο παπα-Σάββας είχε έρθει από δέκα τεσσάρων χρονών , μικρό παιδί, αφήνοντας τους γονείς του και την πατρίδα του, την Φιλιππιάδα, και κλείστηκε στο Περιβόλι της Παναγίας, όχι για να παίξει, αλλά για να παλέψει.

Ἅγιος Νικόλαος Πλανᾶς: «Ὁ ἁπλοϊκὸς ποιμὴν τῶν ἁπλῶν προβάτων»

του Φώτη Κόντογλου

Τὸ πανάγιο καὶ γλυκύτατο στόμα, ποὺ ὅ,τι εἶπε εἶναι ἀλήθεια, λάλησε καὶ τοῦτα τὰ λόγια ποὺ ἀναπαύουν τὴν καρδιὰ κάθε ἀνθρώπου: «Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται. Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται».

Ὅσο κουραστικὸς εἶναι ὁ κακὸς καὶ πονηρὸς ἄνθρωπος, ἄλλο τόσο ξεκουραστικὸς εἶναι ὁ καλὸς καὶ εὐλαβής. Ὁ προφήτης Δαυὶδ λέγει γιὰ τὸν κακόν: «ὑπὸ τὴν γλῶσσαν αὐτοῦ κόπος καὶ πόνος».

Γιατί τούτο το λόγο τον τελευταίο δεν τον βάσταξες;

Αρχιμ. Χρυσ. Μουστάκας

Πήγανε κάποτε μερικοί στον Αββά Αγάθωνα, ο οποίος ήταν πολύ διακριτικός, και θέλοντας να τον δοκιμάσουν αν θυμώνει, άρχισαν να τον ρωτούν με ένα πειραχτικό τρόπο και να του λένε:

«Εσύ είσαι ο Αγάθωνας; Μάθαμε για λόγου σου πως είσαι πόρνος και περήφανος· αλήθεια είναι;»

Εκείνος απάντησε και τους λέει: « Ναι, έτσι  είναι,  όπως τα λέτε».

Τον ξαναρωτούν πάλι και του λένε : «Εσύ είσαι ο Αγάθωνας ο κουτσομπόλης, που έχεις ολοένα το στόμα σου ανοιχτό και παίζει, κι’ έχεις να κάμεις πότε με τον ένα και πότε με τον άλλο;»

Πάρε αυτόν τον ιερέα από το χωριό μας… γιατί μας στενοχωρεί!

Μόσχου Ιωάννου, «Λειμωνάριον»

Δέκα μίλια από την πόλη Αιγαιές της Κιλικίας, στο χωριό Μάρδαρδος, κατοικούσε ένας γέροντας λευίτης, φημισμένος για την αρετή του.

Κάποτε όμως οι χωρικοί πήγαν και παραπονέθηκαν στον επίσκοπο Αιγαιών λέγοντας:

Πάρε αυτόν τον ιερέα από το χωριό μας, γιατί μας στενοχωρεί. Κάθε Κυριακή τελεί τη θεία λειτουργία στις 3 το απόγευμα και δεν τηρεί την καθιερωμένη τάξη.

Καλεί αμέσως ο επίσκοπος τον εφημέριο και του λέει ιδιαιτέρως:

Ο ληστής Σταμάτης πρώτος κάτοικος των Καρουλιών

Ο Ληστής αυτός Σταμάτης είχε μεγάλη δράση στα περίχωρα της Χαλκιδικής και κατά καιρούς φαίνεται πως έκανε ληστείες και μέσα στο Άγιο Όρος.

Μια μέρα αποφάσισε, με δυο παλικάρια του, να ληστέψει ένα από τα Κελλιά, που βρίσκεται σε κάπως μακρινή απόσταση από τις Καρυές και είναι μεμονωμένο από τα άλλα γύρω Κελιά.

Το Κελί αυτό ανήκει σαν εξάρτημα στην Ιερά Μονή του Παντοκράτορα κι έχει εκκλησία έπ’ ονόματι του Αγίου Γεωργίου του «Φανερωμένου», είναι πολύ παλιό και όπως μου διηγήθηκαν: