You are currently browsing the category archive for the ‘Χριστούγεννα’ category.
Του Δημήτρη Ν. Θεοδοσάκη
Σεπτέμβρης του 1943, μετά τη μάχη της Σύμης, όπου αποδεκατίστηκαν οι Γερμανοί, οι καταχτητές ήρθαν αποφασισμένοι να σβήσουν την επαναστατημένη Βιάννο.
Με την απίστευτη βαρβαρότητα που επέδειξαν, τις ομαδικές εκτελέσεις, τις λεηλασίες, το κάψιμο και την ανατίναξη των σπιτιών, που δεν άφησαν πέτρα πάνω στην πέτρα, πίστευαν πως είχαν σβήσει και τον παραμικρό θύλακο αντίστασης και είχαν αποκόψει τους Βιαννίτες από τους αντάρτες, κάτι που δεν έγινε, γιατί και πάλι η Βιάννος στήριξε το αντάρτικο.
Θυμάται η Βασιλική Παπουτσάκη
Φτάναμε στο χωριό τη μέρα που έκλειναν τα σχολεία για τις διακοπές των Χριστουγέννων.
Στη διαδρομή αλλά και όλη τη διάρκεια των διακοπών η ευχή μου ήταν μια!
«Να βρέχει!!!»
Νώντας Σκοπετέας
Έρχονται και μας βρίσκουν τούτες τις ώρες που οι ψυχές γονατίζουν μπροστά σε ό,τι ταπεινό τις θέλγει και τις δακρύζει , μορφές που στα σίγουρα κάποτε τις απαντήσαμε.
Γέροντες με αργόσυρτα βήματα και αδύναμες βραχνές φωνούλες έξω από χωριού φωτισμένη Εκκλησιά , που ακόμα το λιβάνι την θαμπώνει και αντηχούν στους θόλους της οι ύμνοι της Θεού Γεννήσεως :
Θεὸς ὢν εἰρήνης, Πατὴρ οἰκτιρμῶν, τῆς μεγάλης Βουλῆς σου τὸν Ἄγγελον…. Μυστήριον ξένον ὁρῶ καὶ παράδοξον!
Η αλήθεια και η ζωή μας σε ήχο πρώτο πανηγυρικό!
-Καλή μέρα Παππού ! Χρόνια πολλά! Και του χρόνου! Την ευχή σου!
Χαμογελά ο Γεράκος και περνούν από μπροστά του Χριστούγεννα δυσκολεμένα, ξυπόλητα , στερημένα, μα πάντα χαρούμενα! Τα νοσταλγεί , μα δεν λυπάται που φτάνει λίγο-λίγο στα στερνά. Προσμένει τα αιώνια! Της δοξολογίας τους ατελεύτητους καιρούς!
Να και η γραία με το τσεμπέρι , η κερού που βγαίνει τελευταία . Μια γιορτή η ζωή της! Οι Άγιοί της και οι μεγάλες μέρες οι λαμπροστόλιστες.
Αγρύπνια και προσμονή με το φως του καντηλιού ως το πρώτο χάραμα και ελέησον για τους αγαπημένους σε γη και ουρανό… Στα σκοτάδια βήματα μετρημένα και απαράλλαχτα απ το καλντερίμι του Σωτήρα ως την πόρτα Του.
Φωτίζει το τέμπλο και τα προσκυνητάρι. Δεν αφήνει κανέναν παραπονεμένο! Τίποτα δεν ξοδεύεται , όλα αλλού θα πληρωθούν! Θ’ ανάψει την μεγάλη σόμπα ίσα να σπάσει το κρύο της νυχτιάς και θα περιμένει τον παπά και τον ψάλτη να φανούν!
Χρόνια τώρα η ίδια μυσταγωγία των ταπεινών ανενδεών διακόνων, μα και το ίδιο σκίρτημα όταν η εικόνα του Ευαγγελισμού στην ωραία πύλη θα ανοίξει διάπλατα για να ακουστεί το Ευλογητός!
Πάλλευκες μορφές που καρτερούν τις ομορφότερες αλήθειες, τα μυστήρια της ακλόνητης της πίστης τους! Καλοσυνάδα που δεν βαρυγκόμησε ποτές της και μόνο αγάπη πρόσφερε ως αντίδωρο στην περιφρόνηση της σκληρής καρδιάς τούτου του άπιστου κόσμου , του λογικού, του μορφωμένου και πολυμέριμνου.
Δυο τέτοιες Γερόντισσες θα συναντήσουμε στην σημερινή μας εκπομπή.
Η θειά –Λυγερή απ τις Κυκλάδες και η Γραία Ρηνιώ από τον Ψηλορείτη. Η αγαπημένη συγγραφέας μικρών και …μεγάλων παιδιών, η Άννα Ιακώβου τις φέρνει εδώ μπρος μας!
Εκείνες οι Γερόντισσες ποτέ δεν αρνήθηκαν τη χαρά των παιδιών , την αθωότητα , την Βασιλεία των Ουρανών που κουβαλούσε η αύρα τους και η καθαρότητά τους !
Τι κι αν δεν είχαν ποτέ τους παρά , για να τους γεμίσουν τις χούφτες ! Τους γέμιζαν τις καρδιές με καλοσύνη και τους γλύκαιναν τα στόματα με το περίσσευμα της ελπίδας τους το μελωμένο !
