You are currently browsing the category archive for the ‘1821’ category.
«25 Ιουλίου 1821, Σκόπελος.
Περιπόθητε μοι φίλε κ. καπετάν Αλέξανδρε εν Κυρίω ευχόμενος σέ ασπάζομαι τόν ελληνικόν ασπασμόν.
Έφυγα φίλε, από τήν πατρίδα μου κυνηγούμενος καί από τούς τυράννους Τούρκους καί από τούς τουρκολάτρας καί αφ’ ου ήλθον εδώ τήν δευτέραν ημέραν, τή νύκτα εκάη τό οσπίτιον όπου ήμουν φιλοξενούμενος καί εβγήκα γυμνός από μίαν τρύπα καί άλλο δέν εγλύτωσα από 8000 γροσίων πράγματα καί τήν ζωήν μου.
Μυργιώτης Παναγιώτης
Μαθηματικός
Γρηγόριος Παπαφλέσσας, ο ρασοφόρος αγωνιστής και μάρτυρας της ελευθερίας της Ελλάδος. Σημαντικός πολεμιστής της παλιγγενεσίας του 1821. Πρόσφερε ολοκαύτωμα τον εαυτό του στον αγώνα για του Χριστού την πίστη την αγία και της Ελλάδος την ελευθερία. Ηρωικά πολέμησε στο Μανιάκι, έπεσε μαχόμενος και πέρασε στο πάνθεο των ηρώων.
«Καπετάν Νικολάκη Μπόταση, λόγου μου δέχομαι νάμπω καί νά κουμαντάρω τό μπουρλότο.»
– «Πώς σέ λένε λεβέντη μου;»
– «Τ’ όνομά μου είναι Γιώργης Ανεμογιάννης απ’ τούς Παξούς καί γι’ αυτό οι πιό πολλοί μέ φωνάζουν Παξινό.»
– «Σέ ποιό καράβι είσαι γεμιτζής;»
– «Στής Λασκαρίνας τής Μπουμπουλίνας.»
– «Τί ζητάς γιά πλερωμή;»
– «Άν δώσει ο Θεός καί πετύχω, δώσε μου δέκα τάλλαρα νά τά κάνω χάρισμα τής αρραβωνιαστικιάς μου.»
Όταν στίς 8 Μαΐου 1821, μέ τήν ανατολή τού ηλίου, φάνηκαν από μακρυά τά στρατεύματα τού Ομέρ Βρυώνη, οι καπετάνιοι έκαναν συμβούλιο γιά νά καθορίσουν πού θά κτυπήσουν τόν πασά μέ τούς Τουρκαλβανούς του.
Κάθισαν κάτω από μία μεγάλη βελανιδιά πού βρισκόταν έξω από τό χάνι. Η πρόταση γιά νά ταμπουρωθούν στό γεφύρι τής Χαϊνίτσας απορρίφθηκε. Προτάθηκε τότε νά πιάσουν τίς γύρω ορεινές πλαγιές βάζοντας στή μέση τόν εχθρό πού θά περνούσε από τόν δρόμο γιά τά Σάλωνα.
Ο Ανδρούτσος, καθισμένος κι αυτός μέ τούς άλλους κάτω από τή βελανιδιά, παρακολουθούσε αμίλητος, τάχα αδιάφορος, καπνίζοντας τό τσιμπούκι του. Τό βλέμμα του ήταν καρφωμένο μπροστά.
Φώτης Κόντογλου
Η Ελληνική Επανάσταση είναι η πιο πνευματική επανάσταση που έγινε στο κόσμο. Είναι αγιασμένη.
Η επανάσταση γίνεται τις περισσότερες φορές από κάποιες υλικές αιτίες, που είναι η σκλαβιά, η στέρηση, η κακοπέραση, τα βασανιστήρια, η περιφρόνηση. Η λευτεριά είναι η θεότητα που λατρεύει ο επαναστάτης, και γι’ αυτή χύνει το αίμα του.
Μα τη λευτεριά, πολλές φορές, σαν την αποχτήσει ο επαναστάτης, δεν τη μεταχειρίζεται για πνευματικούς σκοπούς, αλλά για να χαρεί την υλική ζωή μονάχα.
Τα ελληνικά πλοία πριν την επανάσταση έπλεαν κυρίως με την οθωμανική σημαία. Οι Σπέτσες πρώτες ύψωσαν τη σημαία της Επανάστασης στις 26 Μαρτίου 1821.
Η σημαία τους ήταν λευκή με κόκκινο πλαίσιο. Στο μέσο είχε ανεστραμμένη ημισέληνο και σταυρό από πάνω της Στο δεξιό του σταυρού υπήρχε όρθια άγκυρα στην οποία ήταν τυλιγμένο ένα φίδι .
