You are currently browsing the category archive for the ‘Τα λικέρ της γιαγιάς’ category.
Υλικά
½ λίτρο τσικουδιά ή τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο ή ρούμι
30 κλαράκια μαλοτήρα
½ λίτρο νερό που έχουμε βράσει μέσα μαλοτήρα γύρω στα 10 κλαράκια
200 γρ. ζάχαρη
200 γρ. μέλι
Τηλέμαχος Καραβίας
Η φατουράδα ήταν το σπιτικό τσιριγώτικο λικέρ από τσίπουρο που έφτιαχναν παραδοσιακά οι πλούσιες οικογένειες του νησιού ήδη από τα χρόνια της Ενετοκρατίας, μια παράδοση που διατηρήθηκε μέχρι τις μέρες μας.
Υλικά
½ λίτρο τσιπούρα (έτσι λένε το τσίπουρο στα Κύθηρα)
350 γραμμάρια ζάχαρη
150 γραμμάρια νερό
Φλούδες από 8 μανταρίνια
4 ξυλάκια κανέλλας
4-5 μοσχοκάρφια γαρίφαλο
300γρ ψιλοκομμένο πεπόνι ώριμο
400γρ τσίπουρο ή βότκα
400 ζάχαρη
100γρ νερό
Εκτέλεση
Σε ένα βάζο βάζουμε το ψιλοκομμένο πεπόνι και το τσίπουρο.
Γέμισε ο κήπος μου βυσσινιές… Ήταν λίγα μόνο χρόνια πριν, όταν μια γιαγιά γειτόνισσα με ρώτησε «Εσύ που τ’αγαπάς, θέλεις μια βυσσινιά;
Φύτρωσε δίπλα στη δικιά μου και δε χωρά!» Καταχάρηκα! «Θέλω! Πώς δε θέλω;!».. Τη στρίμωξα σε μια γωνιά της πολυφυτεμένης γης μου και, καθώς ήταν μικρούλα ακόμη, την πρώτη χρονιά έφτιαξε μοναχά τρία βύσσινα για τα οποία ήμουν πολύ υπερήφανη!
Τώρα, πώς τα τρία εκείνα βύσσινα γίνανε τρεις καινούριες βυσσινιές και πώς σιγά-σιγά, ξεφύτρωσαν τριγύρω μικρά δεντράκια, ούτε πρόλαβα να το καταλάβω! Τώρα ρωτώ εγώ όποιον τ’αγαπά, «Θέλεις μια βυσσινιά;»
Έχω μια μικρή αδυναμία στα κεράσια, είναι το αγαπημένο μου φρούτο από παιδί. Οπότε έχω και μια μικρή αδυναμία στην κερασιά του κήπου μου, η οποία δυστυχώς, κάθε τόσο αρρωσταίνει και, θέλοντας να αποφύγω το ψέκασμα με διάφορα δηλητήρια, με ταλαιπωρεί ιδαίτερα για να τη διατηρήσω υγιή.. πόσο μάλλον για να διατηρήσω τα γευστικότατα, σφικτά και σκουροκόκκινα κεράσια της, χωρίς σκουλήκια (αυτό, ομολογώ ότι δεν το πετυχαίνω πάντα!)!
Το κεράσι, πέρα από αγαπημένο μου φρούτο, γίνεται υπέροχο λικέρ, αλλά και εκπληκτικό γλυκό του κουταλιού, ιδιαίτερα αυτά τα μαυροκόκκινα κεράσια του δέντρου μου, που θυμίζουν βύσσινο.
Γράφει ο Κώστας Μπαζαίος στο «100 βότανα, 2000 θεραπείες»:
«Φραουλιά.. για την αναιμία, την υπόταση, τα αρθριτικά, τις πέτρες στη χολή και στα νεφρά. […] Δε μιλάμε φυσικά για τις άθλιες, τις ανούσιες, καλλιεργημένες φράουλες, που πουλάνε οι 9 στους δέκα μανάβηδες, αλλά για τις άγριες φράουλες κι αυτές που μπορεί ο καθένας να φυτέψει, ακόμα και σε δυο μέτρα γης κι όποιος τις δοκιμάσει δε μπορεί πια να ξαναβάλει στο στόμα του τις φράουλες του εμπορίου (που τους λείπουν όχι μόνο το άρωμα και η γεύση, αλλά και οι περισσότερες θεραπευτικές ιδιότητες). Μπορείτε όμως εύκολα να φυτέψετε μερικές, ακόμη και στη βεράντα….»
Κάποτε οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν καθετί που τους χάριζε η φύση.. Τότε που ζούσαν σε αυτή, τότε που ήταν ένα με αυτή.. που ανήκαν σ’αυτό που λέμε ευρύτερο οικοσύστημα..
Τότε που δεν υπήρχαν σκουπίδια στον πλανήτη, γιατί καθετί είχε τη χρησιμότητά του, το ρόλο του.. τίποτα δεν ήταν άχρηστο (εξάλλου αυτός δεν είναι κι ο ορισμός τους σκουπιδιού; «καθετί άχρηστο, απόρριμα» γράφει και το λεξικό).
Η φύση, λοιπόν, δεν είχε λόγο να δημιουργήσει «άχρηστα», να δημιουργήσει «σκουπίδια». Τώρα, το τί λόγο είχαμε εμείς να το κάνουμε, σηκώνει μεγάλη κουβέντα.
.
Υλικά:
-
2 μεγάλα φρεσκοκομμένα λουλούδια
-
1/4 λίτρου τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο
-
1 λίτρο κρασί λευκό ή κόκκινο
-
300 γραμμάρια ζάχαρη
-
βανίλια
Τα υλικά μας
2 κουταλιές της σούπας λουλουδάκια χαμομηλιού
20gr αποξηραμένες φλούδες πορτοκαλιού
750ml Τσίπουρο
250gr Ζάχαρη
5 καρφάκια γαρύφαλλο
Υλικά
-
20 μανταρίνια μικρά
-
20 γαρύφαλλα
-
1 1/2 λίτρο τσίπουρο
-
300 γρ. ζάχαρη
-
2 1/2 ποτήρια νερό
Πρόσφατα σχόλια