You are currently browsing the tag archive for the ‘Άγιος Ανδρέας’ tag.
Μια φορά , ήταν μια γυναίκα που την έλεγαν Χρυσταλλού. Τούτη γυναίκα στο κόσμο είχε μόνο ένα γιό. Κι ήταν έξυπνος έπαιρνε τα γράμματα πολλά κι όμορφος και ζωηρός.
Μια ήμερα , μάνα μου, εβγήκαν οι Τούρκοι κι είδαν το παιδί πώς ήταν παλλικάρι κι επήραν το. Από τότε η μάνα του … μέρα –νύχτα έκλαιε.
Γράφει ὁ Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας
«Ἡ ὥρα ἡ καλὴ» γιὰ τὴν ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ
Βγῆκαν «οἱ δημοσκοπήσεις» τοῦ Οὐρανοῦ ποὺ πάντα συμφωνοῦν μὲ τὰ τελικὰ ἀποτελέσματα.
Πάντα ΑΓΙΟΣ στὶς ψυχὲς τῶν Ἑλλήνων Ρωμηῶν…
Σήμερα ΑΓΙΟΣ εἰς τὰς δέλτους τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαίικης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.
Έλαμπε στο φως του απομεσήμερου,
άστραφτε ο πελεκημένος πωρόλιθος,
σκιάζονταν ελαφρά τα πλουμίδια της πέτρας
Δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές την έχω φωτογραφίσει τούτη την εκκλησιά!
Χτισμένη στα χρόνια των Βενετσιάνων αντίκρυ στο Μεγάλο Μοναστήρι, την Κυρία την Ακρωτηριανή, μοιάζει με βιγλάτορα ριζωμένο στην πέτρα και στο λιγοστό χώμα της κρητικής Ανατολής.
Εξυπηρέτησε λειτουργικούς ρόλους, ήταν πάντα το παρεκλήσι της μονής, δέθηκε με το τοπίο και έγινε μέρος ενός ιερού δικτύου μακριά από τον κατοικημένο χώρο. Τοπλού, Άγιος Ισίδωρος, Άι Νικόλας στο Σαμώνειο Ακρωτήρι, Άγιος Ανδρέας,αρχαίοι χριστιανικοί ναοί της Ιτάνου.
Τελευταία μέρα του Νοεμβρίου, ή «Αγ’Αντριά» όπως τον λεν, είναι του Αγίου Αντρέα, του επονομαζομένου «Τρυποτηγανά», καθώς τη μέρα της γιορτής του συνηθίζανε να τηγανίζουν λαλαγγίτες ή λουκουμάδες και λέγαν πως όποια νοικοκυρά το αμελήσει τούτο το έθιμο θα της τρυπούσε ο άγιος το τηγάνι!
Δεν είναι και παράξενο που η μέρα τούτη συνδυάστηκε με τηγανιτές λιχουδιές, καθώς είναι μέρα γιορτινή που πέφτει σε περίοδο νηστείας (βλ. Σφουγγάτε τα χειλούδια σας του Άη Φιλίππου διάβη..) και μάλιστα σε μια εποχή που βγαίνει το πρώτο λάδι της χρονιάς. Έτσι κι αλλιώς στα μέρη μας, με το πρώτο λάδι -όπως και με το τελευταίο- συνηθίζαν να φτιάχνουν λουκουμάδες και λαλαγγίτες για να γλυκαθούν και να το εγκαινιάσουν!
Πρόσφατα σχόλια