You are currently browsing the category archive for the ‘Τα αναγνωστικά μου’ category.
Το καλοκαίρι (Ιούνιος – Ιούλιος – Αύγουστος)
Μπήκε ο Ιούνιος. Ήρθε το Καλοκαίρι.
Σε λίγο θ’ αρχίσουν οι μεγάλες ζέστες.
Όλοι θα τρέχομε στη θάλασσα για λίγη δροσιά.
Γεώργιος Ν. Καλαματιανὸς
Δύο λυγερόκορμες Κρητικοποῦλες ἐστέκοντο ἴσιες σὰν λαμπάδες μπροστὰ στὸ Γερμανὸ διοικητὴ τῶν ἀλεξιπτωτιστῶν.
῏Ησαν κι οἱ δύο ψηλές, λιγνές, ἀλλὰ γεροδεμένες, μελαχροινές, μὲ ἔντονα χαρακτηριστικά, εἴκοσι δύο ἕως εἴκοσι πέντε χρόνων. Κι ἐφοροῦσαν ἀνδρικὲς κρητικὲς βράκες καὶ ψηλὰ ὑποδήματα.
Στὸν Κάλαμο, στὸ μικρὸ νησὶ κοντὰ στὴν Ἰθάκη, χιλιάδες ἔμειναν ἀδύνατες ψυχὲς ὅλα τὰ χρόνια τῆς Ἐπαναστάσεως, φευγᾶτες ἀπὸ τὰ σπίτια τους, γιὰ νὰ γλυτώσουν.
Ἐκεῖ μαζὶ μὲ ἄλλες Σουλιώτισσες ἐζοῦσε, ποιά; Ἡ Δέσπω ἡ Τζαβέλαινα, τοῦ Φώτου ἡ γυναῖκα, ἡ θαυμαστὴ ἀπὸ τοὺς πολέμους τοῦ Σουλίου μὲ τὸν ᾽Αλῆ – πασᾶ πρὶν ἀπὸ τὸ 1821.
Θεόδωρος Γιαννόπουλος
Τί ὡραῖα λόγια! Τί γλυκειὰ μελῳδία ἀκούσαμε ἀπόψε!, ἔλεγε ἡ ῾Ελένη στὴ μητέρα της τὸ βράδυ τῆς Παρασκευῆς τῆς πέμπτης ἑβδομάδος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, καθὼς ἐγύρισαν στὸ σπίτι ἀπὸ τὴν ἐκκλησία. Καί χωρὶς νὰ τὸ καταλάβῃ ἐσιγοψιθύρισε:
Ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν
ἐπέμφθη εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τὸ Χαῖρε.
Γρηγόριος Ξενόπουλος
Ἄνοιξη! Ἡ νεότητα τοῦ χρόνου! Τί δύναμη! Τί ζωηρότητα!
Ἀπὸ τὸν Ἰανουάριο ἀκόμη ἄρχιζε στὸ περιβόλι μας τὸ φανέρωμα τῆς ἀκράτητης ζωῆς.
Οἱ ἀνυπόμονες ἀμυγδαλιὲς καὶ οἱ ντροπαλὲς ροδακινιὲς προλάβαιναν νὰ πετάξουν πρῶτες πρῶτες τὰ μπουμπούκια τους, γιὰ νὰ γεμίσουν τοὺς γυμνοὺς ἄφυλλους κλώνους τους, ὕστερα ἀπὸ λίγες μέρες, μὲ τ᾽ ἄσπρα καὶ κόκκινα ἀνθάκια.
Γεώργιος Μαρτιννέλης «Ἐθνικαὶ Εἰκόνες»
Τέτοιαν ἡμέρα διάλεξεν ἡ σπλαχνικὴ Μαρία
νὰ εἰπῆ στὸν Κύριο τοῦ Παντός, ποὺ τ’ ἄψυχα ἐμψυχώνει:
«Κοίτα στὴ γῆ τοὺς Χριστιανούς, ποὺ μ’ ἄπειρη λατρεία
ἐμὲ γιορτάζουν σήμερα, πόση σκλαβιὰ πλακώνει!».
Στέφανος Μπολέτσης
Τὰ χελιδόνια ἦλθαν.
Ὁ Τάκης καὶ ἡ Νίνα ἐλυπόνταν, ποὺ ἔβλεπαν τὶς χελιδονοφωλιὲς ἀδειανὲς κι ἐρωτοῦσαν τὸν πατέρα τους:
– Πότε, πατέρα, θὰ ἔλθουν τὰ χελιδόνια; Γιατί ἀργοῦν;
– Ὅπου καὶ νὰ εἶναι, παιδιά μου, ἔρχονται. Ἅμα φθάσῃ ὁ Μάρτης, θὰ γεμίσουν πάλι οἱ φωλίτσες τους.
῾Ο σπουργίτης, τὸ πουλάκι τοῦ τόπου μας
Τσίου… τσίου!..Τσίρπ – τσίρπ. Τσίου… τσίου.. Ὁ μικρὸς σπουργίτης τριγυρνάει ἀπὸ δῶ κι ἀπὸ κεῖ. Πηδάει στὰ δέντρα, πηδάει στὴ γῆ, ζητῶντας κανένα σπόρο ἤ σκουλῆκι.
Τίκ … τίκ… κτυπάει καὶ τὸ τζάμι στὰ παράθυρα, ζητῶντας κανένα ψίχουλο ψωμάκι.
Η βροχούλα
Βροχούλα τα ποτίζει
τα χόρτα, τα δεντράκια.
Βροχούλα τα γεμίζει
όλα τα ποταμάκια
Τὰ μαρτύρια ματαίως ἀφήρεσαν οἱ Τοῦρκοι ἀπὸ τὸ μεγαλοφάνταστον κτίσμα τοῦ Ἰουστινιανοῦ τὰ μαρτύρια τῆς βυζαντινῆς του καταγωγῆς. Ματαίως τὸ ἐστόλισαν μὲ τὴν ἰσλαμικὴν διακόσμησιν.
Κάτω ἀπὸ τὸ ἀσβεστόχρισμα, τὸ ὁποῖον τοῦ ἔκαμαν, μισοφαίνονται πάντοτε τὰ παλαιὰ ψηφιδωτά, ποὺ ἐσκόρπιζον ἄλλοτε γλυκεῖαν λάμψιν.
Κάτω ἀπὸ τὰ στηρίγματα τοῦ θόλου, εἰς τὰς καμπύλας τῶν τόξων καὶ τῶν ἁψίδων, ὡσὰν μέσα ἀπὸ λευκὴν ὁμίχλην, προβάλλουν μορφαὶ ἀρχαγγέλων, ἁγίων, χερουβείμ.
Πρόσφατα σχόλια