Στην αριστερή πλευρά υπήρχε μια λόγχη και οι λέξεις «Ελευθερία ή Θάνατος».
Μόλις τελείωσε ἡ ἀναστάσιμη θεία λειτουργία στό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως μέ προεξάρχοντα τόν Πατριάρχη Γρηγόριο τόν Ε΄.
Λίγες ὧρες μετά ὁ πατριάρχης συλλαμβάνεται, κηρύσσεται ἔκπτωτος καί φυλακίζεται κατόπιν διαταγῆς τοῦ σουλτάνου. Τό ἀπόγευμα τῆς ἴδιας μέρας ἀπαγχονίζεται στήν κεντρική πύλη τοῦ Πατριαρχείου, ὅπου παραμένει κρεμασμένος γιά τρεῖς ἡ μέρες, ἐξευτελιζόμενος ἀπό τόν ὄχλο.
Κατόπιν, μιά ὁμάδα τριῶν Ἑβραίων ἀγοράζουν τό πτῶμα του, τό περιφέρουν στούς δρόμους καί τό ρίχνουν στόν Κεράτιο κόλπο. Αὐτό ἦταν τό μαρτυρικό τέλος ἑνός ἀνθρώπου πού ἀφιέρωσε ὁλόκληρη τή ζωή του στόν ἀγῶνα γιά τήν ἀπελευθέρωση τοῦ Γένους.
της Αλεξάνδρας Μπαΐρα Φιλολόγου
Φιλικός και αγωνιστής του 1821, πρωτεργάτης της εξέγερσης στη Χαλκιδική, ο Εμμανουήλ Παπάς υπήρξε μία από τις αγνότερες μορφές του Αγώνα για την Ανεξαρτησία. Γεννήθηκε στη Δοβίτσα Σερρών (σημερινό Εμμανουήλ Παπάς) το 1772.
Γιος κληρικού, ανέπτυξε, παρά τις περιορισμένες γραμματικές του γνώσεις, μεγάλη εμπορική δραστηριότητα στις Σέρρες και αναδείχθηκε σε μεγαλέμπορο και τραπεζίτη, με καταστήματα στην Κωνσταντινούπολη και τη Βιέννη.
Απέκτησε μεγάλη περιουσία, έγινε δανειστής των Τούρκων αγάδων και μπέηδων της περιοχής ασκώντας μεγάλη επιρροή επάνω τους, κυρίως στον πανίσχυρο τοπάρχη Ισμαήλ μπέη.
Ὁ Σουλτάνος, γιὰ νὰ ἐνισχύση τίς προσπάθειες τοῦ Χουρσίτ γιὰ τὴν καταστολὴ τῆς ἐπανάστασης, ἔστειλε καὶ κεῖνος στὴν ῾Ελλάδα τὸν Μπαϊρὰμ πασᾶ μὲ 12.000 ἄντρες.
Ἡ στρατιὰ αὐτὴ πέρασε στὴ Μακεδονία καὶ τὴ Θεσσαλία καὶ κατέβηκε στὴ Φθιώτιδα, γιὰ νὰ ἑνωθῆ μὲ τοὺς δύο ἄλλους στρατηγοὺς τοῦ Χουρσίτ ποὺ τὸν περίμεναν στὴ Βοιωτία, γιὰ νὰ κατέβουν ὅλοι ἑνωμένοι στὴν Πελοπόννησο.
Οἱ ὁπλαρχηγοὶ τῆς Στερεᾶς Γκούρας, Πανουργιᾶς, Δυοβουνιώτης καὶ ἄλλοι κατάλαβαν τὸ μεγάλο κίνδυνο ποὺ ἀπειλοῦσε τὴν Πελοπόννησο, ἂν κατόρθωναν νὰ ἑνωθοῦν ὅλες αὐτὲς οἱ τουρκικὲς δυνάμεις.
«Εν ονόματι Θεού Παντοκράτορος.
Τό Ελληνικόν Έθνος βεβαρυμένον πλέον ν’ αναστενάζη υπό τόν σκληρόν ζυγόν, από τού οποίου τέσσαρας περίπου αιώνας καταθλίβεται επονειδίστως, τρέχει μέ γενικήν καί ομόφωνον ορμήν εις τά όπλα, διά νά κατασυντρίψη τάς βαρείας αλύσεις τάς υπό τών βαρβάρων μωαμεθανών περιτεθείσας εις αυτό.
Τό ιερόν όνομα τής Ελευθερίας αντηχεί εις όλα τά μέρη τής Ελλάδος καί πάσα ελληνική καρδία αναφλέγεται από τήν επιθυμίαν τού νά επαναλάβη τό πολύτιμον τούτο δώρον τού Θεού ή ν’ απολεσθή εις τόν υπέρ τούτου αγώνα.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια