You are currently browsing the category archive for the ‘Mέλια’ category.
Βιολέττα Σάντα
Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες υπήρξαν από πάντα το αγαπημένο μου θέμα. Δεν είναι μόνο η γοητεία του άσπρου μαύρου, ούτε η ιστορική αξία που έχουν.
Στη δική μου περίπτωση γίνονται αφορμή να με ταξιδεύουν πίσω στα χρόνια της αθωότητας. Φέρνουν στη μνήμη μου παιδικές αναμνήσεις, βιώματα, κομμάτια από την ίδια τη ζωή μου…
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Advertisements
Ἡ ἄρνησης τοῦ ἐαυτοῦ μας, τοῦ εἶναι μας, δηλαδή τοῦ θελήματός μας, τῆς γνώμης μᾶς κυρίως, εἶναι μιά προϋπόθεσης, γιά νά ἐπιβλέψει μέ ἴλεων ὄμμα ὁ Θεός ἐπάνω μας καί κάποτε νά μᾶς καταστήσει ἀπαθεῖς.
Ὅταν ὄντως μισήσουμε τόν ἑαυτό μας καί συνδεθοῦμε μέ τούς ἄλλους καί τούς ἀγαπήσουμε,τότε ὁ Θεός θά μᾶς χαρίσει τήν ἀπάθεια.
Ἄλλα κατά κανόνα ἀγαπᾶμε τόν ἑαυτό μας,τόν ὑποστηρίζομε καί ἀρνούμεθα νά βλέπουμε τήν ἀλήθεια.
Η Μαρία Σεμένοβνα Μελιούκοβα είχε στενή πνευματική σχέση με τον Όσιο Σεραφείμ του Σαρώφ (βλέπε 2 Ιανουαρίου). Μπήκε στη μονή το 1823 μ.Χ. και από τα 13 της χρόνια μια άσκησή της ήταν η σιωπή.
Πάντοτε βρίσκονταν σε βαθιά και αδιάκοπη προσευχή. Η ασκητική της ζωή ξεπερνούσε σε σκληρότητα και αυστηρότητα την ασκητική ζωή πολλών μοναχών, ενώ η υπακοή της στο Όσιο Σεραφείμ ήταν τελεία.
Αν και φέτος, λόγω άνοιξης -που μόνο άνοιξη δεν ήταν, αν κι είχαν ανοίξει οι ουρανοί κι έριχναν διαρκώς καρεκλοπόδαρα- αλλά και λόγω γενικότερης στραβομάρας, οι ντοματιές μου (τα δικά μου φυτώρια, όχι οι ελάχιστες αγοραστές που αναγκάστηκα να πάρω για πρώιμες) δεν έλεγαν με τίποτα να κοκκινήσουν (εκεί, πράσινες απ’το κακό τους παραμένουν οι περισσότερες!), πριν λίγες μέρες κατόρθωσα να συγκεντρώσω κανένα πενταμισάρι κιλά και σε συνεργασία με τη Σ. πού’χε μαζέψει άλλες τόσες, αποφασίσαμε να φτιάξουμε πελτέ.
Μοναχού Μωυσή,Αγιορείτου
Μερικοί λένε πως η ζωή μας είναι αρκετά σύντομη. Νομίζουμε όμως πως από μόνοι μας συντομεύουμε το χρόνο της ζωής μας από την κατάχρηση, την παράχρηση και την ηθοφθορία.
Αν τη ζωή τη χρησιμοποιήσουμε με σεβασμό, περίσκεψη και φειδώ είναι σίγουρα αρκετά μεγάλη. Ο άνθρωπος γενικά δεν εκτιμά το χρόνο, τον αφήνει να κυλά ανεκμετάλλευτα, το σπαταλά εύκολα, δεν τον αξιοποιεί, δεν τον χρησιμοποιεί χρήσιμα.
Το έτος 1740 επί Ιμπραήμ Πασά, γενικού διοικητού της Μικράς Ασίας, το Οθωμανικό έθνος ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση . Τότε εκδόθηκε διάταγμα να συγκεντρωθούν τα αρσενικά παιδιά των Χριστιανών σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως.
Ο Θεοχάρης ήταν ορφανός από μωρό, δεν είχε γνωρίσει καν τους γονείς του ούτε είχε άλλους συγγενείς. Μικρό παιδί τον πήραν μαζί με άλλα παιδιά σε στρατόπεδο. Ρακένδυτα, πεινασμένα , υπέφεραν τα σκλαβωμένα παιδιά τους ξυλοδαρμούς και τα βάσανα.
π. Λίβυος
Υπάρχει μια όμορφη ιστορία, που λέει ότι ένας άγιος της εκκλησίας, δίδαξε σε ένα απλοϊκό μοναχό την μονολόγιστη ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με..».
Καθώς έφευγε ο άγιος, ακούει τον μοναχό να λέει, «Κύριε Ιησού Χριστέ μη με ελεήσεις..». Είχε κάνει λάθος τα λόγια της προσευχής.
Γυρίζει ο άγιος, έτοιμος να τον παρατηρήσει και βλέπει αυτό τον μοναχό να ρίχνει την κάπα του στον ποταμό, να ανεβαίνει πάνω, κι η κάπα ως άλλη βάρκα, να το μεταφέρει στην αντίπερα όχθη.
Κυριακή ιβ’ Ματθαίου (Πλουσίου Νέου) (Ματθ.ιθ’.16–26 & Λουκ. ιη’ 18-27)
(†) Αρχιμ. Χριστοφόρου Αθ.Καλύβα Ιεροκήρυκος
το έστειλε στο σπιτάκι ο κ.Ιωάννης Παναγιωτόπουλος
Τό ἀγκίστρωμα
Μιλῶντας σ’ ὅλους ὁ Χριστός ἐπροκαλοῦσε ρίγη
Μέσ’ στίς ψυχές πού δίψαγαν ν’ ἀκούσουν τίς ἀλήθειες
Για τη ζωή, γιά τό σκοπό, γιά τήν ἐδῶ πορεία
Καί προσπαθοῦνε ὅλοι τους μή χάσουν εὐκαιρία
Μιᾶς συμβουλῆς πού θἄδινε ὁ Κύριος με τό στόμα
άρθρο του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη
Τις τελευταίες δεκαετίες κατέκλυσε την Ελλάδα δυσαρίθμητο και πολυποίκιλο πλήθος κοινωνικοπολιτικών, θρησκευτικών και διαφόρων άλλων ιδεολογιών. Τις ακούγαμε καθημερινά και παντού. Ακούγαμε θεωρίες, τις οποίες χαρακτηρίζαμε κατασκευάσματα, που δεν θα μπορούσαν ουδέποτε να έχουν καμιά σχέση, τουλάχιστον με την δική μας, την ελληνική πραγματικότητα. Δεν θα μπορούσαν να έχουν καμιά εφαρμογή στην κοινωνική, πολιτική και θρησκευτική ζωή της πατρίδας μας.
2η.Ἀνάλυσι τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Κυριακῆς, ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Πλουσίου Νέου), (Ματθ. ιθ’16–26 & Λουκ. ιη’ 18 – 27), ἀπό τό βιβλίον τοῦ μακαριστοῦ Ἱεροκήρυκος Ἀρχιμ. Χριστοφόρου Ἄθ. Καλύβα: «ΛΑΛΕΙ ΚΥΡΙΕ…. ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟΝ», (1980)
το έστειλε στο σπιτάκι ο κ.Ιωάννης Παναγιωτόπουλος
Εἴτε μορφωμένος εἶναι ὁ ἄνθρωπος εἴτε ἀμόρφωτος, εἴτε πολιτισμένος εἴτε ἀπολίτιστος, εἴτε πλούσιος εἴτε φτωχός, ἔχει καρδιά, αἰσθήματα, σκέπτεται, προβληματίζεται, συζητεῖ σε ἤρεμες στιγμές με τόν ἑαυτό του, ὄχι τόσο να λύσῃ ὑλικῆς φύσεως προβλήματα, ὅσῳ να δώσῃ ἀπάντησι στο «τι τέξεται ἡ ἐπιοῦσια» δηλ. ἡ μετά τό φυσικό μας θάνατο ἡμέρα.
Πρόσφατα σχόλια