Μακάρια και αυτά τα παιδιά που στάθηκαν μια παραμονή έξω απ την παλιά την πόρτα. Ζουν αιώνια στις προσευχές κείνων των αποκαμωμένων μορφών που αιωνίως στον Κύριο θα στέλνουν για όλα τους , τα αμέτρητά τους μνήσθητι …
Την ευχή σας Γερόντισσες! Άραγε να υπήρξατε ποτέ; Μα τι ρωτάω! Εδώ μπροστά μας είναι , είπαμε! Και μας χαμογελούν με εκείνο το χαμόγελο του Παραδείσου , και μας εύχονται: Και του χρόνου καμάρια μου! Και του χρόνου!
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από το βιβλίο με τίτλο : «Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν»
και από την εκπομπή με τίτλο :
Οι Γερόντισσες των Χριστουγέννων
όπου και διαβάζεται το βιβλίο με τίτλο :
Γιορτινά Αφηγήματα της Άννας Ιακώβου . ( εικονογρ.Αγγελικής Δελεχά /εκδ.Άθως παιδικά )
Εικόνα από: noctoc-noctoc
Πηγή: …ἐν τῷ φωτί Σου ὀψόμεθα φῶς
-Γέροντα, μετά την Αγρυπνία των Χριστουγέννων δεν κοιμόμαστε;
– Χριστούγεννα και να κοιμηθούμε! Η μητέρα μου έλεγε: «Απόψε μόνον οι Εβραίοι κοιμούνται». Βλέπεις, την νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός οι άρχοντες κοιμόνταν βαθιά, και οι ποιμένες «ἀγραυλοῦσαν»[2]. Φύλαγαν τα πρόβατα την νύχτα παίζοντας την φλογέρα. Κατάλαβες; Οι ποιμένες που αγρυπνούσαν είδαν τον Χριστό.
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Υποθετικό σενάριο: Φαντασμαγορική γιορτή γενεθλίων στο μεγάλο αρχοντικό.
Άντρες και γυναίκες, με ακριβά κουστούμια και φανταχτερές τουαλέτες, με λαμπερά κοσμήματα και πολυτελέστατα δώρα, οι καλεσμένοι όλοι, καταφθάνουν. Με πλατιά χαμόγελα και βαθειές υποκλίσεις ο νοικοκύρης, η νοικοκυρά, το υπηρετικό προσωπικό, η οικογένεια όλη, τους βάζουν να πάρουν θέση στο μεγάλο στολισμένο τραπέζι.
Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Μυστήριο παράξενο και παράδοξο βλέπω. Ποιμένες ακούγονται στα αυτιά μου, όχι επειδή παίζουν ένα υπαίθριο σκοπό, αλλά επειδή τραγουδούν ουράνιο ύμνο.
Άγγελοι τραγουδούν, Αρχάγγελοι μέλπουν, υμνούν τα Χερουβείμ, δοξολογούν τα Σεραφείμ, οι πάντες γιορτάζουν επειδή βλέπουν τον Θεό πάνω στην γη και τον άνθρωπο στους ουρανούς. Τον (Θεό πού είναι) άνω (τώρα να είναι) κάτω από οικονομία και τον (άνθρωπο που είναι) κάτω (τώρα να είναι) άνω από φιλανθρωπία.
Του Θεόδωρου Παντούλα
-«Να τα πούμε;»
-«Να τα πείτε», μας αποκρίνονταν.
Και εμείς τα λέγαμε συνεχίζοντας, εν αγνοία μας, μια παλιά, προχριστιανική παράδοση. «Χριστός γεννάται». Νέο κρασί σε παλιούς ασκούς.
Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Ὅταν λέμε: «Χριστός ἐτέχθη», εἶναι τό ἴδιο μέ τό νά λέμε: «Ὁ Μεσσίας γεννήθηκε», ἤ «ὁ Βασιλιάς γεννήθηκε», ἤ «ὁ Σωτήρας γεννήθηκε»!
Μέ τόν χαιρετισμό αὐτό ἰσχυριζόμαστε καί μαρτυροῦμε ὁ ἕνας στόν ἄλλο, ὅτι ἦρθε στόν κόσμο Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἔπρεπε νά ἔρθει γιά τή σωτηρία τῆς γενεᾶς τῶν ἀνθρώπων, καί ὅτι ἐκτός Αὐτοῦ ἄλλον δέν πρέπει νά περιμένουμε.
Νώντας Σκοπετέας
Πες μας μπαμπά για τα Χριστούγεννα …για την Φάτνη τον Ιωσήφ την Παναγίτσα και το Χριστούλη ,τους Μάγους και τ ΄Αστέρι …
Πάντα αυτές τις μέρες οι ψυχές μας γλυκαίνουν , ζεσταίνονται , μετράνε αντίστροφα ως το ξημέρωμα των Χριστουγέννων .
Ἀσύλληπτο τὸ μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως. Ὁ Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος, γιὰ νὰ κάνει θεὸ τὸν πεσμένο καὶ ἐξαχρειωμένο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ἄνθρωπο. Ἀξίζει, λοιπόν, νὰ σταθοῦμε μπροστὰ στὸ
κοσμοϊστορικὸ αὐτὸ γεγονός.
Νά σκεφθοῦμε τί; Νὰ σκεφθοῦμε ποιὸν θὰ ὑποδεχθοῦμε. Δηλαδὴ νὰ συνειδητοποιήσουμε πρῶτα, ὅτι ὁ Κύριος τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὁ παντοδύναμος Θεός, ἔρχεται ἀνάμεσά μας.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια