You are currently browsing the category archive for the ‘Τα αναγνωστικά μου’ category.
Ἀλέξανδρος Μωραϊτίδης
Ὁ συγγραφεὺς περιγράφει τὸν ἑσπερινὸν τῆς παραμονῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου εἰς τὸν ὁμώνυμον ναὸν τῆς πατρίδος του Σκιάθου.
Ἐβράδυασεν. Ὁ ἥλιος δύων ὄπισθεν τοῦ πευκοφύτου ὅρους ἔπεμπεν εἰς τὰς ἀνατολικὰς ἄκρας τῆς νήσου καὶ εἰς τὰ πρὸ τοῦ λιμένος νησίδια τὰς τελευταίας του ἀκτῖνας, λαμβάνων μεθ’ ἑαυτοῦ ὅλον τὸ εὐφρόσυνον τῆς ἡμέρας θάλπος καὶ ἀφήνων εἰς τὰ βουνὰ νὰ στέλλωσι τὸ ὀξὺ ἐκεῖνο τοῦ χειμῶνος ἀπόγαιον.
Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης
…᾽Επάνω εἰς τὸν θαλασσόπληκτον βράχον, ὅπου τὰ κύματα φαίνονται νὰ τραγουδοῦν μυστηριῶδες νανούρισμα, ἐκεῖ ἄσπριζε ἀκόμη τότε τὸ παλαιὸν ἔρημο μοναστηράκι, προκῦπτον μέσα ἀπὸ τὴν βαθεῖαν χλόην, ἀνάμεσα εἰς τὰς πίτυς καὶ τὰς καστανέας, ὀλίγον ὑψηλότερα ἀπὸ τὴν ὡραίαν θαλασσίαν ἀγκάλην τοῦ Ἀσελήνου, ὅπου ἐβασίλευε γλυκά, σιγὰ ὁ ἥλιος, ὡς νὰ ἔκρυπτεν ὀλίγον κατ’ ὀλίγον τὰ χρυσᾶ καὶ στίλβοντα στολίδιά του μέσα εἰς τὸν θησαυρόν του.
Ἀντώνιος Τραυλαντώνης «Ἀναμνήσεις καὶ Ἐντυπώσεις»
Ὁ γέρο ἀγωνιστὴς ἐκοίταζε τὸ θολὸ νερὸ μέσα στὸ ποτήρι, ἀνεβοκατέβαζε τὰ κάτασπρα δασιά του φρύδια, καὶ κουνῶντας τὸ κεφάλι του εἶπε :
– Μωρέ, ποῦ κατάντησε τὸ δόλιο τὸ Μεσολόγγι μ’ αὐτὸν τὸν θεοσκοτωμένο τὸ Δήμαρχο! Οὔτε στὸν «κλεισμὸν» δὲν πίναμε τέτοιο νερό…
Ἀριστομένης Προβελέγγιος «᾽Εμπρὸς στὸ Ἄπειρο»
Σὲ νιώθω στῆς ζωῆς τὸ κάθε βῆμα,
στὴν ἀνθοστόλιστη τοῦ ᾽Απρίλη γῆ,
μὲς στ’ ἀφρογάλανο τὸ κύμα,
μὲς στὴ ροδολουσμένη αὐγή.
Ὁ Κωνσταντῖνος ἐκάλεσεν ἀμέσως τοὺς καλυτέρους τεχνίτας, ποὺ ἠμποροῦσε νὰ εὕρῃ εἰς τὸ στρατόπεδον, παρέστησε πῶς ἦτο τὸ ὅραμα καὶ διέταξε νὰ τὸ κατασκευάσουν μὲ χρυσὸν καὶ πολυτίμους λίθους.
Τὸ πρῶτον τοῦτο λάβαρον, τὸ ὁποῖον εἶδεν ὁ ἱστοριογράφος ἐπίσκοπος Εὐσέβιος, ἦτο χρυσοῦν δόρυ, ἔχον είς τὴν κορυφὴν ἐπίσης χρυσοῦν στέφανον, φέροντα τὰ δύο στοιχεῖα Χ καὶ Ρ, δηλαδὴ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ.
Τὸ σχολεῖο σήμερα ἐγέμισε σημαιοῦλες. Ἡ αὐλή, ἡ εἴσοδος, οἱ αἴθουσες, ὅλα εἶναι σημαιοστολισμένα. Παντοῦ βλέπεις σημαῖες τῆς ξηρᾶς καὶ σημαῖες τῆς θάλασσας. Εἶναι ἡ ἑορτὴ τῆς Σημαίας.
Ὁ δάσκαλος ἔχει τὰ παιδιὰ παρατεταγμένα στὸ προαύλιο τοῦ σχολείου. Ὁ σημαιοφόρος κρατεῖ τὴ σημαία καὶ ἐκεῖνα ἀκίνητα τὴ χαιρετοῦν.
Γεράσιμος Μαρκορᾶς «Ποιητικὰ Ἔργα»
Τὸ φθινόπωρο
Τόπο! Τόπο! Μ’ ἄλλα δῶρα
τὸ φθινόπωρο προβαίνει.
Ρίχτε σεῖς τὰ φύλλα τώρα,
καθὼς πάντα, στοὺς ἀγρούς.
Ζαχαρίας Παπαντωνίου « Πεζοὶ Ρυθμοὶ »
῞Οταν ἀντικρίσης τὸν Κύριον ἡμῶν, ἀδερφέ μου, κράτα ὀρθὴ, στὸ δεξί σου χέρι τὴ λαμπάδα.
Τὴν ἄσπρη λαμπάδα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀνησυχίας, ὅπως τὴν κράτησεν ἡ γενιά μας ὅλη ἀνάμεσα στοὺς κόμπους τῶν λιγνῶν της δαχτύλων.
Γεώργιος Στρατήγης (Περιοδικόν «Παναθήναια»)
῏Ω θεῖα μελτεμάκια μου,
Ἀπ’ τά νέφη τ’ ἀπαλὰ
Τὰ καράβια σας τὰ αἰθέρια
ἁρμενίστε χαμηλά,
γιὰ νὰ παίξετε τρελὰ
σὰ μυριάδες περιστέρια,
ἀπ’ τὰ νέφη τ’ ἀπαλά.
Χάρης Σακελλαρίου
-Καλοκαίρι, καλοκαίρι,τι καλά μας έχεις φέρει;
-Φέρνω του καιρού τη γλύκα τα κεράσια και τα σύκα,
τα σταφύλια έχω στ’ αμπέλι και το μέλι στην κυψέλη,
τ’ άνθη στην τριανταφυλλιά και στα δέντρα τα πουλιά.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια